ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 153

หลัวอี้ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เท้าของเขาหมดแรง ใบหน้าของเขาซีดและเขาคุกเข่าลงข้างๆ มู่ซย่า

“ผมไม่โทษคุณหรอก... ผมควรโทษตัวผม คนพวกนั้นจงใจขวางทางผมไว้ระหว่างทาง แต่ผมควรจะเพิกเฉยต่อคนเหล่านั้นและรีบมา...

ผมไม่ควรพาเจ้าเด็กนั่นกลับมานั้นตั้งแต่แรก...ถ้าเขาตาย ทั้งหมดก็เป็นเพราะผม!”

หลัวอี้พูดพึมพำราวกับกำลังพูดกับมู่ซย่าแต่ก็เหมือนพูดกับตัวเองเช่นกัน

เขาปล่อยหมัดใส่พื้นไม่ยั้งและหลังมือของเขาก็มีเลือดไหลซึมออกมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อมู่ซย่าเห็นมัน เธอก็คว้ามือของหลัวอี้ไว้ทันทีและพูดห้ามปราบเขา "นายบ้าไปแล้วหรือ ถ้ายังทุบต่อไปอีกมือของนายจะไร้ประโยชน์ใช้การไม่ได้!"

“ปล่อยผมนะ! ไม่มีประโยชน์ก็ช่างเป็นผมเองแหละที่ทำร้ายเขา ผมต้องการคืนชีวิตนี้ให้เขา!”

มู่ซย่าไม่ยอมปล่อย

ทันใดนั้น ผู้หญิงที่สร้างปัญหาได้พุ่งเข้ามาตบหน้ามู่ซย่า

มู่ซย่าไม่ทันระวังใบหน้าของเธอขึ้นรอยแดงฉานด้วยความเจ็บปวด

แต่การตบครั้งที่สองก็มาอีกครั้ง

มู่ซย่าอยากจะคว้ามืออีกฝ่าย แต่มือใหญ่คว้ามือผู้หญิงคนนั้นไว้ตรงหน้าเธอและผู้หญิงคนนั้นก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดในขณะที่เธอได้ยินแค่เสียง

"กร๊อบ"

“อ๊ากกก มือจับฉัน!มือของฉันผิดรูปแล้ว!”

มู่ซย่าเผลอมองไปยังเจ้าของมือและใบหน้าเรียวที่ปกคลุมไปด้วยสีเทาดำก็ปรากฏขึ้น

แต่แม้ว่าใบหน้าของชายคนนั้นจะถูกปกคลุมไปด้วยสีเทาดำ แต่ดวงตาสีดำที่ไร้ที่สิ้นสุดและออร่าอันทรงพลังของร่างกายของเขา ยังคงทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาไปได้

“เยี่ย เยี่ยซือเจวี๋ย...” มู่ซย่าเอ่ยชื่ออีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อสายตา

หลัวอี้ข้างๆ เธอยิ่งสะอื้นไห้ด้วยความปิติยินดี “เจ้าเด็กน้อย เจ้าเด็กแสบ! ฉันน่ารู้ว่านายตายยาก!”

เยี่ยซือเจวี๋ยเหลือบมองทั้งสองด้วยรอยยิ้มจางๆ ในดวงตาของเขา

น้ำตาของมู่ซย่าไหลออกมาอีกครั้ง

ดวงตาของเยี่ยซือเจวี๋ยที่เดิมกำลังยิ้ม ดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งเย็นยะเยือกในทันใด

แม้แต่สีหน้าก็เย็นชาไปทีละนิด

เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างเย็นชาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ดูเหมือนว่าฉันจะยังลงมือหนักไม่พอหรือ?”

“ฆ่าฉันให้ตายเลย! ฆ่าฉันให้ตายต่อให้ฉันจะลงนรกฉันก็จะมาชำระบัญชีแค้นกับคุณ! พวกคุณปล่อยให้ลูกชายของฉันตายในนั้น! พวกคุณต้องไม่ตายดี!”

เยี่ยซือเจวี๋ยหมดความอดทนและเอื้อมมือไปบีบคอของผู้หญิงคนนั้น

ทันใดนั้นเสียงของเด็กก็ดังขึ้น "แม่...หยุดว่าพวกเขาได้แล้ว!"

ผู้หญิงคนนั้นมองตามทิศทางของเสียงด้วยความประหลาดใจ เห็นเพียงลูกชายของเธอออกมาจากด้านหลังของพนักงานดับเพลิงด้วยสภาพที่ยุ่งเหยิง

ดวงตาของหญิงสาวจ้องเขม็ง นัยน์ตาเป็นประกายและความหวังอันริบหรี่ในดวงตาของเธอก็ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง

"ลูกชายแม่!"