ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 209

ติงย่ามีรู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างมาก เดินไปพร้อมกันกับจงหวนซูอย่างปลื้มปิติ

มู่ซย่าหันไปมองเยี่ยซือเจวี๋ย เยี่ยซือเจวี๋ยแสดงสีหน้ายินดีให้เธอ ถึงแม้จะไม่ได้พูด เพียงแค่สายตาปราดเดียวก็ทำให้มู่ซย่าเข้าใจทุกอย่าง

พวกเขาทำสำเร็จแล้ว!

มู่ซย่าพยักหน้า พาเยี่ยซือเจวี๋ยกับท่านจงไปดื่มชาที่ห้องรับรองที่อยู่ด้านข้าง

จงหวนซูเปิดร้านน้ำชากับห้องมากรุกหลายร้ายอยู่ในประเทศ ขอเพียงแค่เป็นร้านน้ำชาที่มีชื่อเสียงหน่อยก็ล้วนแต่เป็นของเขาทั้งนั้น ดังนั้นใบชาที่เขาเอามารอบนี้แน่ว่าจะต้องเป็นของดี

มู่ซย่าดื่มชาที่จงหวนซูชงเองกับมือไปหนึ่งคำ สายตาที่จงหวนซูกำลังจับจ้องเฝ้ารออยู่นั้น เธอก็ได้ชูนิ้วโป้งขึ้นและบอกว่า “อร่อยมาก!”

จงหวนซูถอนหายใจโล่งอก พลางกล่าว “ท่านคิดว่าอร่อยก็ดีแล้ว เอ่อ ใช่ ท่านอยู่ต่างประเทศมาตลอดไม่ใช่หรือ? ทำไมจู่ๆถึงกลับมาล่ะ?”

มู่ซย่านิ่งไปแปบนึง หลังจากนั้นก็ผ่อนคลายตัวเอง ยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้น “ฉันเป็นคนในประเทศ แหงอยู่แล้วว่าต้องกลับมาสิ ท่านต่างหากล่ะ ทำไมถึงไม่ไปหาเยี่ยมฉันบ้าง?”

จงหวนซูถอนหายใจไปเฮือกหนึ่ง เอ่ยขึ้น “กลยุทธ์ปราบเซียนท่านเป็นคนคินค้นขึ้นมา รอบที่แล้วเคยพูดไว้ว่า ถ้าไขคำตอบไม่ได้จะไม่เจอหน้าท่านอีก นึกไม่ถึง......สุดท้ายคนที่ไขคำตอบได้ก็ยังเป็นท่านเหมือนเดิม”

จงหวนซูเรียกมู่ซย่าว่า “ท่าน” แทบทุกครั้งที่เอ่ยปาก เคารพมู่ซย่าจนไม่สามารถเคารพได้อีก

ติงย่าทางด้านข้างเห็นจงหวนซูมีท่าทีแบบนี้ ทำให้เขาไม่กล้าปริปากพูด ไม่รู้ว่าควรจะเรียกมู่ซย่ายังไงดี

มู่ซย่าเอ่ยขึ้นด้วยความจำยอม “ฉันเคยพูดอยู่ไม่ใช่หรอ? ถ้าท่านคิดจะนับถือฉันเป็นอาจารย์ งั้นก็ให้ถือว่าเรามีวัยวุฒิเท่ากัน ฉันเรียกคุณว่าตาเฒ่าจง ส่วนคุณเรียกฉันว่านังหนูซาน พวกเราไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ”

ยิงเซินเจี๋ยที่อยู่ด้านข้างกับติงย่ากระจ่างในทันทีว่าทำไมมู่ซย่าเรียกจงหวนซูแบบไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

ตามที่มู่ซย่าเรียกนี้เป็นการยอมถอยให้แล้ว

หลังจากที่ดื่มชาในห้องรับรองเสร็จสรรพ สุดท้ายจงหวนซูอายุเยอะร่างกายรับไม่ไหว เลยลุกขึ้นอำลา

หลังจากที่จงหวนซูกับยิงเซินเจี๋ยจากไป มู่ซย่าก็เรียกให้ติงย่าอย่าเพิ่งไป