ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 665

จางเฉิงเทียนก็มองไปอย่างไม่รู้ตัว

ทันทีที่เขาหันกลับมา เขาก็เห็นหลัวอี้เฮยเดินมาทางด้านนี้ด้วยสีหน้าที่จริงจัง

หลัวอี้หันมามองมาที่เขาพอดี ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่หนึ่งเย็นชาและดุร้ายในดวงตาไม่มีแม้แต่ความอบอุ่นใดๆกำลังมองตรงมาที่เขา

เพียงมองแวบเดียว ความรู้สึกบีบรัดอย่างท่วมท้นก็เหมือนคลื่นที่ถาโถมเข้าใส่ ทำให้คนๆนั้นหยุดหายใจโดยไม่รู้ตัว

จางเฉิงเทียนรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ถูก เขาถอยหลังไปสองก้าวด้วยความตกใจ แผ่นหลังกระแทกเข้ากับประตูห้องฉุกเฉิน

เมื่อได้ยินเสียง "ปัง" จางเฉิงเทียนก็เรียกสติกลับมาอีกครั้ง ลูบจมูกของเขาด้วยความลำบากใจ และทักทายมู่ชิงชิง "นายน้อย"

ซือถูไห่ยังจำหลัวอี้ได้ และยังคิดว่าหลัวอี้มาช่วยเขาจึงทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม "เจ้านายน้อยหลัวอี้ ผมคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะมา ถ้าผมรู้ว่าคุณจะมาจะได้เตรียมของขวัญมาให้สักหน่อย คุณมาที่นี่กลางดึกเพื่อผม ขอบคุณมากๆนะครับ”

"เพื่อนาย?" หลัวอี้ไม่ใช่คนที่ชอบไว้หน้าใคร ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่พูดอย่างปากร้ายเมื่อเห็นมู่ซย่าแสดงฝีมือการรักษาเป็นครั้งแรก

เขาพูดอย่างเหยียดหยามทันที "ซือถูไห่ ดูเหมือนว่านายจะสำคัญตัวเองมากเกินไปนะ และนายก็ไม่คู่ควรที่จะให้ฉันมาหา"

เขารู้ว่าซือถูไห่ไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดของเจ้านาย และตอนนี้แม้แต่ความสัมพันธ์ทางกฎหมายก็ตัดขาดกันแล้ว เขาอยากจะจับซือถูไห่มาและทุบตีใจจะขาด

หลังจากคำพูดของหลัวอี้จบลง ใบหน้าของซือถูไห่เปลี่ยนเป็นสีแดงผ่านไปยังเส้นเลือดที่คอของเขา เขาเก็บสีหน้าไว้ไม่อยู่เลยสักนิด

แต่บังเอิญอีกฝ่ายคือหลัวอี้ ไม่ใช่คนที่เขาจะไปหาเรื่องด้วยได้

สิ่งนี้ยิ่งทำให้ความคิดของซือถูไห่หนักแน่นขึ้นในการออกจากเมืองหลวง

กลับมาที่บ้านเกิด ใครจะกล้าพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้?

"ผม คุณ..." ซือถูไห่อ้าปากของเขาเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่สามารถพูดประโยคที่สมบูรณ์ออกมาได้

ซือถูไห่พยักหน้าตอบด้วย

“ถ้าของมาไม่ถึง แม่ของฉันก็จะไม่รอด!”

หลัวอี้เลิกคิ้วอีกครั้ง "คนที่ต้องใช้สิ่งนั้นคือแม่ของนาย?"

"ใช่!"

"ฮ่า!" หลัวอี้หัวเราะ

ซือถูไห่เจ้าลาโง่ผู้นี้คงไม่รู้ว่าตัวเองไล่ใครออกจากบ้าน

ณ ขณะนี้……