มู่ซย่าสัญญาว่าจะแปลให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมง และในวินาทีสุดท้ายของครึ่งชั่วโมงนั้น มู่ซย่าก็หยุดแปล
"อาจารย์ซ่ง หนูแปลเสร็จแล้วค่ะ" มู่ซย่าหันไปหาอาจารย์ซ่งและศาสตราจารย์ฮารอนและถามว่า : “ขอถามหน่อยนะคะว่า หนูแปลผิดตรงไหนหรือเปล่าคะ?”
อาจารย์ซ่งและศาสตราจารย์ฮารอนส่ายหัวพร้อมกัน
"ไม่มี"
“NO”
มู่ซย่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก : “ดีแล้วค่ะ หนูกลัวว่า หนูแปลเร็วเกินไป อาจเกิดความผิดพลาดได้"
อาจารย์ซ่งเกือบจะร้องไห้แล้วก้าวไปข้างหน้าจับมือมู่ซย่าและพูดอย่างซาบซึ้งว่า : "อาจารย์เลือกไม่ผิดเลย ที่เรียกเธอมาช่วยแปล!"
ขณะนี้อาจารย์ท่านอื่น ๆ ต่างก็มาล้อมรอบมู่ซย่าเหมือนเป็นขุมทรัพย์
"แค่ก แค่ก!" ศาสตราจารย์ฮารอนจงใจไอสองครั้ง ทุกคนจึงตระหนักได้ว่าศาสตราจารย์ฮารอนยังอยู่ที่นั่น และรีบวางตัวของการเป็นครูด้วยความสํารวม
“ศาสตราจารย์ฮารอน” อาจารย์ซ่งถือแผนการสอนที่พิมพ์ออกมา ยื่นให้ศาสตราจารย์ฮารอนแล้วถามว่า : "คุณลองดูแผนการสอนนี้ก่อนสิ ถ้ามีปัญหาอะไร เราจะได้แก้ได้ทันที"
ศาสตราจารย์ฮารอนจับมันยัดเข้าไปในกระเป๋าเอกสารของเขาทันที ส่ายหัวแล้วพูดว่า : "เมื่อกี้ผมตั้งใจอ่านมาตลอดแล้วครับ การแปลไม่มีปัญหา สามารถเอากลับไปสอนนักเรียนได้โดยตรง"
คําตอบของศาสตราจารย์ฮารอนอยู่ในความคาดหมายของอาจารย์ทุกคนอยู่แล้ว
อาจารย์ซ่งพูดอย่างมีความสุขว่า : "นั่นดีมากเลย ไม่รู้แผนการสอนที่คุณสัญญาไว้กับเรา........?"
"ดูที่กล่องจดหมายของคุณสิ ผมส่งฉบับอิเล็กทรอนิกส์ไปให้แล้ว แต่คุณต้องไปแปลเป็นภาษาจีนเอาเองนะ"
"ไม่มีปัญหาครับ ไม่มีปัญหา เรายินดีมากอยู่แล้วถ้าคุณให้สิทธิ์ในการใช้งาน ผมจะกล้ารบกวนให้คุณแปลได้อย่างไร?"
ทั้งสองฝ่ายมีความสุขมาก มีเพียงกู้หว่านหว่านคนเดียวที่ถูกลืม
มู่ซย่าเงยหน้าขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นส่ายหัวและพูดว่า : "ถ้าเป็นร้านอาหารหว่านเย่ว์ หนูขอเลี้ยงอาจารย์เอง หนูเป็นคนเปิดร้านอาหารนั้นค่ะ"
“เธอเป็นคนเปิดเหรอ? อาจารย์เข้าใจแล้ว คราวหน้าอาจารย์จะเรียกผู้อำนวยการไปใช้บริการที่ร้านอาหารของเธอนะ จะได้ช่วยเพิ่มยอดขายให้เธอด้วย"
“งั้นหนูขอขอบคุณอาจารย์ไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ”
ด้วยหูอันเฉียบแหลมของกู้หว่านหว่านที่กำลังเขียนสารภาพผิดของตนอยู่ ก็ได้ยินคําว่า "ร้านอาหารหว่านเย่ว์" เธอจึงจดจำไว้ในใจอย่างเงียบ ๆ
อีกไม่นานก็จะถึงเวลาที่ศาสตราจารย์ฮารอนจะต้องไปแล้ว
ศาสตราจารย์ฮารอนมีคำพูดเป็นหมื่นคำที่อยู่ในใจและอยากจะพูดกับมู่ซย่า แต่เขาสัญญาว่าจะปกปิดตัวตนของเธอไว้เป็นความลับ เขาได้แต่อดทนไว้ หลังจากได้ข้อมูลการติดต่อปัจจุบันของมู่ซย่าแล้ว เขาก็นั่งรถไปสนามบิน
มู่ซย่ามองดูเวลา ลังเลอยู่สองสามวินาที แล้วก็โบกมือเรียกรถแท็กซี่
"โชเฟอร์ ไปที่คฤหาสน์ตระกูลเยี่ย"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....