ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 219

แม่บ้านเฉินเป็นแม่บ้านธรรมดาที่ไม่ได้มีความรู้อะไร เธอก็ไม่ได้คิดมากอะไร คิดแค่ว่ามู่ซย่าเป็นนักเรียนแพทย์ที่พกเครื่องมือแพทย์อยู่กับตัวตลอดเวลา ก็เลยไม่สงสัยในคำพูดของมู่ซย่า

เธอถูมือตัวเอง ถามว่า “คุณมู่ ต้องการให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ”

มู่ซย่าพลางใช้เข็มสีทองที่ยาวเท่านิ้วมือฝังไปจุดชีพจรต่างๆบนร่างกายของสวี่ยิงซาน พลางพูดขึ้นมาว่า “เอาผ้าเช็ดหน้ามา”

แม่บ้านเฉินรีบไปเอาผ้าเช็ดหน้ามาให้หนึ่งผืน คิดว่าตัวเองจะได้ช่วยงานอะไรที่สำคัญกว่านี้ซะอีก ปรากฏว่าวินาทีต่อมา มู่ซย่าพูดว่า “เวลาที่ฉันมีเหงื่อไหลออกมาให้ช่วยเช็ดให้ฉันด้วย”

สีหน้าของแม่บ้านเฉินเต็มไปด้วยคำถาม “？？？”

มู่ซย่าพูดเสียงเย็นชาว่า “เหงื่ออาจจะบังการมองเห็นของฉัน คุณแม่บ้านทำเรื่องนี้ให้ดีก็พอ รักษาการมองเห็นที่ชัดเจนของฉันเอาไว้ ”

ในขณะที่เธอฝังเข็มอย่างตั้งใจ ร่างกายเหมือนมีประกายสีทองคลุมเอาไว้ ดูน่าเกรงขามซะจนแม่บ้านเฉินต้องเชื่อฟังโดยดี

ผ่านไปไม่นาน บนร่างของสวี่ยิงซานก็ถูกปักเต็มไปด้วยเข็มทองที่เคลือบน้ำยาที่มีคุณสมบัติพิเศษเอาไว้ ดูเหมือนตัวเม่นที่มีรูปร่างเป็นคน

เธอจะเริ่มการกดฝังเข็มแล้ว

เมื่อเทียบกับการปักเข็มไปบนร่าง การกดฝังเข็มนั้นเป็นการทดสอบความสามารถมากกว่า

ผ่านไปไม่กี่วินาที หน้าผากของมู่ซย่าก็มีเหงื่อเม็ดใหญ่เท่าเมล็ดถั่วผุดออกมา

ตอนที่เธอกดฝังเข็มลงไปตามจุดต่างๆ ต้องใช้สมาธิในการจดจ่อเป็นอย่างยิ่ง พละกำลังทั้งหมดถูกรวบรวมไปอยู่ที่ปลายนิ้ว ทำให้ต้องสูญเสียพลังในร่างกายมาก

ผ่านไปสักพัก ตัวเธอก็เปียกชุ่มไปหมดเหมือนถูกโยนเข้าไปแช่อยู่ในน้ำ

แม่บ้านเฉินรีบเช็ดเหงื่อเม็ดเป้งบนหน้าผากของมู่ซย่า เพื่อป้องกันเหงื่อไหลย้อยลงไปบดบังการมองเห็นของเธอ

ในที่สุด การกดฝังเข็มก็เสร็จสิ้น

มู่ซย่าพ่นลมหายใจออกมาหนึ่งเฮือก

แม่บ้านเฉินรีบมองไปทางสวี่ยิงซาน เฝ้ารอให้สวี่ยิงซานฟื้นขึ้นมา

แต่สวี่ยิงซานยังคงไม่มีปฏิกิริยาอะไร

เธอใช้มือไปวางไว้ใต้จมูก พบว่ามีแค่ลมหายใจเข้าแต่ไม่มีลมหายใจออก