โอวหยางโม่จ้องมองโพสต์และกล่าวต่อ “คุณพูดถึงแค่สื่อมวลชนและชาวเน็ต แต่กลับไม่เอ่ยถึงเยี่ยซือเจวี๋ยและมู่ซย่า คุณเข้าใจประเด็นผิดไปหน่อยหรือเปล่า? ประเด็นนี้ควรเอ่ยถึงพวกเขาสองคนถึงจะถูก ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขา พวกเราคงไม่ต้องไปนอนบนเตียงของโรงแรมด้วยกันหรอก!”
“คุณคิดว่าฉันไม่อยากเอ่ยถึงงั้นเหรอ?” มู่ชิงชิงกัดฟันแน่นและเอ่ย “ภายในห้องเส็งเคร็งนั่น นังแพศยานั่นบีบบังคับให้ฉันพูดถึงเรื่องน้ำหอมและยังทำการบันทึกเสียงด้วย ถ้าหากคำชี้แจงของฉันเอ่ยถึงพวกเขา วินาทีถัดไปพวกเขาจะต้องปล่อยคลิปเสียงออกมาอย่างแน่นอน”
สีหน้าของโอวหยางโม่พลันน่าเกลียดขึ้นทันใด
มู่ชิงชิงกล่าวต่อ “พวกเขาสองคนละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัวของพวกเรามากที่สุด พวกเราล่ะ? เรื่องน้ำหอม พวกเรานั้นทำผิดอย่างร้ายแรง! สำหรับเรื่องนี้พวกเราไม่ต้องพูดถึงอีกแล้ว คุณเข้าใจไหม?”
โอวหยางโม่กัดฟันกรามแน่น เอ่ยอย่างเย็นชา “ผมจะกลับไปที่โรงเรียนแล้ว”
ขณะเขากล่าว เขาหันหลังกลับเดินขึ้นรถและขับออกไป
“เฮ้! คุณรอฉันด้วย ไปส่งฉันที่โรงพยาบาล!” มู่ชิงชิงรีบวิ่งไล่ตาม แต่จมูกของเธอเกือบถูกประตูรถหนีบ
โอวหยางโม่นั่งบนรถและขับออกไปทันใด เขาไม่คิดจะพาเธอไปด้วยเลยแม้แต่น้อย
“ให้ตาย!” มู่ชิงชิงยกเท้าเตะเสาไฟข้างถนน จากนั้นเกิดเสียง“ปัง”
ขณะนี้ โทรศัพท์ของเธอพลันส่งเสียงดังขึ้น
มู่ชิงชิงคิดว่าโอวหยางโม่นั้นค้นพบความรับผิดชอบชั่วดี คาดไม่ถึงเลยว่าสายที่โทรเข้ามาจะเป็นจางเฉิงเทียน
เธอเอ่ยปากด้วยท่าทางหมดความอดทน “จางเฉิงเทียน คุณโทรหาฉันมีธุระอะไร?”
จางเฉิงเทียนเอ่ยถามด้วยท่าทีอ่อนแรง “ชิงชิง คุณแต่งงานแล้วเหรอ? ผมเห็นโพสต์คุณบนอินเทอร์เน็ต เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...