ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 213

ในห้องโถงมีการตกแต่งอย่างหรูหรางดงาม แค่โคมระย้าที่ห้อยอยู่เหนือห้องโถงก็ใช้คริสทัลสวารอฟสกี้ประดับไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ยิ่งเป็นการขับให้ห้องโถงดูสว่างไสวมากขึ้น

ตระกูลสวี่เป็นตระกูลใหญ่ โดยเฉพาะหลังจากได้เกี่ยวดองกับตระกูลฉินแล้ว ธุรกิจก็เจริญเติบโตขึ้นเป็นอย่างมาก อุตสาหกรรมในต่างประเทศก็มีแต่จะดีขึ้นเรื่อยๆ

แขกที่มาในงานเลี้ยงล้วนเป็นคนที่มีฐานะร่ำรวย

สวีซิงซิงสวมชุดกระโปรงเกล็ดปลาสีทองอร่ามทั้งตัว บนศีรษะของมีโบสีแดงอันใหญ่ ราวกับองค์หญิงคนหนึ่ง

“ซิงซิง วันนี้เธอสวยมากเลย ”

“สุขสันต์วันเกินนะซิงซิง ฉันมอบเพชรรูปดาวให้เธอเป็นของขวัญ ตอนที่เปิดกล่องของขวัญอย่าลืมอ่านการ์ดอวยพรด้วยล่ะ”

สวี่ซิงซิงกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า

และในขณะนี้เอง มีแขกผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในงานอย่างรีบร้อน ดึงตัวสวี่ซิงซิงไปและพูดว่า “ซิงซิง เธอทายซิฉันเห็นอะไรข้างนอกนั่น”

สวี่ซิงซิงเอียงศีรษะพลางถามว่า “เห็นอะไรมาเหรอ”

ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโมโห “ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งคิดไม่ถึงเลยว่าจะใส่ชุดสีดำมาร่วมงานเลี้ยง”

แขกสาวคนนั้นจงใจเน้นไปที่คำว่า “สีดำ” พูดราวกับโมโหแทนสวี่ซิงซิงว่า “ตอนที่เธอแจกการ์ดเชิญ ได้บอกกล่าวเป็นพิเศษแล้วว่าพ่อเธอก็อยู่ด้วย แต่เธอกลับใส่ชุดสีดำมา ไม่ให้เกียรติพวกเธอเลยสักนิด”

พอสวี่ซิงซิงได้ยินคำว่า “ชุดราตรีสีดำ” ก่อนอื่นคือนิ่งอึ้งไป จากนั้นมุมปากก็มีรอยยิ้มเย็นชาผุดขึ้นมา

คนที่ใส่ชุดราตรีสีดำนอกจากมู่ซย่าแล้ว ยังจะมีใครอีก

คนโง่อย่างนั้น คิดไม่ถึงว่าจะใส่ชุดราตรีสีดำมาร่วมงานเลี้ยงจริงๆ

เมื่อครู่เธอยังกังวลอยู่เลยว่ามู่ซย่าจะไม่ยอมใส่ชุดราตรีสีดำ แต่ถ้าหากไม่ใส่ เธอก็สามารถหาเรื่องมู่ซย่าได้อยู่ดี แค่บอกว่าเสื้อผ้าที่เธอเตรียมไว้ให้อย่างตั้งใจ หล่อนกลับไม่ยอมใส่ แขกทั้งหลายก็ย่อมคิดว่าคนอย่างมู่ซย่านั้นไม่เห็นความหวังดีของคนอื่น

แต่ถ้าหากหล่อนยอมใส่ชุดราตรีสีดำจริงๆละก็ ไม่เพียงแต่จะเป็นการไม่รู้กาลเทศะ