ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 608

นัยน์ตาของยายเฒ่าขุ่นมัวและเยือกเย็น ราวกับเหยี่ยวอย่างไรอย่างนั้น จ้องเขม็งไปยังเรือนร่างของมู่ซย่า

แม้ว่ามู่ซย่าจะหันหลังให้กับยายเฒ่า แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของยายเฒ่า

เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติโดยสัญชาตญาณ หลังจากจุดธูปเสร็จแล้วเธอเดินไปพูดคุยกับยายเฒ่า “ย่าคะ หนูจุดธูปเสร็จแล้วขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ พรุ่งนี้หนูต้องกลับโรงเรียนแล้ว ขาดเรียนไปหนึ่งวันแล้ว ตอนนี้หนูจะไปอ่านหนังสือสักหน่อย”

มู่ซินเย่ว์จ้องมองยายเฒ่าด้วยความร้อนรน

มู่ซย่าไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น หากมู่ซย่าจากไป ละครเรื่องนี้จะทำการแสดงได้อย่างไร?

ยายเฒ่าเห็นสายตาของมู่ซินเย่ว์ เข้าใจความหมายของหล่อน จากนั้นเอ่ยกับมู่ซย่า “สละเวลาอ่านหนังสือสักหน่อยก็ไม่เป็นอะไรหรอก รอให้ท่านอาจารย์ทำพิธีอุทิศส่วนกุศลให้กับซิงซานเสร็จ เธอค่อยขึ้นไปด้านบน”

น้ำเสียงของยายเฒ่าเด็ดขาดเป็นอย่างมาก ไม่ใช่การปรึกษาหารือกับมู่ซย่าแต่เป็นคำสั่ง

มู่ซย่ายิ่งสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ

เมื่อมีสิ่งผิดปกติย่อมมีผี ก่อนหน้านี้ยายเฒ่าไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้าเธอด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้กลับอยากให้เธออยู่ที่นี่ต่อ?

แต่ยายเฒ่าออกคำสั่งกับเธอแล้ว เธอขัดคำสั่งของยายเฒ่าอย่างโจ่งแจ้งคงไม่ดีเท่าไรนัก เพียงแค่พยักหน้าและกล่าว “ได้ค่ะ”

การทำพิธีกรรมนี้คงไม่เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหรอก

แม้ว่าจะเป็นกับดัก ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน[1] เธอย่อมมีวิธีการรับมือเสมอ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ใบหน้าของมู่ซย่าประดับรอยยิ้มอีกครั้งหนึ่งและเอ่ย “งั้นย่าคะ ให้หนูรินน้ำให้สักแก้วไหมคะ”

“ไม่ต้อง!” ยายเฒ่าโบกมือไปมาและเอ่ย “เธอไปคุกเข่าต่อหน้าป้ายวิญญาณชิงซานก็พอแล้ว พวกฉันอายุมากแล้วไม่สามารถคุกเข่าให้กับหล่อนได้ เธอไปคุกเข่าให้หล่อนแทนพวกฉันเถอะ”

มู่ซินเย่ว์ที่อยู่ด้านข้างแทบจะส่งเสียงหัวเราะออกมา

ยายเฒ่าอยู่ที่นี่นับว่าเป็นเรื่องดี ไม่จำเป็นต้องหาข้ออ้างเพื่อสร้างความลำบากให้กับมู่ซย่า เพียงแค่ออกคำสั่งก็พอแล้ว

สีหน้าบนใบหน้าของมู่ซย่าแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่เธอฟื้นคืนกลับมาเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว เดินไปยังด้านหน้าของเบาะฟูกและคุกเข่าลง