ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 602

โดยทั่วไปแล้วคนที่ถูกทีมเท่อลี่นำตัวไป ชีวิตนี้หากถูกปล่อยตัวออกมาอีกครั้งก็คงจะอายุมากกว่าเจ็ดสิบปีแล้ว

หลัวเฮ่าถูกลากตัวออกไป

สื่อมวลชนด้านล่างนำโดยคุณชายและชายสวมกรอบแว่นดำต่างก็สั่นสะท้าน ร่างกายสั่นเทา ภายในหัวใจอ้อนวอนต่อพระเจ้าขอให้เยี่ยซือเจวี๋ยลืมพวกเขา

อย่างไรก็ตามหลังจากคนของทีมเท่อลี่จากไป ทันใดนั้นมีตำรวจเดินเข้ามา

พวกเขาพูดเปิดประเด็นกับเยี่ยซือเจวี๋ยทันที “คุณเยี่ย คนที่ก่อกวนสร้างปัญหาให้กับเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์และคนที่รับสินบนทำให้เซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์ต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงถูกนำตัวไปหมดแล้ว ตอนนี้พวกเรามาจับกุมนักข่าวที่รับเงินและใส่ร้ายป้ายสีคุณรวมถึงเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์”

เมื่อคุณชายและคนอื่นได้ยินเช่นนี้ ขณะนั้นต่างก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว

“ไม่เอานะ!” คนขี้ขลาดคนหนึ่งท่ามกลางกลุ่มคนนั้นคุกเข่าลงบนพื้นและร้องขอความเมตตา “คุณเยี่ย ได้โปรดเถอะคุณช่วยเข้าใจหัวอกฉันด้วย ปล่อยฉันไปเถอะ! ฉันไม่รู้ความจริงเช่นกันและเมื่อครู่นี้ฉันเองก็ไม่ได้พูดอะไรเลย คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้อง”

เมื่อมีคนนำทาง ผู้คนต่างก็เอ่ยปากขอร้องกันมากยิ่งขึ้น----

“คุณชายเยี่ย ผมรู้แล้วว่าผมผิด ภายในครอบครัวของผมยังมีภรรยาและลูกที่ผมต้องคอยเลี้ยงดูอยู่!”

“จิตใจของคุณกว้างขวางดั่งมหาสมุทร ปล่อยผมไปเถอะ!”

เดิมทีคุณชายต้องการแข็งข้อและยืนหยัด ต่อให้จะถูกจับกุมตัวไปก็ต้องรักษาศักดิ์ศรี แต่เมื่อเห็นผู้คนมากมายร้องขอความเมตตา ท้ายที่สุดเขาก็ทนไม่ได้อีกต่อไปและคุกเข่าลง

“ประธานเยี่ย คุณเยี่ย พ่อเยี่ย ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ หลังจากนี้ผมจะไม่พูดโกหกอีกแล้ว!”

นักข่าวที่ได้รับเชิญมาต่างส่งเสียงเย้ยหยัน “ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วสินะ ก่อนหน้านี้คิดไม่ได้?”

“ไม่รู้ความจริงแต่กลับมาเป็นทูตทวงความยุติธรรมในสถานที่แห่งนี้ ฉันอยากหัวเราะให้ตาย ตอนนี้ไม่ว่าคนประเภทไหนก็สามารถกล่าวอ้างว่าตนเองเป็นสื่อมวลชนได้แล้วงั้นเหรอ? คนของสื่อมวลชนจะต้องสืบหาความจริงก่อนถึงจะทำข้อสรุปได้ ไม่ใช่มาชี้โบ๊ชี้เบ๊ก่อนความจริงจะปรากฏ”

“เลิกแหย่ฉันได้แล้ว เขาเป็นคนของสื่อมวลชนที่ไหนกัน ก็แค่บล็อกเกอร์ที่หารายได้จากยอดวิว แม้แต่เน็ตไอดอลยังไม่สามารถเป็นได้เลย”

“รับทราบ คุณเยี่ย” ตำรวจยกมือขึ้น “พาตัวไป!”

ทันทีที่ออกคำสั่ง ตำรวจกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาด้วยความรวดเร็ว พวกเขาอิงตามสถิติของผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ย พวกเขานำตัวออกไปทีละคน

ชายสวมกรอบแว่นตาดำคนนั้นและ‘คุณชายมีเรื่องจะแฉ’น่าเวทนามากที่สุด พวกเขาในฐานะหัวโจกได้รับการตัดสินให้โดนลงโทษหนักกว่าผู้อื่นเป็นสองเท่า

ภายในห้องประชุมมีเสียงร้องโหยหวน

ตำรวจคนหนึ่งเดินไปด้านหน้าของเด็กชายที่นั่งอยู่บนรถเข็น เอ่ยพูดกับเยี่ยซือเจวี๋ย “คุณเยี่ย การกระทำของผู้ต้องสงสัยรายนี้ก็เข้าข่ายผิดกฎหมายเช่นกัน โปรดให้พวกเราพาตัวเขาไปด้วย”

ดวงตาของชายคนนั้นพลันมืดลง เขาคาดเดาได้ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ แม้ว่าตอนนี้จะรู้สึกอึดอัด แต่ก็ยอมรับผลด้วยท่าทางไม่สะทกสะท้าน

อย่างไรก็ตาม...