ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 553

ทันทีที่คำพูดนี้โพล่งออกมา เยี่ยซือเจวี๋ยก็ตกตะลึง

รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นภายใต้ดวงตาของเขาโดยไม่รู้ตัว พร้อมมุมปากของเขาก็โค้งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

มู่ซย่ามองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ยอย่างไม่รู้ตัว เธอเห็นเพียงเขายิ้มตาหยีและรอยยิ้มของเขาดูเหมือนจะละลายทุกอย่าง

หัวใจของมู่ซย่าเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยมองมาที่เธอแบบนี้

“ฉัน ฉัน...”

เธอรู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ได้และพูดว่า “นายอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันเป็นห่วงนายในฐานะเพื่อนและไม่มีความคิดอื่น”

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้าอย่างจริงจัง “ฉันรู้ เธอให้ฉันเป็นผู้สนับสนุนนี่นา ยังไม่ได้บอกเลยว่าคิดเป็นอย่างอื่นและไม่ได้บอกว่าเธอแอบชอบฉัน”

ใบหน้าของมู่ซย่าแดงก่ำทันที เธอรู้สึกราวกับว่าความลับภายในใจของเธอถูกเปิดเผย

“ใครแอบชอบนาย! คนหลงตัวเอง!” เธอเสียงสูงด้วยความหงุดหงิด

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้าเบา ๆ และยอมรับว่า “เป็นเรื่องจริงที่ฉันค่อนข้างหลงตัวเองเล็กน้อย ดังนั้นเธอไม่ต้องสนใจสิ่งที่ฉันพูด”

เมื่อเยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างนั้น มู่ซย่าก็หมดคำจะพูด

เธอหันหน้าหนี แสร้งทำเป็นว่าเยี่ยซือเจวี๋ยคืออากาศ

เยี่ยซือเจวี๋ยชอบมองมู่ซย่าที่เป็นแบบนี้ เขายิ้มอย่างมีเลศนัยมากขึ้น ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับตัวเองก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยเขาก็ได้เห็นมู่ซย่าเป็นห่วงเขา

หลัวอี้เหยียบคันเร่งอย่างแรง หลังจากนั้นไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาลที่คนไข้คนนั้นต้องการการช่วยเหลือ

โรงพยาบาลแรกของตกจิงเป็นโรงพยาบาลของรัฐ

นอกจากโรงพยาบาลเอกชนอันดับ 1 ของหลัวอี้แล้ว โรงพยาบาลที่มีทรัพยากรทางการแพทย์ที่ดีที่สุดในประเทศตอนนี้กำลังใช้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญเพื่อช่วยชีวิตคนไข้รายนั้น

มู่ซย่ากระโดดลงจากรถทันทีที่รถจอด

เยี่ยซืเจวี๋ยเดินตามฝีเท้าของมู่ซย่าและพูดว่า “เขาอยู่ที่ห้องฉุกเฉินวีไอพี ฉันจะพาเธอไปที่นั่น”

“ตกลง!” มู่ซย่าพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เร่งฝีเท้าพร้อมกัน

เมื่อหลัวอี้ลงจากรถ ทั้งสองคนก็หายไปแล้วไม่แม้แต่เห็นเงา

ทั้งสองมีออร่าที่ไม่ธรรมดา ใบหน้าไร้ที่ติและสัดส่วนของร่างกายสูงและผอม เป็นใบหน้าของตัวละครเอกชายและหญิงในนิยายรัก

ขณะที่นางพยาบาลกำลังประหลาดใจ ทันใดนั้นเธอก็จำทั้งสองคนได้

คนหนึ่งเป็นประธานของเยี่ยซื่อกรุ๊ปและอีกคนเป็นโฆษกของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์

“คุณชายเยี่ย?” พยาบาลถามด้วยความประหลาดใจ

เมื่อสมาชิกในครอบครัวทั้งสองได้ยินคำนี้ พวกเขาก็หันไปมองทันที

หญิงชราจำเยี่ยซือเจวี๋ยได้ทันที เธอรีบวิ่งไปคว้าคอเสื้อของเยี่ยซือเจวี๋ย

“แกเอง! แกนั่นแหละ! ร้านที่แกเปิดฆ่าลูกชายของฉัน แกต้องชดใช้ลูกของฉัน แกต้องชดใช้ลูกของฉัน!!!”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ตอบโต้ แต่เพียงแค่บังมือของหญิงชราที่ทุบหน้าอกของเขา

ชายที่อยู่ด้านหลังหญิงชราเห็นท่าทางของเยี่ยซือเจวี๋ย ใบหน้าของเขามืดลงทันที เขาสาปแช่งว่า “ฆาตกร แกยังมีหน้ามาขวางอีกเหรอ? แม่ของฉันทุบตีแก แกต้องทนรับให้ได้!”