ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 162

"อะไรนะ?"

"อะไรนะ?"

ซือถูไห่และมู่ซินเย่ว์เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกัน

เยี่ยซือเจวี๋ยยังพูดต่อว่า "ผมเป็นคนนิสัยไม่ดี ดังนั้นจึงมีศัตรูมากมาย คนที่ต้องการชีวิตของผมมีไม่น้อยเลย วันนี้ที่อาคารพังถล่มลงมา จริงๆ แล้วผมทำเอง"

สีหน้าของมู่ซินเย่ว์เปลี่ยนเป็นสีซีด

ถ้าสิ่งที่เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเป็นความจริง งั้นที่เธอเพิ่งพูดว่ามู่ซย่าทำให้อาคารพังถล่ม ดังนั้นจึงเป็นความหายนะ กลับกลายเป็นว่า... เธอว่าเยี่ยซือเจวี๋ยว่าเป็นความหายนะและเป็นตัวซวย? ?

ให้ยืมสิบความกล้าหาญเธอก็ไม่กล้า!

มู่ซินเย่ว์เพียงรู้สึก "หึ่งๆ" ในหัวของตัวเองเท่านั้น

เธอถามด้วยความกล้าหาญครั้งสุดท้าย “คุณชายเยี่ย… แม้ว่าคุณจะรู้สึกดีต่อมู่ซย่า ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแพะรับบาปแบกรับความผิดแทนมู่ซย่า”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองไปที่มู่ซินเย่ว์อย่างเย็นชา สายตาเย็นชาทุกตารางนิ้ว

มู่ซินเย่ว์ตกใจมากจนแผ่นหลังมีเหงื่อออกแล้ว

“สิ่งของ เอาออกมา”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองไปที่มู่ซินเย่ว์ แต่คุยกับหลัวอี้

หลัวอี้อยู่ข้างๆ ดูละครอยู่พักหนึ่ง ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะขึ้นแสดงแล้ว

หลัวอี้หยิบกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งออกจากกระเป๋าโดยไม่พูดอะไรไร้สาระ "ลองดูนี้เถอะ!"

มู่ซินเย่ว์และซือถูไห่มองดูกระดาษโน้ตพร้อมกัน

เห็นเพียงถูกเขียนไว้ว่า"ฉันพาคนกลับไปแล้ว วันนี้เยี่ยซือเจวี๋ยต้องทิ้งชีวิตของเขาไว้ ปลอบลูกน้องของฉันที่เสียขวัญ"

หลังจากที่มู่ซินเย่ว์อ่านข้อความที่เขียนไว้ ร่างกายก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว