ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 692

มู่ชิงชิงนั่งทับลงไปที่เอวของมู่ซย่า ทำให้เธอไม่สามารถขยับหรือลุกขึ้นได้

หลังจากนั้น มู่ชิงชิงมองไปทางโอวหยางโม่แล้วตะโกน “ยังยืนงงอยู่ทำไม? รีบไปปิดประตู!”

โอวหยางโม่ดวงตาเบิกกว้าง ยืนขึ้นด้วยความมึนงงแล้วพูดว่า “เธอ สิ่งที่เธอทำ...มันผิดกฎหมายนะ”

“ผิดกฎหมายเหรอ? ฮ่า!” มู่ชิงชิงเหมือนได้ยินคำพูดที่ช่างตลกพูดว่าใบหน้าที่เศร้าหมองว่า “ถ้าเธอไม่รู้ตัวซะก่อน พวกเราก็ถือว่าไม่ได้ทำผิดกฎหมายงั้นสิ?”

อาศัยยาทำให้เกิดการยินยอมสมัครใจ มันยังไงก็ไม่ใช่การยินยอมสมัครใจโดยแท้จริง

โอวหยางโม่แสร้งชอบทำเหมือนเป็นคนมีคุณธรรมสูงส่ง ถึงขั้นนี้แล้วเขายังจะเสแสร้งแบบนี้!

“โอวหยางโม่ พวกเราไม่มีทางให้หันหลังกลับได้แล้ว! มาช่วยฉันมัดเธอเร็ว! ถ้าหากเธอหนีรอดไปได้ พวกเราสองคนก็หมดกัน!” มู่ชิงชิงพูดเสียงดังข่มขู่โอวหยางโม่

สายตาของโอวหยางโม่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน หลังจากนั้นสองวินาทีภายใต้การพูดกระตุ้นของมู่ชิงชิง เขากัดฟันคิดว่ายังไงก็ได้ทำผิดพลาดแล้วก็ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรมเลยแล้วกัน ต้องหาเชือกที่จะสามารถรัดแน่นความสัมพันธ์ระหว่างเราเอาไว้ให้แน่นเหมือนเชือกที่ใช้รัดปูเอาไว้แน่น พูดแล้วก็นั่งยองๆลงไปข้างๆมู่ซย่า

มู่ชิงชิงพูดไม่ผิด ตั้งแต่เขาตัดสินใจฉีดน้ำหอมลงบนตัว เขาก็ไม่มีทางที่จะหันหลังกลับได้อีกแล้ว

ในเมื่อไม่มีทางกลับแล้วก็ต้องสู้ไม่ถอย เขาจะต้องทำให้มู่ซย่ามาเป็นของตัวเองให้ได้!

รอให้มู่ซย่าตกเป็นของเขาแล้วทุกอย่างก็จะจบ มู่ซย่าคงได้แต่ยินยอมตกเป็นของเขา

ถึงอย่างไร ใครจะไปคิดว่าโอวหยางโม่จะขืนใจนักเรียนในห้องของตัวเอง? คนส่วนใหญ่คงจะมองว่าเป็นมู่ซย่าเองที่ยั่วยวนเขา

อีกอย่างที่นี่เป็นบ้านของมู่ซย่า หากไม่ได้รับอนุญาตแล้วเขาจะเข้ามาได้ยังไง?

มู่ซย่าใช้แรงขัดขืน แต่ด้วยความที่มู่ชิงชิงเป็นหมอและรู้จักโครงสร้างร่างกายของคนเป็นอย่างดี มู่ซย่ามีแรงเยอะมาก แต่หลังจากที่มู่ชิงชิงกดลงไปที่จุดที่จะทำให้ไม่มีแรง ถึงมู่ซย่าจะใช้แรงมากขนาดไหนเธอก็ไม่มีทางที่จะมีแรงได้

ด้านหนึ่งเขาใช้เชือกมัดมือมัดเท้ามู่ซย่าไป อีกด้านหนึ่งก็พูดกับมู่ชิงชิงว่า “ตอนนี้เธอไปได้แล้ว”

“ไม่ต้องรีบร้อนไล่ฉันออกไปหรอก ฉันจะรอที่ห้องรับแขกรอยาออกฤทธิ์ เมื่อยาออกฤทธิ์แล้วฉันจะไปทันที จะไม่รบกวนนายแน่นอนว่ายังไง?”

โอวหยางโม่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆบนใบหน้ามองดูมู่ชิงชิง สุดท้ายแล้วก็ต้องยอมตามนั้น อุ้มมู่ซย่าไปยังห้องนอน

มู่ซย่าใช้แรงทั้งหมดพยายามต่อสู้ดิ้นรน อยากจะดิ้นให้ออกจากอ้อมอกของโอวหยางโม่

เธอรู้สึกว่าอ้อมกอดนี้น่าขยะแขยงมาก เป็นการขยะแขยงและหวาดกลัวที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน

“โอวหยางโม่! ปล่อยฉัน! นายคิดจะทำอะไรกันแน่?”