ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 320

มู่ซย่าบังหน้าอกด้วยมือข้างเดียวและปีนลงจากร่างของเขาอย่างคล่องแคล่ว หลังจากหันกลับไปหยิบเสื้อผ้ามาสวม เธอก็มองชายรูปงามที่ยังคงดิ้นรนและยิ้มเยาะ

ดูถูกผู้หญิง?

คิดว่าผู้หญิงอ่อนแอไร้ทางสู้ก็เลยคิดที่จะรังแก?

ฝันหวานเกินไปแล้ว!

มือของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการดิ้นรน และเลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผลบนร่างกายท่อนบนของเขามากกว่าเดิม

อาจเป็นเพราะเขาเองคิดไม่ถึงว่าเขาจะพ่ายแพ้ให้กับผู้หญิงตัวคนเดียว

มู่ซย่าติดกระดุมเสื้อแน่นและขอเตือนอย่างหวังดีว่า “ฉันแนะนำว่าคุณอย่าดิ้นอีกเลย เงื่อนแบบนี้เรียกว่าเงื่อนกะลาสี อ้อ เรียกอีกอย่างว่าเงื่อนหมู ยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งแน่น ดังนั้นคุณก็แค่นอนพักดี ๆ รอคนดูแลห้องมาเจอคุณในวันพรุ่งนี้เถอะ”

ในที่สุดชายคนนั้นก็หยุดดิ้น ดวงตาสีดำทั้งคู่มองเธออย่างสงบนิ่งและลึกลับ

คนธรรมดาทั่วไปจะโกรธหรือหวาดกลัวเมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้ แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับหัวร้อนและสงบนิ่งมาก

เป็นผลทำให้มู่ซย่าสับสนเล็กน้อยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

ชายคนนั้นยิ้มแทนที่จะโกรธ ริมฝีปากเขาโค้งขึ้นแล้วถามว่า “ช่างเป็นลูกแมวที่น่าสนใจ ชื่ออะไร?”

สายตาคู่นั้นมองดูเธอราวกับกำลังดูสัตว์เลี้ยง

มู่ซย่าขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจและเตือนเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “กรุณารู้สถานการณ์ตัวเองด้วย! คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะถามชื่อของฉัน!”

“อารอน”

“อะไร?”

“ชื่อของผม”

มู่ซย่าขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น

จะมีผู้ชายเอามีดมาขู่แล้วยังถูกตามล่าแต่กลับบอกชื่อจริงตัวเองอีกเหรอ?

ชายคนนั้นพูดต่อไปว่า “คุณรู้ชื่อของผมแล้ว ต่อไปนี้คุณก็เป็นคนของผม บังเอิญที่คนในครอบครัวบังคับให้ผมแต่งงานพอดี อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะแต่งกับใครแต่ก็ได้แต่ง ถ้าอย่างนั้นก็คุณแล้วกัน”