ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 55

เจี่ยงฟู่หมิงพูดด้วยลมหายใจหนักๆ ในขณะที่กำลังปลดเข็มขัดไปด้วย

เขาเอนตัวกดทับลงไปที่มู่ซินเย่ว์

ร่างกายของมู่ซินเย่ว์ราวกับละลายกลายเป็นน้ำ ไม่มีแม้แรงจะผลักเจี่ยงฟู่หมิงออกไปได้

และอันที่จริงแล้ว ตัวเธอเองก็ต้องการเช่นกัน

แม้ภายนอกของซือถูไห่จะดูมาดแมนสมเป็นลูกผู้ชาย แต่เรื่องบนเตียงกลับจืดชืดไร้น้ำยา ทุกครั้งเธอแค่เพียงแสร้งว่ามีความสุขไปกับมันเท่านั้น

มีเพียงเจี่ยงฟู่หมิงเท่านั้นที่ทำให้เธอพอใจได้จริงๆ

ช่างมันเถอะ ทิ้งเรื่องนังเด็กมู่ซย่านั่นไปก่อนแล้วกัน ไว้ค่อยว่าทีหลัง

มู่ซินเย่ว์เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนถึงกางเกงตัวสุดท้าย...

หลังจากผ่านการร่วมรักไปอย่างดุเดือด เนื้อตัวของทั้งสองคนก็ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ

ลมหายใจแห่งความรักของทั้งคู่ยังคงอบอวลอยู่ในห้องนอน เจียงฟู่หมิงนั่งพิงหัวเตียง สูบบุหรี่และปล่อยลมหายใจออกมาอย่างพึงใจ

มู่ซินเย่ว์ห่อตัวเองในผ้าห่มแล้วถามอย่างเกียจคร้านว่า “ตอนนี้คุยธุระได้แล้วใช่ไหม คุณไปสืบอะไรมาได้บ้างล่ะ”

เจียงฟู่หมิงสะบัดขี้เถ้าที่ปลายบุหรี่ในมือแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าเธอจะกังวลเรื่องอะไร เด็กคนนั้นก็ เป็นแค่เด็กที่โตมาจากบ้านนอกคนหนึ่ง”

มู่ซินเย่ว์ขมวดคิ้วทันที เธอลุกขึ้นนั่งแล้วถามว่า “อะไรกัน นี่นายสืบอะไรมาไม่ได้เลยใช่ไหม”

เจี่ยงฟู่หมิงทิ้งบุหรี่ในมือของเขาแล้วหันไปจูบับมู่ซินเย่ว์อีกครั้ง แต่กลับถูกมู่ซินเย่ว์ผลักออกไปทันที

“พูดมาเร็วเข้าสิ!” น้ำเสียงของมู่ซินเย่ว์เย็นยะเยือก ซึ่งนี่เป็นผลมาจากการทำอะไรตามอำเภอใจ

เจี่ยงฟู่หมิงอึ้งไปครู่หนึ่งและสืบมาไม่พลาดอย่างแน่นอน เขาจึงพูดอย่างจริงจังว่า “ทุกคนในหมู่บ้านชนบทรู้จักเด็กนั่นกันทั้งนั้น ว่ากันว่าเธออยู่ที่นั่นตั้งแต่เด็กจนโต แล้วฉันยังไปสืบหาโรงเรียนของเธอมา ตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยมปลาย รวมถึงใบรับรองการจบการศึกษาของโรงเรียนที่นั่นก็มีชื่อเธอ สืบมาไม่พลาดอย่างแน่นอน”