ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 632

มู่ซินเย่ว์พยายามอย่างมากเพื่อควบคุมอารมณ์ของตนเอง แต่ทว่าอดไม่ได้ที่จะเปิดเผยอารมณ์ออกมา มุมปากค่อยๆยกขึ้นเล็กน้อย

มู่ซย่ากลับนิ่งเงียบไม่พูดและไม่เอ่ยถามว่าเพราะอะไร

เธอเพียงแค่มองสำรวจสีหน้าและอารมณ์บนใบหน้าของซือถูไห่อย่างระมัดระวังภายใต้ความเงียบงัน——

ใบหน้าของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เห็นได้ชัดถึงการตัดสินใจ

สถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้เธอคุกเข่าขอร้องก็คงจะไม่มีประโยชน์

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองพลังงาน

ออกจากคฤหาสน์ซือถูนับว่าเป็นเรื่องดีเช่นกัน เธอไม่ต้องแสดงละครอีกต่อไป สามารถเตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับซือถูไห่

ส่วนมู่ซินเย่ว์….อย่าคิดว่าเธอออกไปจากที่นี่แล้วมู่ซินเย่ว์จะใช้ชีวิตได้อย่างราบรื่น คนภายในคฤหาสน์ล้วนแต่เป็นคนของเธอ เธอจะอยู่หรือไม่อยู่ อันที่จริงก็คงไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

มู่ซย่าพยักหน้าด้วยท่าทางสงบนิ่ง “หนูเข้าใจแล้วค่ะ พ่อ….คุณซือถู”

เมื่อได้ยินการเรียกเช่นนี้ ใบหน้าของซือถูไห่แข็งทื่อทันใด

เขาประหลาดใจกับท่าทางสงบนิ่งของมู่ซย่า หล่อนไม่เอ่ยคำขอร้องแม้แต่ประโยคเดียว ภายในใจของเขากลับรู้สึกร้อนอกร้อนใจ

เพียงแต่ได้ทำการตัดสินใจแล้ว สำหรับเขา ชีวิตของเขาสำคัญกว่าเงิน ตัวซวยอย่างมู่ซย่า เขาไม่สามารถเก็บไว้ได้จริงๆ

ซือถูไห่ทอดถอนหายใจ กล่าวด้วยอารมณ์ซับซ้อน “ระหว่างที่บ้านยังจัดเก็บไม่เรียบร้อย แกสามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้ นี่ก็ดึกมากแล้ว ทุกคนแยกย้ายเถอะ”

ดวงตาสุกสกาวคู่นั้นของมู่ซย่าเปรียบเสมือนทะเลแห่งดวงดาว เธอจ้องมองซือถูไห่ด้วยสายตาลึกล้ำ เดินขึ้นไปชั้นบนโดยไม่กล่าวคำพูดใด

มู่ซินเย่ว์จ้องมองแผ่นหลังของมู่ซย่า ภายในใจพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา ก้าวเท้าไปด้านหน้าและคล้องแขนซือถูไห่พลางเอ่ย “ดึกมากแล้ว ต้าไห่ พวกเราก็ขึ้นไปพักผ่อนกันเถอะนะคะ พรุ่งนี้แม่ต้องเข้ารับการผ่าตัด ฉันจะไปกับคุณด้วย”

“ไม่ต้องหรอก” ซือถูไห่ส่ายศีรษะและเอ่ย “คุณคอยดูแลรักษาครรภ์อยู่ที่บ้านเถอะ ผมไปคนเดียวก็พอแล้ว”