ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 190

มู่ซย่ามองออกว่าวันนี้ซือถูไห่อารมณ์ดี เธอจึงยิ้มหวานๆ และกล่าวว่า “คือเรื่องเป็นแบบนี้ค่ะ คืนนี้หนูได้รับบัตรเชิญไปงานเลี้ยงสองใบ ใบแรกเป็นงานเลี้ยงที่เยี่ยซือเจวี๋ยต้องเข้าร่วม อีกใบเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของสวี่ซิงซิง แต่ว่าเวลากระชั้นชิดมาก ดังนั้น...”

ซือถูไห่พูดเหมือนจะคิดแต่ก็ไม่ใช่ “ต้องไปร่วมงานเลี้ยงที่เยี่ยซือเจวี๋ยต้องเข้าร่วมอยู่แล้ว ซานซาน พ่อรู้ว่าลูกไร้เเดียงสา แต่ก็ต้องเลือกให้ถูกว่าอันไหนสำคัญกว่า”

“หนูรู้ค่ะ” มู่ซย่าพยักหน้าพลางกล่าว “แต่ว่าสวี่ซิงซิงยังมีเรื่องการหมั้นกับฉินหรานเฟิงไม่ใช่หรือคะ? เธอตั้งใจส่งบัตรเชิญมาเป็นพิเศษ ถ้าหากหนูไม่ไป กลัวว่าจะถูกเธอกับคนของตระกูลฉินตำหนิเอาได้....”

ซือถูไห่ยังไม่รู้ว่าตระกูลฉินถอนหมั้นตระกูสวี่ไปตั้งนานแล้ว เขาจึงมีปรากฏสีหน้าที่สับสนอยู่ครู่หนึ่ง

ใช่แล้ว ถึงแม้ว่าตระกูลสวี่จะเป็นตระกูลใหญ่ แต่ก็เทียบไม่ได้กับเยี่ยซือเจวี๋ย แต่พอมีตระกูลฉินอยู่ระหว่างกลาง ดังนั้นความสำคัญจึงต่างออกไป

นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่จัดการยากนิดหน่อย

มู่ซย่าตั้งใจพูดหลังจากที่ซือถูไห่กำลังสับสน “ดังนั้นหนูคิดวิธีหนึ่งขึ้นมาได้ คือการให้น้องซานซานกลับมา แล้วให้เธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยงของสวี่ซิงซิง แบบนี้จะได้ไม่ต้องผิดหวังทั้งสองฝ่าย พ่อคิดว่าไงคะ?”

เมื่อซือถูไห่ได้ยินชื่อของซือถูชิงซาน ก็คิดขึ้นมาว่าเพราะซือถูชิงซาน เขาจึงเกือบจะเสียเยี่ยซื่อกรุ๊ปรายใหญ่ไป จากนั้นเขาขมวดคิ้วจนกลายเป็นหนอนฝีเสื้อสองตัว

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีนัก “ขืนให้นังตัวดีที่ไม่มีความก้าวหน้าคนนั้นไปงานเลี้ยง จะมีแต่จะขายหน้าคนอื่นเสียเปล่าๆ!”

มู่ซย่ารีบพูดโน้มน้าว “แต่ว่าพ่อจะให้น้องอยู่ที่นั่นตลอดชีวิตไม่ได้นะคะ เธอเองก็ต้องแต่งงาน คุณน้าอยู่ทบทวนตัวเองที่นั่นได้ แต่ถ้าเป็นน้องสาวละก็ พ่อพาเธอกลับมาอบรมสั่งสอนเองจะดีกว่านะคะ เดี๋ยวคุณน้าก็สั่งสอนเธอไม่ดีอีก...”

เมื่อซือถูไห่ได้ยินก็ลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง

ช่วงเวลาที่กวาดล้างบริษัทนี้ เขาตรวจพบว่ามู่ซินเย่ว์ติดสินบนคนไว้มากมาย ถ้าหากให้ซือถูชิงซานอยู่กับมู่ซินเย่ว์ต่อไป ไม่แน่ว่าเธออาจจะยังกลับตัวกลับใจไม่ได้ แล้วจะได้รับการสั่งสอนที่ไม่ดีอีก

ถ้าเกิดกลับตัวกลับใจไม่ได้ ก็อาจจะไม่ได้แต่งงาน

ถ้าเกิดเป็นแบบนี้ขึ้นมาจริงๆ เรียกเธอกลับมาทบทวนตัวเองที่บ้านยังดีเสียกว่า

แต่เมื่อมีคนทำหลุมพรางไว้ ดังนั้นจึงต้องมีคนกระโดดลงไปหลุมพรางถึงจะเต็ม

ที่มู่ซย่าทำแบบนี้เพราะเธอมีแผนเป็นของตัวเอง

แต่พอมู่ซย่าเพิ่งถึงชั้นบน พ่อบ้านก็เคาะประตูห้องของเธอ

เมื่อมู่ซย่าเปิดประตูก็เห็นว่าคนที่เคาะประตูคือพ่อบ้าน สายตาก็ไม่มีความประหลาดใจ

หลิ่วเยี่ยคนรับใช้ที่เธอเคยติดสินบนไว้เขียนรายชื่อคนสนิทของมู่ซินเย่ว์ให้กับเธอ ในนั้นมีชื่อของพ่อบ้านเฉินคนนี้อยู่ด้วย

มู่ซย่าถามอย่างใสซื่อบริสุทธิ์ “พ่อบ้านเฉินมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”