ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 254

เมเปิลเลควิลล่า

ซือถูชิงซานเคยพูดถึงที่นี่ คนที่อยู่ที่นี่ถ้าไม่ใช่เศรษฐีก็เป็นคนที่มีอำนาจ ความฝันของซือถูชิงซานคือสักวันจะได้เข้ามาอยู่ในเมเปิลเลควิลล่าแห่งนี้

ไม่ช้า รถก็มาถึงคฤหาสน์ซือถู

มู่ซย่ารู้สึกง่วงขึ้นมาบ้างแล้ว แต่เยี่ยซือเจวี๋ยกลับยังคงจดจ่ออยู่กับแท็บเล็ตและทำอะไรบางอย่างอยู่

มู่ซย่าเหลือบตามองแวบหนึ่ง พบว่าเขากำลังตอบอีเมลบริษัทอยู่

ชั่วขณะนั้น มู่ซย่ารู้สึกสับสนในใจขึ้นมา

ที่แท้เยี่ยซือเจวี๋ยก็มีงานยุ่งมาก ในขณะที่ยุ่งมากขนาดนี้ เขายังพาเธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยงชนชั้นสูงและงานวันเกิดของสวี่ซิงซิงด้วย

ทันใดนั้นมู่ซย่าก็รู้สึกไม่เข้าใจ เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังคิดอะไรอยู่ในใจกันแน่

เพียงเพราะเธอเคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้อย่างนั้นเหรอ

เยี่ยซือเจวี๋ยที่จ้องแท็บเล็ตอยู่เหลือบตาขึ้นมาอย่างกะทันหัน

สายตาทั้งคู่ประสานกัน มู่ซย่าไม่ทันได้ตั้งตัว แก้มของเธอแดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ราวกับถูกจับได้ว่าทำความผิด

เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มเล็กน้อย เอ่ยขึ้นด้วยเสียงหยอกล้อว่า “ ดูดีใช่ไหม ”

หัวใจของเธอเต้นระส่ำอย่างควบคุมไม่ได้ เธอกระแอมไอ เผยให้เห็นสีหน้าที่ดูรังเกียจ ด่าออกไปว่า “ หลงตัวเอง ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเห็นท่าทีลำบากใจของเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าก็ขยายกว้างขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปขยี้ผมของมู่ซย่า สัมผัสอ่อนนุ่มเหมือนกำลังลูบแมวเหมียวตัวหนึ่ง

การกระทำที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้มู่ซย่าตัวแข็งทื่อไปหมด

ตัวเธอเองมีหลากหลายสถานะ เคยประสบพบเจอเรื่องราวและผู้คนมาก็มาก แต่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนลูบหัวเธออย่างนี้มาก่อน

บรรยากาศภายในรถก็เหมือนจะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

ดวงตาดำขลับของเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นลึกล้ำมาก การกระทำก็อ่อนโยน ความรู้สึกที่แฝงอยู่ในแววตานั่นมู่ซย่าอ่านไม่ออกเลย

“ นาย...... ”