ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 482

“คุณ...”

กู้หว่านหว่านทั้งอับอายและน้อยใจ เธออยากจะกรีดร้องออกไปให้เสียงดังลั่น อยากจะถามเยี่ยซือเจวี๋ยว่าทำไมเขาถึงยินดีที่จะชอบนังผู้หญิงบ้านนอกนั่นมากกว่าที่จะหันมามองเธอสักครั้ง

แต่ทว่านี่คือเยี่ยซือเจวี๋ย เธอเองก็เข้าใจเป็นอย่างดี หากว่าเธอทำเช่นนั้น เรื่องระหว่างเธอและเยี่ยซือเจวี๋ยก็จะไม่มีทางเป็นไปได้อีกต่อไป

ผู้ชายสมบูรณ์แบบอย่างเยี่ยซือเจวี๋ย เขาไม่ชอบถูกตั้งคำถามและไม่ชอบถูกปฏิเสธ

กู้หว่านหว่านครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ว่าเธอจะไม่ยินยอมและรู้สึกโกรธมากสักแค่ไหน เธอก็ทำได้เพียงแค่ยอมรับความผิดพลาด

เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและไม่สามารถนุ่มนวลได้มากกว่านี้อีกแล้ว “ฉันจะไปอธิบายให้ป้าสือเข้าใจอย่างชัดเจน”

“ดีมาก” เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้าและกล่าว “ดูเหมือนว่าเธอก็ไม่ได้โง่ เธอเลือกถูกต้องแล้ว”

กู้หว่านหว่านกัดริมฝีปากของตนเองอย่างรุนแรง ชั่วขณะนั้นพยายามระงับอารมณ์ทั้งหมดของตนเอง

เธอได้ยินเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยกล่าว “เรื่องแบบนี้ อย่าให้มีอีกเป็นครั้งที่สอง ฉันไม่มีความอดทนสำหรับผู้อื่น อีกอย่าง ยังพอมีเวลาให้เธอรีบคิดหาทางและย้ายออกไปด้วยตนเอง ฉันไม่สามารถแต่งงานกับเธอได้ หวังว่าเธอเองก็จะมองเห็นได้อย่างชัดเจน อย่าให้ฉันหมดความอดทนและไล่เธอออกไปด้วยตัวของฉัน เมื่อถึงเวลานั้น คนที่เสียหน้าจะไม่ใช่แค่เธอ แต่ยังรวมถึงตระกูลกู้ของเธอด้วย”

เมื่อเยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ยจบ เขาไม่ได้รอคอยคำตอบของกู้หว่านหว่าน เขาเดินจากไปในทันที

เขาไม่ได้มาพูดคุยและปรึกษากับกู้หว่านหว่าน แต่นี่คือคำสั่ง

ขณะนี้ เยี่ยซือเจวี๋ยรู้สึกรำคาญเล็กน้อยที่เขาไม่ได้รีบแจ้งกู้หว่านหว่านรับรู้ แต่ตอนนั้นเขาคิดว่าสือซูเจินอาจจะเพียงแค่ตื่นเต้นกับเรื่องราวแปลกใหม่อยู่ชั่วขณะ ด้วยสายตาจับผิดเช่นนั้นของเธอ ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องพูดก็สามารถขับไล่กู้หว่านหว่านออกไปได้

เพียงแต่คาดไม่ถึงเลยว่ากู้หว่านหว่านจะยังคงอยู่จนกระทั่งตอนนี้

เมื่อมองเช่นนี้ ดูเหมือนว่ากู้หว่านหว่านนั้นจะชื่นชอบแม่ของของเขามาก แต่คนที่ภรรยาจะแต่งงานด้วยนั้นคือเขา ไม่ใช่แม่ของเขา ยิ่งไปกว่านั้นเขาเองก็มีภรรยาอยู่แล้ว

ชีวิตแต่งงานของเขาเรียบง่าย : ไม่ได้หย่าร้าง เพียงแต่เป็นหม้าย

ส่วนกู้หว่านหว่าน ที่ไหนสบายใจก็มักจะอยู่ที่นั่น

ไม่มีความอดทน

ในวันที่อากาศร้อนมาก แสงแดดแผดเผาและสาดส่องไปยังกู้หว่านหว่าน แต่ทว่าเธอกลับรู้สึกหนาวมาก หนาวจนร่างกายสั่นสะท้าน

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ในที่สุดกู้หว่านหว่านก็ไม่สามารถระงับอารมณ์ของตนเองได้อีกต่อไป เธอคุกเข่าลงบนพื้นและร้องไห้ออกมา

เธอไม่เข้าใจ เธอนั้นด้อยกว่ามู่ซย่าตรงไหน ทำไมเยี่ยซือเจวี๋ยถึงได้ยืนกรานปฏิเสธเธอแบบนี้ เขาไม่ให้โอกาสเธอเลยแม้แต่น้อย