ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 680

ชั่วพริบตาเดียววิชาพละก็จบลง

ทั้งสองคนซื้อขนมปังสองชิ้นกิน และนั่งแท็กซี่ไปที่คลินิกจิตเวชที่เหอเถียนรักษาอยู่

ระหว่างทาง ทันใดนั้นสายโทรศัพท์ของเยี่ยซือเจวี๋ยก็โทรเข้ามา

มู่ซย่ารับโทรศัพท์ และได้ยินเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยถามว่า "ตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันไหม? มาสังเกตการณ์แถวๆมหาวิทยาลัยเธออยู่พอดี”

มู่ซย่าตระหนักว่าแม้เพียงจะได้ยินแค่เสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยเธอก็ไม่สามารถหยุดการเต้นของหัวใจไม่ให้เร็วขึ้นได้ ราวกับว่าเธอกำลังขี่รถไฟเหาะ

เธอกลืนน้ำลายอย่างลำบาก มองไปที่เหอเถียนซึ่งนอนอยู่ข้างๆเธอและพูดว่า "ไม่ดีกว่า ฉันจะไปทานกับเพื่อน"

"เพื่อนคนไหน? คนที่คุณเอาอาหารเช้ามาให้เธอเหรอ?"

มู่ซย่าพูดอย่างสงบนิ่ง "เอาอาหารเช้ามาจากที่ไหนล่ะ? คุณไม่ได้กินมันเข้าไปในท้องของคุณแล้วหรือ?"

"งั้นก็แปลว่าเธอสินะ" เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเสียงเข้ม "ถ้ามีเวลาฉันจะชวนเธอไปทานอาหารบ้าง ขอบคุณที่เธอคอยดูแลคุณอยู่ที่โรงเรียน”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงนี้มู่เซี่ยก็รู้สึกว่าเยี่ยซือเจวี๋ยกำลังพูดอย่างจริงจัง

ใช่ภาพลวงตาไหม?

มู่ซย่ากระแอมเบาๆ แล้วพูดว่า "ถ้ามีโอกาส ฉันจะเชิญเธอและเพื่อนร่วมชั้นอีกสองคนมาทานอาหารเย็นที่บ้าน แล้วจะบอกคุณล่วงหน้า ให้คุณเก็บข้าวของสักหน่อย ถ้าคนอื่นรู้ว่าพวกเราอยู่ด้วยกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่”

ทันใดนั้นรัศมีเยี่ยซือเจวี๋ยที่ปลายสายของโทรศัพท์ก็เย็นลง

ผู้จัดการห้างสรรพสินค้าที่อยู่ข้างๆ เขาตัวสั่นเทา

ตอนนี้เธอสบายดี ทำไมจู่ๆ เธอถึงหน้ามืด

มู่ซย่าที่อยู่ข้างโทรศัพท์ได้ยินเพียงเสียงอู้อี้ของเยี่ยซือเจวี๋ยว่า "โอ้" ต่อมาก็แล้วพูดว่า "ฉันจะทำงานก่อน" และวางสายอย่างรวดเร็ว

มู่ซย่ารู้สึกสับสน

อยู่ดีๆ ทำไมเหมือนโกรธเลยล่ะ?

ในขณะนี้ คนขับหันศีรษะและเตือน "สาวน้อย ใกล้จะถึงแล้ว อย่าลืมเก็บข้าวของของคุณด้วย"

"โอเค" มู่ซย่าเอื้อมมือไปผลักเหอเถียนเบาๆ เพื่อปลุกเขา "เถียนเถียน เราเกือบถึงแล้ว"