ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 673

ห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยการชื่นชมมู่ชิงชิง แต่ไม่มีใครคิดว่าทำไมมู่ชิงชิงถึงปล่อยให้หมอเหอเข้ามาทำการผ่าตัดแทน

หลังจากนั้นไม่นาน การเย็บหน้าอกก็เสร็จสิ้น และฤทธิ์ของยาสลบก็ค่อยๆ จางลง

"ฉัน..." คุณนายพูดด้วยความเจ็บปวด "ฉันเจ็บมาก"

หมอเหอรีบสั่งผู้ช่วยทันที "ฉีดยาแก้ปวดให้คนไข้ที"

“ได้ค่ะ”

ในการเดินทางครั้งสุดท้ายของผู้ป่วย การจากไปโดยไม่เจ็บปวดหรือรู้สึกใดๆ นับว่าเป็นหลักมนุษยธรรมที่ดีที่สุดในฐานะแพทย์

หลังจากฉีดยาแก้ปวดแล้ว คุณหมอก็สั่งให้ผู้ช่วยเรียกสมาชิกในครอบครัวเข้ามา

แม้ว่าคุณนายจะอ่อนล้าทั้งร่างกายและจิตใจ แต่หัวสมองของเธอก็ปลอดโปร่งเป็นพิเศษ จู่ๆ เธอก็ตระหนักได้ว่าเธอยังอยู่บนเตียงผ่าตัดและหมอก็เรียกสมาชิกในครอบครัวของเธอเข้ามา นี่คงจะให้พวกเขาได้พบกับเธอเป็นครั้งสุดท้ายสินะ!

“ฉัน...ฉันกำลังจะตายเหรอ?” คุณนายถามขณะพยายามคว้าแขนนางพยาบาล

นางพยาบาลยิ้มแห้ง ๆ และปลอบโยน "คุณนายคะ เราปล่อยให้พวกเขาเข้ามาเพียงเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับสมาชิกในครอบครัวเท่านั้น อย่าคิดมากเลยค่ะ"

“ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ! พวกคุณรักษาฉัน รักษาฉันเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องคุณและทำให้โรงพยาบาลของเสียชื่อเสียงไปทั้งโรงพยาบาลเลย!”

เมื่อนางพยาบาลไม่ตอบ คุณนายก็ดุด่าอย่างรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

เธอไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอจับผมของพยาบาลแล้วกระแทกเข้ากับโต๊ะผ่าตัด

ด้วยเสียง "ตุบ” พยาบาลกระแทกจนตาทั้งสองวิงเวียนจนเห็นดาว

"หยุด! หยุด!" อีกหลายคนในห้องฉุกเฉินรีบไปข้างหน้าและแยกทั้งสองออกด้วยความยากลำบาก

ซือถูไห่โมโหจนหน้าดำหน้าแดง เขาเป็นคนรักษาหน้าตา แต่เห็นได้ชัดว่าเงินสำคัญสำหรับเขามากกว่าหน้าตา

ซือถูไห่กัดฟัน ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า "แม่ แม่เพิ่งจะล้มซี่โครงหัก ไม่สามารถใช้เครื่องจักรใดๆ ได้เลย แม่ควรจะนอนหลับให้สบาย และการผ่าตัดจะจบลงในไม่ช้า"

ซือถูไห่คิดว่าเขาแสดงได้ดี แต่เขาเกิดมาจากหญิงชราผู้นี้ และแม่เขาก็สามารถบอกได้ในทันทีว่าเขากำลังพูดโกหก

"แก...แก..." หญิงชราชี้ไปที่ซือถูไห่ด้วยตัวสั่นเทาโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำเป็นเวลานาน

เธอเป็นแม่คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว สามีของเธอเสียชีวิตในเหมืองแร่ และเธอทำงานหนักเพื่อเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ไม่ต้องพูดถึงความยากลำบาก

สุดท้ายเด็กที่เธอเลี้ยงมาเช็ดทั้งอึและปัสสาวะแม้แต่เงินค่าเครื่องมือก็ไม่ยอมที่จะจ่ายให้กับเธอ!

"ฉัน ฉัน..." คุณนายไม่หายใจ ราวกับว่าแสงสายัณห์ของตะวันรอนเมื่อกี้ถูกใช้จนหมดแล้วในทันที ร่างกายของเธอดูเหมือนจะถูกลูกโป่งที่โดนเจาะทะลุ และเธอล้มลงไปในทันที