ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 142

“ดูเหมือนว่า... เราจะต้องตายที่นี่จริงๆ” เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มอย่างขมขื่น

แต่ในแววตาของเขาไม่ได้มีความกลัวตายเลยสักนิด

คำว่ากลัวไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมองเขา ไม่แม้แต่ความตาย

เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ความรู้สึกที่จะได้ตายกับมู่ซย่าก็ดูไม่เลวเลย

“ไม่หรอก!” มู่ชย่าส่ายหัวอย่างแน่วแน่แล้วพูดว่า “ฉันยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ ฉันจะต้องไม่ตายที่นี่!”

เยี่ยซือเจวี๋ยสตั้นและอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

เขาคิดว่ามันดีที่จะตายไปกับมู่ซย่าแต่มู่ซย่าไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย และจริงๆ... ก็อยากจะด่าคน แต่ไม่รู้จะด่าใคร

เธอไอแล้วถามว่า “แล้วเราจะทำยังไงต่อล่ะ ฉันลองเปิดประตูนั้นแล้ว แต่เราไม่สามารถพังมันออกไปได้ แต่ถ้ารอให้คนข้างนอกมาช่วยเรา… ทุกคนน่าจะสำลักควันตายกันที่นี่”

มู่ซย่าจ้องไปที่โปรแกรมที่ไม่สามารถลบออกได้และพูดหลังจากเงียบไปแปบหนึ่งว่า "นายหลบไป ฉันจะลองดู"

“เธอ?” เยี่ยซือเจวี๋ยจำได้ว่ามู่ซย่าบอกว่าเธอรู้โปรแกรมเพียงเล็กน้อยแต่มันแค่นิดเดียว เธอจะสามารถทำสิ่งที่เขาไม่สามารถทำได้หรือ

แม้ว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะสงสัย แต่ก็รีบสละที่นั่งให้มู่ซย่า

อันที่จริงเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าควรจะเชื่อใจมู่ซย่าหรือไม่ ร่างกายของเขากลับตรงกันข้ามดึงมูชาไปอยู่ในตำแหน่งที่เขาอยู่ขณะนี้ ซึ่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ที่ควบคุมประตูอัจฉริยะ

มู่ซย่าไม่ได้รีบ เธอลากเก้าอี้มานั่ง

เธอไม่ได้จัดการกับโปรแกรมทันที แต่ยังคงค้นหาผ่านคอมพิวเตอร์

เยี่ยซือเจวี๋ยเห็นแค่นิ้วของมู่ซย่าที่รัวคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็วถึงขั้นที่ไม่จำเป็นต้องใช้เมาส์ด้วยซ้ำและความเร็วของมือก็ยังเร็วกว่าเขาด้วยซ้ำ

ความไว้วางใจในตัวมู่ซย่าของเขาก็เพิ่มขึ้นในทันใดและเขามีลางสังหรณ์ว่าเขาคงจะไม่ตายที่นี่หรอก

อันที่จริง ความเร็วในการทำขนาดนี้...บอกว่ารู้แค่นิดหน่อย คงจะเป็นวิธีการพูดแบบถ่อมตัว

แล้วไหนจะยังที่มู่ซย่าบอกว่าฝังเข็มเป็นนิดหน่อย แต่กลับรักษาเด็กที่พวกเขาจับมาได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็เห็นมู่ซย่าหยุดนิ้วของเธอ

เยี่ยซือเจวี๋ยเห็นเธอหยุดก็รับถาม "เธอพบอะไรไหม"

มู่ซย่าชี้ไปทางไฟล์ D บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ หรี่ตาสวยลงแล้วพูดว่า "ปัญหาไม่ได้เกิดที่โปรแกรมที่ลบไม่ได้ แต่เป็นที่นี่ โปรแกรมนี้ถูกดัดแปลงไป โปรแกรมต้นฉบับอาศัยการควบคุมจากคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ แต่พอโปรแกรมเปลี่ยนไปสถานีปลายทางที่ควบคุมก็เปลี่ยนไปเป็นอีกที่”

“ที่ไหน” เยี่ยซือเจวี๋ยรีบถาม

มู่ซย่าส่ายหัว "ไม่รู้สิ ฉันต้องเจาะไฟร์วอลล์และบุกรุกเทอร์มินัลของอีกฝ่าย ถึงจะระบุตำแหน่งของอีกฝ่ายได้ แล้วก็...ลบโปรแกรมควบคุมจากปลายทางของอีกฝ่าย"

สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยเคร่งขรึมขึ้นมา

“บุกรุกเทอร์มินัลของอีกฝ่าย…ต้องใช้แฮ็กเกอร์ที่มีทักาะสูงถึงจะทำได้ เธอ ทำได้หรือเปล่า”

มู่ซย่าสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่เราต้องลอง ไม่งั้นเกรงว่าพวกเราทุกคนจะตายในนั้น วัสดุของประตูนั้น ต่อให้ถูกระเบิดจากด้านนอก ก็อาจจะไม่สำเร็จ”

ใบหน้าของมู่ซย่าปรากฎความเย็นชาและความลังเลที่ไม่ค่อยจะพบเห็นได้บ่อยนัก

เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธออย่างลึกซึ้งและในขณะที่เขากำลังจะพูดก็มีเสียงดังมาจากชั้นบนอีก ตู้ม!

มันเป็นการระเบิดครั้งที่สองและจุดระเบิดอยู่เหนือหัวพวกเขา!

รูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนเพดานด้านบนทันทีแล้วเปลวไฟก็ตกลงมา