ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 612

“ลูกชาย” เพียงแค่คำนี้ เป็นเข็มทิ่มแทงลึกลงไปภายในหัวใจของซือถูไห่

ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าเขาจะได้รับอุตสาหกรรมขนาดใหญ่เช่นนี้ของตระกูลมู่ ขับไล่และเอาชนะคนของตระกูลมู่ เขาลงแรงและใช้ความพยายามไปไม่น้อยกว่าจะได้สิ่งเหล่านี้มา

แต่ทว่าชีวิตของมนุษย์นั้นมีขีดจำกัด แม้ว่ามู่ซย่าจะนั่งในตำแหน่งคุณนายแห่งเยี่ยซือกรุ๊ปได้อย่างมั่นคง แต่มู่ซย่าก็ไม่ได้ใช้นามสกุลซือถู

แม้ว่าเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะมีทรัพย์สินเพิ่มมากยิ่งขึ้น หลังจากที่เขาอายุนับร้อยปี เขาไม่ต้องการไร้ทายาทสืบทอดทรัพย์สมบัติที่เขาตรากตรำทำงานหนักมาโดยตลอด จวบจนกระทั่งถึงช่วงทายาทรุ่นที่สาม เทศกาลเช็งเม้งก็ไม่มีแม้แต่คนจุดธูปเซ่นไหว้เขา

เขาไม่ต้องการขาดสิ้นลูกหลานและไร้ทายาทสืบทอดตระกูล!

อย่างไรลูกสาวก็ไม่มีประโยชน์เท่าลูกชาย....

ซือถูไห่กัดฟันแน่น ส่วนลึกภายในหัวใจของเขาได้ทำการตัดสินใจ

เขาเอ่ยปากเรียกมู่ซย่า “ซานซาน”

มู่ซย่ามองเห็นถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปของซือถูไห่ เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ใบหน้ายังคงประดับรอยยิ้มอ่อนโยนและไร้เดียงสาพลางเอ่ยถาม “พ่อคะ มีอะไรเหรอคะ?”

ซือถูไห่จ้องมองใบหน้าไร้เดียงสาของมู่ซย่า เขารู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย

มู่ซย่าเข้าใจเขาเป็นอย่างมาก เพียงแค่มู่ซย่านั้นเป็นเด็กผู้หญิง

ช่างน่าเสียดาย

เขาขยับริมฝีปากและเอ่ย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หนูไปพักอาศัยอยู่ด้านนอกก่อน พ่อมีคอนโดห้องหนึ่งอยู่ในเขตชานเมืองของจิงตู หนูไปพักอยู่ที่นั่นก่อน เมื่อเรียนจบแล้วค่อยกลับมา ที่นั่นอยู่ใกล้มหาลัยจิงตูมากกว่าบ้าน เวลาหนูไปโรงเรียนและเลิกเรียนก็จะสะดวกมากกว่า”

มู่ซย่าจงใจแสดงสีหน้าประหลาดใจและเศร้าใจพลางเอ่ยถาม “พ่อคะ ทำไมพ่อถึงให้หนูไปพักอาศัยอยู่ด้านนอกล่ะคะ? หนูเพิ่งกลับมาเจอพ่อ ไม่อยากจากพ่อไปไหนอีก!”

ซือถูไห่ทอดถอนหายใจและเอ่ย “เด็กโง่ พ่อก็แค่อยากให้หนูไปโรงเรียนสะดวกก็เท่านั้นเอง แล้วก็...น้าของหนูกำลังตั้งท้อง ถ้าหากหนูอยู่บ้านแล้วทำให้หล่อนตกใจขึ้นมาเช่นนั้นก็ไม่ค่อยดีนัก หลังจากเรียนจบหนูก็กลับมาอยู่บ้านไง?”

เขาเองก็ไม่ได้ต้องการทอดทิ้งตัวทำเงินอย่างมู่ซย่า