ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 477

สถานะของมู่ซย่านั้นพิเศษ เธอไม่สนใจว่ามู่ซย่าจะสามารถเล่นเปียโนอาร์ทิมิสได้หรือไม่

แต่เยี่ยซือเจวี๋ยคือลูกชายของเธอ ดังนั้นในเมื่อเขาเป็นลูกชายของเธอ เธอสามารถสนใจเขาได้ใช่หรือไม่?

กู้หว่านหว่านจะต้องเป็นลูกสะใภ้ของเธอ สะใภ้ของเธอก็จะต้องได้เล่นเปียโนที่ดีที่สุด กู้หว่านหว่านจะต้องได้บรรเลงบทเพลงผ่านเปียโนอาร์ทิมิส!

เมื่อกู้หว่านหว่านได้ยินเช่นนี้ ไม่ต้องเอ่ยว่าเธอนั้นรู้สึกสบายใจมากขึ้นเพียงใด

อย่างไรก็ตาม สือซูเจินได้ระบุเอาไว้แล้วว่าเธอจะต้องเป็นลูกสะใภ้ของหล่อน แม้ว่าตอนนี้เยี่ยซือเจวี๋ยจะปฏิบัติต่อมู่ซย่าเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่เขาจะต้องแต่งงานกับกู้หว่านหว่านไปได้หรอก!

อย่างไรก็ตาม ความภาคภูมิใจของกู้หว่านหว่านนั้นไม่อาจรักษาไว้ได้นานนัก

ได้ยินเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยอย่างเย็นชา “ไม่ได้”

เป็นสองพยางค์ที่กระชับและได้ใจความ น้ำเสียงยืนกรานด้วยความหนักแน่น

เขาตั้งใจจัดเตรียมเปียโนหลังนี้เพื่อมู่ซย่า คนอื่นมีสิทธิอะไรมาก้าวก่าย?

สือซูเจินคาดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะปฏิเสธเธอต่อหน้าคนอื่นเช่นนี้ ใบหน้าของเธอมืดมนลงทันที

เธอชี้หน้าเยี่ยซือเจวี๋ยและเอ่ยด้วยความโกรธ “แกพูดให้ฉันฟังอีกครั้งสิ? ฉันเป็นแม่ของแกนะ! สิ่งของที่เป็นของแก ฉันเองก็มีสิทธิในการตัดสินใจเหมือนกัน!”

“ขอโทษด้วย” เยี่ยซือเจวี๋ยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เปียโนหลังนี้แม่ไม่มีสิทธิในการตัดสินใจอะไรทั้งนั้นครับ คนที่มีสิทธิจัดการเปียโนหลังนี้ก็คือหล่อนคนเดียวเท่านั้น”

เยี่ยซือเจวี๋ยชี้ไปทางมู่ซย่า

มู่ซย่าที่กำลังจ้องมองผ้าคลุมกันฝุ่นอยู่ไม่ไกลก็นิ่งงันไปชั่วขณะ จากนั้นเอ่ยถาม “ฉันงั้นเหรอ?”

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า จากนั้นบอดี้การ์ดก้าวเท้ามาด้านหน้าและยื่นเอกสารการซื้อขายให้กับเธอ

มู่ซย่าเห็นเพียงข้อความภายในสัญญาเขียนระบุไว้ว่าเจ้าของอาร์ทิมิสนั้นคือเธอแต่เพียงผู้เดียว

กู้หว่านหว่านยืนอยู่ไม่ไกลนัก หล่อนเองก็เห็นเช่นกัน

หล่อนกัดริมฝีปากล่างอย่างรุนแรงด้วยความโมโห ภายในหัวใจของหล่อนทั้งเกลียดและอิจฉา

นั่นคืออาร์ทิมิส!