ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 317

มู่ซย่าผงะและถามอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็นใคร!”

แต่ในขณะที่มู่ซย่าเพิ่งถาม เธอได้กลิ่นเลือดที่โชยออกมาจากชายร่างสูงซึ่งไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน เช่นเดียวกับลมหายใจของผู้ชายบนร่างกายของเขา

เธอรู้สึกโดยสัญชาตญาณ คนคนนี้อันตรายมาก!

“กรุณาออกไป! ไม่อย่างนั้นฉันจะตะโกนเรียกคน!”

มู่ซย่าบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์และใช้มือขวาจับกระเป๋าที่อยุ่ข้างกายอย่างเบา ๆ

มีมีดกริชอยู่ข้างในซึ่งสามารถแทงทะลุหัวใจของผู้ชายได้!

อย่างไรก็ตาม ขณะที่มือของมู่ซย่าเพิ่งแตะที่กระเป๋า เธอก็ถูกชายคนนั้นตรึงไว้กับผนัง จากนั้นมีดสั้นที่คมและเย็นเฉียบก็อยู่บนคอของเธอ

“ถ้าไม่อยากตายก็โยนกระเป๋าทิ้งไปซะ!”

หลังของมู่ซย่าแข็งทื่อทันที แต่เธอกัดริมฝีปากอย่างดื้อรั้นและไม่ขยับ จากนั้นเธอก็รู้สึกว่ากริชที่ชายคนนั้นถืออยู่กดเข้ามาใกล้คอของเธอมากขึ้น

เธอรู้สึกเพียงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและมีเลือดอุ่น ๆ ก็ไหลออกมาจากหลังมือ

มู่ซย่าคิดว่าเป็นกริชที่เฉือนผิวหนังคอของเธอ แต่ด้วยแสงสลัว ๆ ที่ส่องเข้ามาจากภายนอก เธอเห็นเลือดไหลซึมออกมาจากไหล่ของชายคนนั้น

มันเป็นเลือดของเขา เขาบาดเจ็บ!

“ผมไม่ต้องการพูดเป็นครั้งที่สอง” ชายคนนั้นพูดย้ำอย่างเย็นชา

มู่ซย่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโยนกระเป๋าที่มีสเปรย์พริกไทยทิ้ง

เธอโยนกระเป๋าลงบนพื้นและส่งเสียง “ปัง”อย่างอู้อี้

ชายคนนั้นพูดว่า “เด็กดี"” ด้วยความพอใจ จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งว่า “ถอดมันออก”

มูซย่าตาโตขึ้นทันที

คนนี้ไม่ได้ปล้นเงิน แต่ปล้นเซ็กส์!

เพียงแต่ว่าชายคนนี้แตกต่างจากพวกหื่นกาม เขามีลักษณะที่เป็นลูกครึ่ง มีจมูกโด่ง ใบหน้าคม สง่างามและสูงส่งในทุกจุด และดวงตาสีดำสนิทของเขาก็เหมือนกับดอกมั่นถัวหลัวสีดำลึกลับ

อาจเป็นเพราะความได้เปรียบทางเชื้อชาติ ผิวของอีกฝ่ายจึงขาวราวกับหิมะ และออร่าของเขาก็ชั่วร้ายแต่สูงส่ง