ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 717

โทรศัพท์เป็นแบบแฮนด์ฟรี กู้หว่านหว่านที่อยู่ข้าง ๆ เธอกัดริมฝีปากของเธอแน่น รู้สึกเสียใจมาก ทําไมเธอต้องมารับงานนี้ตั้งแต่แรกด้วย

ถ้าเธอไม่อาสาตั้งแต่แรก คนที่ถูกดุและลงโทษคงไม่ใช่เธอ แต่เป็นมู่ซย่า

บ้าจริง!

มิน่าล่ะมู่ซย่าถึงไม่รับโอกาสนี้ไว้ ต้องเป็นเพราะเธอเดาไว้แล้วว่า ผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้

มู่ซย่ามันเป็นนังจิ้งจอกเก้าหาง!

แต่กู้หว่านหว่านกลับไม่กล้าพูดคําเหล่านี้ต่อหน้าอาจารย์ซ่ง เธอทำได้เพียงยืนนิ่ง ๆ รับรู้ได้ถึงสายตาที่ไม่พอใจจากครูทุกคนที่อยู่ตรงนั้น

อาจารย์ซ่งสังเกตสีหน้าของกู้หว่านหว่านแล้วพูดว่า : "ดูเหมือนเธอจะได้ยินทุกอย่างหมดแล้ว เธอไปเอากระดาษและปากกามาเขียนคำสารภาพผิดให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไป"

กู้หว่านหว่านคลายปากที่ตัวเองกัดจนขาวโพลนแล้วพยักหน้าพร้อมกับพูดกับอาจารย์ซ่งว่า : "อาจารย์คะ เรื่องนี้หนูทำไม่ถูกต้อง ไม่ว่าจะรีบแค่ไหนหนูก็ไม่ควรแปลด้วยเครื่องแปลภาษา หนูจะไปเขียนคำสารภาพผิดค่ะ"

อาจารย์ซ่งมองสีหน้าที่น่าสงสารของกู้หว่านหว่าน ทำให้ความโกรธในใจหายไป แล้วพูดว่า "อืม" "เธอติดต่อมู่ซย่าให้อาจารย์หน่อย บอกให้เขามาช่วยงานอาจารย์"

เมื่อได้ยินคําพูดนี้ กู้หว่านหว่านก็ตัวแข็งทื่อ ความริษยาพุ่งจากฝ่าเท้าขึ้นไปบนฟ้า

กู้หว่านหว่านอดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมาว่า : "อาจารย์ซ่งคะ มู่ซย่าได้ปฏิเสธอาจารย์ไปแล้วนี่คะ ตัวเธอเองก็รู้ว่า ความสามารถของเธอมีไม่เพียงพอ"

“ไม่ต้องพูดแล้ว” อาจารย์ซ่งหยุดเธอและพูดว่า : "ฉันเป็นอาจารย์ของเขา ฉันรู้จักความสามารถของเขาดีกว่าเธอ เธอรีบเขียนคำสารภาพผิดของเธอให้เสร็จเถอะ ฉันจะติดต่อมู่ซย่าเอง”

อาจารย์ซ่งพูดโดยไม่สนใจกู้หว่านหว่านอีก แล้วหันไปโทรหามู่ซย่า

แต่ทางนั้นกลับไม่มีใครรับสาย อาจารย์ซ่งไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากแปลแผนการสอนกับอาจารย์ท่านอื่นไปก่อน

ดวงตาของกู้หว่านหว่านเปล่งแสงแห่งความริษยาและความเกลียดชังออกมา เธอกัดฟันเดินออกจากห้องประชุม และรีบเดินออกจากตัวอาคารเพื่อโทรหานักแปลคนนั้น

โทรศัพท์เชื่อมสายอย่างรวดเร็ว กู้หว่านหว่านถามว่า : "คุณเป็นอะไร? ทําไมต้องแปลงานด้วยเครื่องแปลภาษา ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าคุณต้องแปลคำต่อคำ!"

นักแปลคนนั้นถามอย่างไม่เข้าใจว่า : “คุณกู้ ผมแปลทีละคําตามคำสั่งของคุณจริง ๆ ผมจะไม่ทำตามคำสั่งของคุณได้อย่างไรกัน?