นี่เป็นรูปถ่ายติดบัตร หญิงสาวในรูปหน้าตรงรับกับทรงผมทรงดังโงะ แม้จะเป็นรูปถ่ายติดบัตร แต่ดวงตาและฟันยังคงสดใส รอยยิ้มของเธอเหมือนกับดอกหลีฮวา สีสันไม่ฉูดฉาด พริ้วไหวไปตามสายลมสู่รูปภาพ สวยอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
แม้แต่รูปภาพยังสวยขนาดนี้ จินตนาการได้เลยว่าตัวจริงจะสวยขนาดไหน
สือซูเจินตะลึงกับความงามของหญิงสาวในรูปภาพตั้งแต่แรกเห็น เธอคิดทันทีว่าหญิงสาวที่อยู่ในรูปดูคล้ายคลึงกับเพื่อนของเธอที่เสียชีวิตไปแล้วอย่างมาก
ระดับความคล้ายคลึงสูงถึงหกเจ็ดคะแนน
ความคล้ายคลึงนี้ ทำให้สือซูเจินนึกถึงความทรงจำที่เลวร้ายขึ้นมา แล้วจู่ๆ ขนแขนของเธอตั้งขึ้นในทันที
นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า?
ต้องใช่แน่ๆ!
สือซูเจินนำรูปให้กู้หว่านหว่านดูด้วยความขุ่นเคืองแล้วถาม “ใช่คนที่หนูเจอวันนี้ไหม?”
กู้หว่านหว่านมองแวบเดียวก็จำมู่ซย่าได้ ความสวยแบบนี้ ใครเห็นก็ลืมไม่ลงทั้งนั้น
เธอผงกหัวและกล่าวว่า “ใช่เธอค่ะ”
สือซูเจินรู้สึกโล่งใจ
สือซูเจินรู้ว่าเป็นความบังเอิญ เพราะเธอไม่มีทางเป็นลูกสาวของคนคนนั้น
เธอขมวดคิ้วพลางเอ่ยถามพ่อบ้าน “เธอสนิทสนมกับอาเยี่ยได้ยังไง?”
เป็นแค่พนักงานบริการ จะมีโอกาสใกล้ชิดลูกชายของเธอได้อย่างไรกัน?
พ่อบ้านกล่าวตามสิ่งที่ตัวเองตรวจสอบได้ “หญิงสาวคนนี้อยู่ที่งานเลี้ยงของโรงแรมเมื่อสองวันก่อน กลุ่มหุ้นส่วนทางธุรกิจพวกนั้น...มอบให้คุณชายเยี่ยเป็น...เป็นของขวัญ”
พ่อบ้านละอายที่จะพูดคำว่า ‘ของขวัญ’ ออกมาอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...