อย่างไรก็ตามกู้หว่านหว่านไม่ได้สังเกตว่าสายตาของมู่ซย่าจ้องไปที่เธออีกครั้ง
แต่คราวนี้สิ่งที่มู่ซย่าดูไม่ใช่การแสดงออกบนใบหน้าที่บิดเบี้ยวของกู้หว่านหว่าน แต่เป็นโทรศัพท์มือถือในมือของเธอ
มู่ซย่าเฉียบแหลมเสมอ อีกฝ่ายเปิดกล้องเพื่อถ่าย เธอก็สังเกตเห็นมันทันที
แต่หลังจากลังเลไปหลายวินาที มู่ซย่าก็ตัดสินใจไม่ก้าวเข้าไปหยุดเธอ
กู้หว่านหว่านทำแบบนี้เพื่อให้ทุกคนดูเธอแปลไม่ใช่เหรอ?
ในเมื่อกู้หว่านหว่านอยากให้ทุกคนดูมากขนาดนี้ งั้นก็ให้ทุกคนดูเถอะ
เธอไม่กลัวหรอก
“งั้น ฉันเริ่มเลยนะ” มู่ซย่าเปิดไปที่หน้าแรกของแผนการสอน
หลังจากที่กู้หว่านหว่านและอาจารย์คนอื่น ๆได้จัดระเบียบของแผนการสอนให้แล้ว ตอนนี้มู่ซย่าก็ไม่จําเป็นต้องใช้เวลาในการจัดระเบียบแผนการสอนอีกต่อไป เพียงแค่พูดแปลโดยตรง และใช้ซอฟต์แวร์จดจำเสียงพิมพ์ออกมา
ใช้เวลาครึ่งชั่วโมง ก็เพียงพอแล้ว
มู่ซย่า ยกกรามขึ้นเล็กน้อย แล้วเปิดปากอ่าน : “AbstractThispapershowsthedifference……” (บทคัดย่อ เอกสารฉบับนี้แสดงให้เห็นความแตกต่าง......")
หน้าแรกของแผนการสอนพูดถึงความแตกต่างและความเชื่อมโยงระหว่างคณิตศาสตร์ขั้นสูงและคณิตศาสตร์ระดับมัธยมศึกษา
พอพูดมาตอนหนึ่ง กู้หว่านหว่านเกือบจะตกใจจนรูม่านตาสั่นเหมือนแผ่นดินไหว
ภาษาพูดนี้เหมือนภาษาอังกฤษที่คนท้องถิ่นในลอสแอนเจลิสพูดเลย
เป็นสำเนียงลอสแองเจลิสที่ไหลลื่นและบริสุทธิ์มาก
เธอเคยได้ยินภาษาอังกฤษของมู่ซย่ามาก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนั้นก็ถือว่าพูดได้ดี เพียงแต่ไม่สามารถแยกสําเนียงลอสแองเจลิสของมู่ซย่าได้อย่างชัดเจน แต่หลังจากที่มู่ซย่าพูดยาว ๆ สําเนียงลอสแองเจลิสก็ชัดเจนมากเป็นพิเศษ
กู้หว่านหว่านกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น เธอไม่เคยคาดว่าทักษะการพูดของมู่ซย่าจะดีกว่าที่เธอคิด
ในบรรดาคนที่อยู่ที่นี่ นอกจากอาจารย์ซ่งและศาสตราจารย์ฮารอนแล้ว คนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าตกใจโดยไม่มีข้อยกเว้น
การพูดภาษาอังกฤษของมู่ซย่าเหนือกว่าอาจารย์เหล่านั้นมาก
ซอฟต์แวร์แปลงเสียงพูดที่มู่ซย่าเลือกก็มีประสิทธิภาพมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...