ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 732

สีหน้าของสือซูเจินรู้สึกหวาดกลัวและรูม่านตาของเธออดไม่ได้ที่จะขยายใหญ่ขึ้น นั่นหมายความว่ากลัวอย่างมาก

อย่างไรก็ตามต่อไปนี้ไม่ว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะถามอะไรต่อไป สือซูเจินก็ไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยอีกต่อไป และขอให้เธออยู่ห่างจากมู่ซย่าเท่านั้น

"ไม่เป็นไรถ้าพวกเขาไม่รู้ว่าเลือดของประเทศของพวกเขาไหลเวียนอยู่ในตัวของมู่ซย่า ถ้าหากพวกเขารู้ พวกเขาจะกำจัดเธออย่างแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นลูกก็จะเศร้ามากกว่านี้" สือซูเจินบีบมือเยี่ยซือเจวี๋ยและพูดว่า "ลูกแม่ แม่ทำทุกอย่างก็เพื่อลูก ฉันทำก็เพื่อประโยชน์ของคุณเอง ดังนั้นลูกควรจัดใจ แล้วออกห่างจากเธอให้เร็วที่สุด!”

เยี่ยซือเจวี๋ยยังคงไม่ขยับเขยื้อน และผลักมือของสือซูเจินออกไปและพูดว่า "แม่ ผมเคยบอกแม่แล้วว่าผมรักเธอมั่นคงและไม่หวั่นไหว ถ้าแม่อยากให้ผมตายอย่างเดียวดายตลอดชีวิต ก็ไม่ต้องยอมรับเธอต่อไปก็ได้"

ดวงตาของสือซูเจินสั่นไหว "ลูกชอบเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?"

“ผมบอกไปแล้วว่าผมไม่ได้ชอบ แต่ผมรักเธอ”

สือซูเจินหลับตาทั้งสองข้างอย่างซีดเซียว

ในขณะนี้ พ่อบ้านลงมารายงานว่า "คุณชายน้อย คุณผู้หญิง คุณมู่ตื่นแล้ว"

"ฉันจะไปหาเธอ" เยี่ยซือเจวี๋ยเดินไปสองก้าวแล้วหันกลับมาและถามว่า "แม่ ไม่เต็มใจที่จะยอมรับเธอจริงๆหรือ?"

ไม่ใช่ว่าสือซูเจินมองไม่เห็นความมุ่งมั่นในดวงตาของเยี่ยซือเจวี๋ย เธอถอนหายใจและพูดว่า "แม่จะขึ้นไปกับลูกเพื่อพบเธอด้วย"

......

ภายในห้อง

มู่ซย่าผล็อยหลับไปชั่วขณะและตอนนี้รู้สึกว่ากำลังกายของเธอฟื้นตัวขึ้นมาก แต่เมื่อเธอลุกจากเตียงหัวของเธอยังมึนอยู่พักหนึ่ง

ในขณะนี้ ประตูถูกผลักออก และเธอเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยและสือซูเจินเดินเข้ามาด้วยกัน

ใบหน้าของสือซูเจินดูแย่ แต่สายตาที่มองมาที่เธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย

แต่เธอไม่เข้าใจว่าการเปลี่ยนแปลงนี้คืออะไร

มู่ซย่ากำมือแน่น พยักหน้าและตกลงโดยไม่คิด "ฉันทำได้!"

ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์คุณค่าของเธอ?

หลังจากแก้ไขปัญหาซือถูไห่แล้ว เธอไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวตนของเธออีกต่อไป ในเวลานั้นสือซูเจินจะเห็นคุณค่าของเธอเอง

ดูเหมือนว่าเธอจะต้องแก้ปัญหาที่เละเทะของซือถูไห่ให้เร็วที่สุด

เมื่อเห็นแสงที่แน่วแน่ในดวงตาของเธอ สือซูเจินขยับริมฝีปากของเธอ แต่ในที่สุดก็ไม่พูดอะไร หันหลังและเดินจากไปพร้อมกับพ่อบ้าน

พ่อบ้านเดินตามไปไม่กี่ก้าว แล้วหันกลับมาทันที กำหมัดแน่นและทำท่าทาง "สู้ๆ" กับมู่ซย่า

มู่ซย่ายิ้มอย่างอ่อนเปลี้ย และมองดูพ่อบ้านและสือซูเจินเดินจากไป

"ซานซาน" เยี่ยซือเจวี๋ยก้าวไปข้างหน้าเพื่อพยุงเธอ ขมวดคิ้วและถามว่า "เธอรู้สึกดีขึ้นแล้วหรือยัง? อยากจะไปโรงพยาบาลหรือไม่?"