ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 221

สวี่ซิงซิงพุ่งเข้าไปกระชากผมของมู่ซย่าทันที อยากจะดึงหัวเธอให้ไปชนอัดกับกำแพงห้อง

แต่ยังไม่ทันที่มือของเธอจะแตะโดนตัวมู่ซย่า มู่ซย่ามีปฏิกิริยาไว้กว่า คว้ามือของสวี่ซิงซิงเอาไว้ พลิกมือที่จับเอาไว้ไขว้ไปทางด้านหลัง ใช้เข่าดันแผ่นหลังของสวี่ซิงซิงเอาไว้

เสียงดังตุบ สวี่ซิงซิงคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง

“โอ๊ย”สวี่ซิงซิงร้องอย่างเจ็บปวด จากนั้นก็ด่าว่า “นังฆาตกรนี่แกยังกล้าลงไม้ลงมือกับฉันเหรอ ปล่อยฉันนะ เด็กๆ”

บอดี้การ์ดไม่เห็นเลยว่ามู่ซย่าลงมืออย่างไร เห็นแค่ว่าสวี่ซิงซิงถูกจับมือไพล่หลังคุกเข่าอยู่กับพื้น

พวกเขาเพิ่งจะได้สติ รีบเข้าไปห้ามการกระทำของมู่ซย่า

คนอื่นๆต่างก็ก่นด่าขึ้นมาบ้าง “ฉันอุตส่าห์เชื่อใจเธอ คิดไม่ถึงว่าเธอจะชั่วขนาดนี้ ตีเธอให้ตาย ตีให้ตายเลย”

และชั่วพริบตาต่อมา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น “หยุดให้หมดเลยนะ”

เสียงนี้ฟังดูอ่อนแอมาก แต่ที่มาของเสียงนี้กลับทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต้องหยุดการกระทำทั้งหมดลง มองไปทางต้นเสียงอย่างคิดไม่ถึง

เห็นเพียงสวี่ยิงซานที่เดิมทีตอนนิ่งจมอยู่ในกองเลือด ลืมตาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และมือทั้งคู่ก็ดันเตียงเอาไว้พยายามจะลุกขึ้นนั่ง

สวี่ซิงซิงอึ้งไปทันที ร้องออกมาอย่างตกตะลึงว่า “คุณพ่อ”

เสียเลือดไปมากขนาดนั้น แต่พ่อยังไม่ตาย กลับฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

มู่ซย่ามองไปทางสวี่ยิงซาน ใจในรู้สึกโล่งอก จากนั้นก็คลายมือและเท้าที่ควบคุมตัวสวี่ซิงซิงออก

สวี่ซิงซิงที่ได้รับอิสระ ก็ตรงไปหาสวี่ยิงซาน ร้องไห้พลางพูดว่า “คุณพ่อ คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง”

“ทำไม ลูกอยากจะให้พ่อเป็นอะไรไปหรือไง”

สวี่ยิงซานมองสวี่ซิงซิงด้วยสายตาเย็นชา ในสายตาไม่มีแววแห่งความอ่อนโยนและความรักเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว

ไม่มีใครไม่กลัวความตาย