ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 33

สวี่ซิงซิงเดินไปทางพิตบุลล์ขนาดใหญ่ สุนัขตัวนั้นฟังคำสั่งของสวี่ซิงซิง ภายใต้การปลอบโยนของสวี่ซิงซิง มันก็เปลี่ยนจากอารมณ์ดุร้ายเป็นเงียบสงบ

คนรับใช้ถูกนำตัวไปรักษาแล้ว และสวี่ซิงซิงก็พาไกวไกวไปที่ประตูใหญ่

เธอเห็นมู่ซย่าที่ยืนอยู่นอกประตูเหล็กจากที่ไกลๆ เห็นเพียงหญิงสาวที่รูปร่างผอมเพรียวและงดงาม ถึงแม้จะมองไม่เห็นใบหน้าจากที่ไกลๆ แต่ก็รู้สึกได้ว่าหญิงสาวคนนี้มีบุคลิกเฉพาะตัว

แต่สวี่ซิงซิงก็ยังคงไม่สนใจเหมือนเดิม

เธอเคยได้ยินซือถูชิงซานอธิบายรูปร่างหน้าตาของมู่ซย่า แต่เธอคิดว่าตัวเองสวยเป็นอันดับหนึ่งของจิงตู จึงไม่เห็นมู่ซย่าอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

ผ่านไปไม่นาน สวี่ซิงซิงก็เดินไปถึงประตูใหญ่และเห็นรูปร่างหน้าตาของมู่ซย่าอย่างชัดเจน

ใบหน้าของมู่ซย่างดงามราวกับรูปภาพ การแต่งกายสุดแสนธรรมดาของเธอกลับทำให้เธอดูเปล่งประกายราวกับผีเสื้อที่สวยที่สุด แม้แต่ลมยังหยุดให้เธอ

แม้แต่สาวงามที่สุดในแผ่นดิน คำพวกนี้แทบจะเทียบกับเธอไม่ได้เลย

เพียงพริบตาเดียว สวี่ซิงซิงก็เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา เนื่องจากตกตะลึงเกินไปจนเกือบจะลืมวิธีหายใจไปแล้ว

ปะ เป็นไปได้อย่างไร

สาวบ้านนอกคนนั้น…ทำไมถึงหน้าตาสะสวยได้ขนาดนี้

เรื่องสวยก็ว่าไปอย่าง แต่ทำไมบุคลิกของเธอถึงดีกว่าเธอที่สวยเป็นอันดับหนึ่งของจิงตูขนาดนั้น

ตาของเธอมีปัญหาอย่างนั้นหรือ

ความอิจฉาริษยาเป็นเหมือนเถาวัลย์ แผ่ขยายไปทั่วเส้นเลือดทุกเส้นของสวี่ซิงซิงอย่างรวดเร็ว

เธอไม่คิดจะ ‘สั่งสอนเล็กน้อย’ แล้ว เธอคิดจะสั่งสอนมู่ซย่าอย่างหนักหน่วง!

ยังดีที่ความงามของมู่ซย่ายังไม่โด่งดังไปทั่ว จะได้ทำลายเธอให้สิ้นซาก!

มู่ซย่าเห็นว่าซือถูชิงซานยืนอยู่ด้านหลังของหญิงสาวผมบลอนด์คนหนึ่ง และหญิงสาวผมบลอนด์คนนั้นดูเหมือนจะหยิ่งผยองสุดๆ ในมือยังจูงสุนัขตัวใหญ่ไว้ด้วย

มู่ซย่าเลิกคิ้วขึ้นและถามไปว่า “ซือถูชิงซาน เธอทำอะไรของเธออีกแล้ว รีบเปิดประตู!”

“ซิงซิง...พวกเราช่างมันเถอะดีไหม” ซือถูชิงซานลองถามหยั่งเชิงไป

“ช่างมันอะไรกัน!”

สวี่ซิงซิงด่าอย่างหยาบคาย

ซือถูชิงซานกลัวมู่ซย่า แต่เธอไม่กลัว

ก็แค่สาวบ้านนอกคนหนึ่ง อย่างมากก็เป็นแค่สาวบ้านนอกที่สวยหน่อยก็เท่านั้น ไม่ถือว่าอันตรายแม้แต่น้อย

“รีบเลือกสิ หรือเธออยากจะไสหัวกลับบ้านนอกไป!”

มู่ซย่านำโทรศัพท์ที่อยู่ในมือใส่เข้าไปในกระเป๋าเสื้อ และค่อยๆ มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ

ใครไม่ทำร้ายฉัน ฉันก็ไม่ทำร้ายเขา นี่เป็นคติประจำใจของมู่ซย่า แต่ถ้าใครกล้ามาทำร้ายเธอ เธอจะไม่อ่อนข้อให้อย่างแน่นอน

มู่ซย่าเดินไปด้านหน้าสองก้าวและพูดอย่างเย็นชา “ได้ ถ้าอย่างนั้นเธอเปิดประตูสิ ฉันจะเป็นอาหารให้สุนัขเธอเอง”