ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 741

ในข้อความไม่มีตัวอักษรใดๆ มีเพียงภาพถ่ายความละเอียดสูงพิเศษสองสามภาพเท่านั้น

ในภาพเจี่ยงฟู่หมิงและมู่ซินเย่ว์สวมกอดและจูบกันอย่างรักใคร่ ถ้าไม่ดูรอยย่นบนใบหน้า คนอื่นจะคิดว่าพวกเขาเป็นคู่รักหนุ่มสาวที่กำลังมีความรักกัน

ไม่รักได้ไงล่ะ?

ของที่ถูกขโมยมามักจะดีที่สุด

เหอเถียนสังเกตเห็นการจ้องมองของเธอและถามอย่างอยากรู้อยากเห็น "ซานชาน เธอกำลังมองอะไรอยู่"

มู่ซย่าวางโทรศัพท์ของเธอแล้วส่ายหน้า "ไม่มีอะไรหรอก พูดได้ว่า...วันนี้มีเซอร์ไพรส์"

"โอ้..." เหอเทียนไม่สนความประหลาดใจ เธอแค่อยากกินบะหมี่จากร้านบะหมี่ที่เพิ่งเปิดใหม่

ทั้งสองเดินจูงมือกันไปที่ประตูโรงเรียน ในขณะนี้ เสียงๆหนึ่งก็หยุดเธอไว้

“มู่ซย่า!”

เสียงฝีเท้าของมู่ซย่าหยุดลง เสียงนี้...ทำไมมันถึงเหมือนเสียงมู่ซินเย่ว์?

เธอหันหน้าไปมองตามทิศทางของเสียง และเห็นมู่ซินเย่ว์เดินมาหาเธอด้วยรอยยิ้มเต็มบนใบหน้า

เป็นมู่ซินเย่ว์จริงๆด้วย!

มู่ซย่าส่งข้อความทางโทรศัพท์มือถืออย่างรวดเร็ว จากนั้นหรี่ตาเล็กน้อยเพื่อมองมู่ซินเย่ว์

การแพทย์แผนจีนโบราณให้ความสำคัญกับการมองเห็น การได้ยิน และการถาม และคำว่า "มองเห็น" คำนี้ก็มีความพิถีพิถันมาก

มู่ซย่าสามารถเห็นความเสื่อมโทรมเบื้องหลังจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งของมู่ซินเย่ว์ได้

ดูเหมือนว่าช่วงนี้มู่ซินเย่ว์จะไม่ค่อยมีความสุขสินะ

เมื่อมู่ซินเย่ว์เห็นมู่ซย่าหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อสังเกตตัวเอง จู่ๆความรู้สึกร้อนตัวของเธอก็เพิ่มขึ้น

ดวงตาของมู่ซย่าดูเหมือนรังสีเอกซ์ที่สามารถทะลุผ่านอวัยวะภายในของเธอได้

ครั้งนี้ประจวบกับเลิกเรียนตอนเที่ยงพอดี มีนักเรียนเข้าๆ ออกๆ ที่หน้าประตูโรงเรียนมากมาย

นอกจากนี้มู่ซย่ายังกลายเป็น "นักเรียนป็อบปูล่า" ของมหาวิทยาลัยจิงตูโดยอาศัยการแปลวิดีโอซึ่งดึงดูดความสนใจได้ไม่น้อย

หลังจากเสียงของมู่ซินเย่ว์ลดต่ำลง นักเรียนหลายคนที่ไม่คุ้นเคยกับมู่ซย่าก็แสดงความประหลาดใจ

"ทำไมนางฟ้ามู่ถึงมีท่าทีที่ไม่ดีต่อแม่ของเธอล่ะ?"

"ท่าทีนี้ค่อนข้างเกินไปหรือเปล่า"

มู่ซย่าเพิกเฉยต่อสายตาแปลก ๆ เหล่านั้น ลดสายตาของเธอและเยาะเย้ย เงยหน้าขึ้นสบตากับมู่ซินเย่ว์ที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้และถามอย่างเฉยเมย "แม่? แม่งั้นเหรอ คุณคู่ควรหรือ?”

มู่ซินเย่ว์เดาว่ามู่ซย่าจะพูดแบบนี้ สีหน้าของเธอดูเศร้าโศกมากยิ่งขึ้น

เธอเช็ดน้ำตาที่ไม่มีอยู่จริง สะอื้นและพูดว่า "ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันแต่งงานกับพ่อของเธอมาหลายปีแล้ว และฉันดูแลเขามาหลายปีแล้ว หลังจากที่เธอกลับบ้าน ฉันก็ดูแลเธอสุดหัวใจ แล้วเธอก็ยังไม่ยอมรับฉันเป็นแม่อีกเหรอ?”