ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 349

ซือถูไห่รับคำว่า “อืม” บอกว่า “ถ้างั้นก็ไปเจอกันหน้าโรงพยาบาลก็แล้วกัน”

หลังจากสิ้นสุดการโทร มู่ซย่าก็มองเห็นความกระดากอายบนสีหน้าของซือถูไห่

สำหรับเขาแล้ว ภรรยาตัวเองป่วยเป็นจิตเวช เป็นเรื่องที่น่าขายหน้ามาก

มู่ซย่าเบือนสายตาออกไปนอกหน้าต่างอย่างเรียบเฉย ราวกับไม่ได้รู้สึกผิดปกติกับเรื่องเมื่อครู่นี้

ไม่ช้า ก็มาถึงโรงพยาบาลจิตเวชหลัวซื่อ

มู่ซย่าเปิดประตูรถลงมา เห็นเจี่ยงฟู่หมิงรออยู่ที่หน้าประตูโรงพยาบาลแล้ว

ขณะที่ทั้งสองคนเผอิญสบตากันนั้น มู่ซย่ามองเห็นความเกลียดชังที่แฝงอยู่ในแววตาของเจี่ยงฟู่หมิง แต่แววเกลียดชังนั้นเกิดขึ้นแค่แวบเดียวเท่านั้น ไม่ช้าก็เปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มแย้มขึ้นมา

“คนนี้คือคุณหนูมู่ใช่ไหมครับ” เจี่ยงฟู่หมิงเดินเข้ามาทักทาย และพูดกับซือถูไห่ที่เพิ่งเดินลงมาจากรถ “คุณนายเคยพูดถึงเธอ บอกว่าลูกสาวคนโตของคุณสวยมาก วันนี้ได้เห็นแล้วก็เป็นอย่างที่พูดจริงๆด้วย คุณนี่วาสนาดีจริงๆ”

ซือถูไห่ชอบฟังคำประจบสอพลอที่สุด เมื่อได้ยินคำชมจากเจี่ยงฟู่หมิง ก็เผยสีหน้าได้ใจออกมา

แต่หลังจากนั้น เจี่ยงฟู่หมิงก็ถามขึ้นมาว่า “ตอนนี้คุณนายเป็นยังไงบ้างครับ เธอ......ไม่สบายหรือครับ”

สีหน้าของซือถูไห่ขรึมลงไปทันที

เขาพยักหน้ารับยากจะเอ่ยปากพูดออกไป จากนั้นก็พูดแค่ว่า “เข้าไปนายก็รู้เอง”

เจี่ยงฟู่หมิงพยักหน้า เดินเข้าไปพร้อมกับมู่ซย่า ตรงไปยังอาณาเขตของโรงพยาบาล

หลังจากทั้งหมดกรอกข้อมูลเข้าเยี่ยมเสร็จแล้ว พยาบาลก็พาพวกเขาทั้งสามคนเดินไปยังห้องพักคนไข้ที่มู่ซินเย่ว์อาศัยอยู่

โครงสร้างของโรงพยาบาลจิตเวชกับโรงพยาบาลทั่วไปก็คล้ายๆกัน มีเพียงสิ่งเดียวที่แตกต่าง คือหน้าประตูห้องพักทุกห้องได้มีการทำรั้วเหล็กเอาไว้ ราวกับคอกกั้นปศุสัตว์

พอเปิดประตูห้องพักของมู่ซินเย่ว์ มู่ซย่าก็เห็นว่ามู่ซินเย่ว์ถูกมัดเอาไว้บนเตียง