ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 549

รถแล่นไประยะหนึ่งแล้ว และในไม่ช้าก็เข้าทางหลวงจารจร

ฝูงชนหายไปจากการมองเห็นจากกระจกมองหลัง

เยี่ยซือเจวี๋ยนึกถึงรถที่ถูกทุบ จึงเอ่ยปากถามว่า “เมื่อกี้พวกเขาทุบรถของนาย มีใครอยู่ในรถไหม?”

“ชิบหาย!” หลัวอี้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามู่ซย่ายังหนีไม่พ้น!

เขาพูดอย่างร้อนรนว่า “มู่ซย่า! รีบไปช่วยเธอกันเถอะ!”

เยี่ยซือเจวี๋ยใจหายทันที

เขากำลังภาวนาว่าอย่าให้มีใครอยู่ในรถตอนที่มองลงไปข้างล่าง ถึงแม้ว่ามีคนอยู่ก็อย่าเป็นมู่ซย่าเลย แต่ปรากฏว่าเป็นมู่ซย่าจริง ๆ!

“เธอวิ่งไปทางไหน?”

“เธอข้ามถนนปีกฝั่ง! เธอเร็วมากและวิ่งผ่านไปตอนไฟเขียวพอดี ยังมีคนไม่กี่คนไล่ตามเธอ ฉันเดาว่าเธอน่าจะวิ่งไปที่ห้างสรรพสินค้าฝั่งตรงข้าม มีคนเยอะแยะในห้าง เธอคงสลัดคนพวกนั้นได้อย่างง่ายดาย”

เมื่อหลัวอี้พูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความละอายใจพร้อมพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ฉันขอโทษ ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันไม่ควรพาเธอมาที่นี่”

“นายไม่ควรพาเธอมาที่นี่จริง ๆ” สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยดูแย่มาก เขาพยายามอดทนอย่างมากที่จะไม่ตำหนิหลัวอี้

หลัวอี้พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ฉันพาเธอมาที่นี่เพราะอยากให้เธอช่วยดูคนไข้คนนั้นที่ยังคงต้องการความช่วยเหลือที่โรงพยาบาล คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น... มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด! นายจะดุด่าฉันหรือตีฉันยังไงก็ได้”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่พูด เขาหักพวงมาลัยรถ จนรถหมุนตัวลอยออกไปและขับไปทางห้างสรรพสินค้า

เยี่ยซือเจวี๋ยเปิดปากพูดตอนที่กำลังจะไปถึงห้างสรรพสินค้า “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ไปหาเธอให้เจอก่อนค่อยว่ากัน นายไปติดต่อบุคคลที่รับผิดชอบห้างสรรพสินค้าเพื่อตรวจสอบกล้องวงจรปิด ฉันจะเข้าไปหาเธอ ได้ข่าวอะไรก็โทรมา”

“ตกลง!”

ทันทีที่หลัวอี้พูดจบ ก็มีเสียง “เอี๊ยด” ดังขึ้น รถก็หยุดจอดที่หน้าประตูทิศตะวันตกของห้างสรรพสินค้า

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามาทันที

“พวกคุณจอดรถที่นี่ไม่ได้... (รถ)”

ก่อนที่คำว่า “รถ” จะถูกพูด เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เห็นคนสองคนลงจากรถ

แววตาของเขากระตุกแล้วรีบก้มหัวลงอย่างรวดเร็ว “คุณชายเยี่ย”