ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 215

ณ ห้องโถงใหญ่

สวี่ยิงซานรับไมโครโฟนไป ยืนอยู่บนเวทีที่จัดทำขึ้นและพูดว่า “วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของลูกสาวผมซิงซิง ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลาอันมีค่ามาร่วมงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ ผมในฐานะที่เป็นพ่อ ตลอดชีวิตนี้ไม่ได้คาดหวังอะไร หวังแค่ว่าซิงซิงจะมีสุขภาพที่แข็งแรง มีความสุขตลอดไป ซิงซิง สุขสันต์วันเกิดนะลูก”

สวี่ซิงซิงเดินขึ้นไปบนเวที โอบกอดสวี่ยิงซานด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ และต้องขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉัน”

พอเธอพูดจบ ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น

และในเวลาเดียวกัน ดวงตาของสวี่ยิงซานก็ชะงักค้างไปชั่วขณะ ชี้นิ้วไปที่ประตูด้วยความช็อก “นี่มัน”

แขกทุกคนที่ร่วมงานไม่รู้ว่าทำไมสีหน้าของสวี่ยิงซานถึงไปเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ จึงมองตามทิศทางที่นิ้วมือของสวี่ยิงซานชี้ไป

ที่หน้าประตู ซือถูชิงซานกำลังยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าสับสน

เป็นเพราะว่าเธอถูกบอดี้การ์ดขวางไว้ที่หน้าประตูอยู่ครู่ใหญ่ จึงรู้สึกรีบร้อนมาก ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วเข้ามาในงาน

เพิ่งจะเดินเข้าประตูมา ก็เห็นสวี่ยิงซานที่ยืนอยู่บนเวที ชี้มาที่เธอด้วยสีหน้าที่ทั้งช็อกและโกรธ

ไม่เพียงแต่สวี่ยิงซานเท่านั้น คนอื่นๆที่เมื่อหันมาเห็นเธอแล้ว ต่างก็สีหน้านิ่งอึ้ง ราวกับมองเห็นสิ่งที่ไม่อาจคาดคิดได้

ตอนแรกซือถูชิงซานยังไม่เข้าใจ กระทั่งได้ยินเสียงของไมโครโฟนที่อยู่ในมือของสวี่ยิงซานร่วงหล่นไปที่พื้นดังขึ้น เธอก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ สวี่ยิงซานถือเรื่องสีดำมาก

แต่เธอ กลับสวมชุดสีดำทั้งตัว

ชั่วพริบตานั้น ใบหน้าของซือถูชิงซานก็ซีดลงทันที ในสมองของเธอว่างเปล่า

ทำไม ทำไมสวี่ยิงซานถึงอยู่ที่นี่

จากนั้นก็เริ่มตำหนิเธอต่างๆนานา

“วันนี้คุณสวี่อยู่ในงานด้วย แต่เธอกลับใส่ชุดสีดำมา จะมาทำลายงานเลี้ยงหรือไง”

“ลูกสาวบ้านไหน ทำไมถึงได้เลวทรามขนาดนี้ ไม่รู้หรือไงว่าคนเผ่าโบราณเขาถือเรื่องสีดำขนาดไหน มีแต่งานศพเท่านั้นที่อนุญาตให้ใส่ชุดสีดำได้”