ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 324

บนเรือสำราญมู่ซย่ากำลังจ้องมองสายไฟสองเส้น ใช้ภาษาที่ง่ายที่สุดอธิบายสิ่งที่รอนพูดให้เขาฟังหนึ่งรอบ

สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยนิ่งขรึมลงทันที “ฉันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากนัก เขาซ่อนตัวตนไว้ลึกมาก.....แต่ผมจำได้ ตอนที่คนของพวกเขาไล่ฆ่าผมในทะเล ผมเคยได้ยินเสียงของหมอนั่น เขาด่าผมประโยคหนึ่งว่า “หนูสีดำสกปรก ”ผมคิดว่า เขาน่าจะเกลียดสีดำ”

มู่ซย่าวางมีดสั้นของตัวเองไว้ที่ด้านล่างของสายไฟสีดำทันที ใช้ไหล่หนีบมือถือเอาไว้พูดว่า “ถ้างั้นฉันจะตัดสายสีดำ......”

บนหน้าผากของเยี่ยซือเจวี๋ยสามารถมองเห็นเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดออกมา ล เขาเดินวนไปมาอยู่กับที่อย่างร้อนใจ พูดว่า “เดี๋ยวก่อน เธอยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่”

มู่ซย่าที่อยู่อีกฝั่งมองดูนาฬิกา พูดว่า “สิบหน้าวินาที”

“เธอให้ฉันคิดก่อน กำลังคิดอยู่......”

ถ้าฟังอย่างตั้งใจละก็ จะพบว่าในน้ำเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นแฝงไปด้วยความสั่นเทา

เขาตื่นเต้นมาก

ชั่วชีวิตนี้ไม่เคยเจอเรื่องตื่นเต้นเท่านี้มาก่อน

หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที เยี่ยซือเจวี๋ยก็กัดฟัน พูดว่า “ไม่ต้องตัดแล้ว มู่ซย่า วิ่ง หนีไปจากเรือ ฉันก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน”

วินาทีนี้ เยี่ยซือเจวี๋ยรับรู้ได้ถึงความหวาดกลัวและความพ่ายแพ้อย่างลึกซึ้ง รวมถึงความเกลียดชังด้วย

เขาเกลียดตัวเองที่ไม่ได้ลากตัวเจ้าแมลงสาบสกปรกที่อยู่เบื้องหลังออกมาก่อน ล เกลียดตัวเองที่รู้เรื่องอีกฝ่ายไม่มากพอ จึงได้ทำให้มู่ซย่าต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายอย่างนี้

เขาไม่สามารถอาศัยแค่ความเข้าใจที่มีเพียงเล็กน้อย ให้มู่ซย่าเอาไปเดิมพันด้วยชีวิต

เขาไม่กล้าเดิมพัน

เยี่ยซือเจวี๋ยกำมือถือไว้แน่น เอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาว่า “มู่ซย่า อย่าไปสนใจคนพวกนั้นเลย เธอรีบหนีไป ฉันไม่อาจให้เธอมาตายเพราะฉันได้ พวกเราจะเดิมพันไม่ได้”

มู่ซย่าหัวเราะเสียงขม พูดว่า “เยี่ยซือเจวี๋ย ถ้าวันนี้ฉันเอาตัวรอดไปคนเดียว ชีวิตหลังจากนั้นในทุกวันทุกค่ำคืน ฉันคงจะต้องทนอยู่กับความรู้สึกเสียใจและเจ็บปวด จิตใจด้านดีของฉันคงต้องดิ้นรนอย่างทรมานทุกวัน”