ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1103

“ดังนั้น......” มู่ซย่าดันชามน้ำซุปไปเบื้องหน้าของฟางเย่ว์ “ดื่มน้ำซุปบำรุงสักหน่อย แล้วกลับไปเรียนกับโอวหยางโม่ซะ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เก่งอะไร แต่ก็เป็นคนที่เข้ามาเรียนในการสอบรอบแรก สำหรับการสอบรอบแรกนี้เขาเป็นอาจารย์ที่เหมาะสมที่สุด”

ฟางเย่ว์หูหนวกสนิท และตามคำแนะนำของมู่ซย่าเขาจึงจำใจต้องไปเรียนกับโอวหยางโม่

พอฟางเย่ว์ไปแล้วมู่ซย่าก็ได้รับสายจากรองอธิการบดีเซเรน่า หรือจะมีเบาะแสของผู้ชายในรูปแล้ว? มู่ซย่าลุกขึ้นพรวดแล้วเดินออกจากภัตตาคารเพื่อรับสายด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

จวินหรงเซวียนมองแผ่นหลังของมู่ซย่าแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดกับเหอเถียนด้วยความเป็นห่วงว่า “ฉันมักรู้สึกว่าที่ลูกพี่มาสอบเป็นเพื่อนพวกเราใสครั้งนี้มันไม่ธรรมดา ไม่รู้ว่าเธอเจอปัญหาอะไรเข้าหรือเปล่า ฉันดูแล้วสีหน้าของเธอดูเครียดมาก......”

และแล้วจวินหรงเซวียนก็ได้พูดการคาดเดาหลายอย่างไม่หยุด เหอเถียนก็ไม่มีการตอบสนองอะไรเลย เขาหันหน้าไปหาเหอเถียนอย่างสงสัย พบว่าเหอเถียนฟุบหลับลงกับโต๊ะอาหารทั้งที่ปากจังคาบช้อนอยู่ ทานอาหารยังนอนได้อีก ช่าง......

สายตาของจวินหรงเซวียนหยุดลงตรงใบหน้าของเหอเถียน พอมองดูดีๆแล้วแม้ว่าเหอเถียนจะอวบไปหน่อย ไม่สอดคล้องกับความงามที่เป็นที่นิยมในสมัยนี้ที่ต้องผิวขาวรูปร่างผอม แต่ใบหน้าขอเธอก็สวยงามอย่างมาก ขนตายาวดก สามารถมองออกได้เลยว่าถ้าต่อไปเหอเถียนผอมแล้วต้องเป็นคนสวยมากแน่นอน

อีกอย่างรูปร่างของเธอในตอนนี้ก็ดีมากอยู่แล้ว ถ้าไม่ต้องผอมมากเธอเองก็เป็นคนสวยมากคนหนึ่งเหมือนกัน

“มองอะไรน่ะ?” จู่ๆเสียงของมู่ซย่าก็ดังขึ้น

ทันใดนั้นจวินหรงเซวียนก็ตกใจจนต้องตบอกตนเอง และรีบละสายตาที่น่าละอาย เขาปิดจมูกและไอ ทำท่าว่าปกติแล้วพูดว่า “ผมกำลังมองเหอเถียนอยู่ กินอยู่ดีๆก็หลับไปเฉยเลย”