“ก็ต้องปิดสิ เรื่องมันถึงขั้นคอขาดบาดตายแล้วนะ ยังไม่ปิดอีกเหรอ จะรอให้มันทำให้คนทั้งประเทศตายก่อนหรือไง?”
“ไม่คิดว่าธุรกิจภายใต้เยี่ยซื่อกรุ๊ปที่มีชื่อเสียงโด่งดังก็มีร้านแบบนี้ด้วย ฉันว่าเยี่ยซือเจวี๋ยคงคิดว่าได้กำไร จนกลายเป็นคนใจดำไปแล้วมั้ง?”
กู้หว่านหว่านทนฟังต่อไปไม่ไหวอีกจึงลุกขึ้นและเอ่ยอย่างเกรี้ยวกราด “พวกเธออย่ามาพูดมั่วๆ นะ! เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ใช่คนแบบนั้น มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ!”
นักศึกษาหลายคนที่กำลังวิพากษ์วิจารณ์ตกใจกู้หว่านหว่านและมองเธออย่างตกตะลึง คิดแต่ว่ากู้หวานหว่านดูแปลกๆ ชอบกล
มีคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้น “เราพูดถึงเยี่ยซือเจวี๋ยโน่น ไม่ใช่เธอสักหน่อย เธอจะเดือดร้อนทำไม?”
“ฉันพูดจริงๆ นะ! พวกเธอไม่รู้จักเขาเลยสักนิด!”
นักศึกษาคนนั้นเอ่ยอย่างขบขัน “พูดเหมือนเธอรู้จักเขาดีงั้นแหละ ก่อนหน้านี้ตอนที่ส่งเปียโนที่หน้ามหาลัย ฉันจำได้ว่าเยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอเลยไหม?”
“เธอ! เธอพูดอีกรอบซิ?” กู้หว่านหว่านโกรธจนหน้าแดงไปถึงคอ
นักศึกษาคนนั้นเป็นคนใจร้อน จึงลุกขึ้นและเอ่ยขึ้น “ฉันพูดอีกรอบแล้วจะยังไง? ฉันพูดเรื่องจริง มีคนดื่มกาแฟที่เซินเยี่ยคอฟฟี่เฮาส์เข้าไปแล้วตาย เธอไม่เชื่อก็เข้าไปดูในเน็ตเองไป! แล้วอีกหนึ่งชั่วโมง เยี่ยซือเจวี๋ยก็จะเปิดงานแถลงข่าวแล้วก็มาขอโทษเรื่องนี้ด้วยตัวเองแล้ว ถ้าเธอรู้จักเขาจริงๆ เธอได้ดูที่งานเอาเองก็ได้นะ”
นักศึกษาคนนั้นเอ่ยจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
เธอไม่ชอบกู้หว่านหว่านที่ชอบทำตัวจองหอง ไม่รู้ว่าจะภาคภูมิใจอะไรนักหนา
แต่ขณะเดียวกัน ในใจเธอเองก็มีความสงสัยอยู่เช่นกัน ว่าของในร้านเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮาส์มีพิษจริงๆ ไหม?
……
กู้หว่านหวานโมโหมาก เธอพยายามสงบจิตสงบใจตัวเองลง กดเปิดโทรศัพท์และค้นหาเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮาส์
พอทำการค้นหาแล้ว เธอก็เห็นข่าวพวกนั้นจริงๆ แล้วก็ไม่ใช่แค่ข่าวเดียวด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...