ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 744

มู่ซย่าโชว์สาธิตต่อหน้าทุกคน

เธอย่อตัวลง ยื่นมือออกมาบีบถุงเลือดเบาๆ

ถุงเลือดระเบิดทันที และของเหลวสีแดงเข้มที่อยู่ภายในไหลไปทั่วพื้นทันที และเลือดก็ไหลเป็นแม่น้ำ ซึ่งไม่ต่างจากเลือดจริง และมันดูน่ากลัวมาก

นักเรียนทุกคนอุทานเมื่อเห็นสิ่งนี้

สีหน้าของมู่ซินเย่ว์ดูแย่มาก และเธอก็สั่นเทาไปทั่วทั้งตัว

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าแผนอันแนบเนียนของเธอจะถูกมู่ซย่าทำลายลง

ตายแน่ๆ คราวนี้เธอจะทำอย่างไรดี?

เหอเถียนค่อนข้างจะไร้เดียงสา เธอเอียงศีรษะด้วยความสงสัยและถามว่า "เธอพกสิ่งของที่น่าขยะแขยงนี้ติดตัวไปทำไม?"

"ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ?" มู่ซย่ารอให้มู่ซินเย่ว์ที่สั่นสะท้านไปทั้งตัวพูดว่า "เธอท้อง และเธอรู้ว่าฉันไม่ชอบเธอ แต่เธอก็ยังเป็นฝ่ายมาหาฉันที่ประตูและผลักและตะโกนใส่ฉัน เธอพกสิ่งนี้มา คงคิดที่อยากจะแกล้งแท้งแล้วโยนความผิดทุกอย่างมาที่ฉัน!”

“ไม่ ไม่ใช่นะ......” มู่ซินเย่ว์ปฏิเสธทันที "ฉันไม่รู้ว่าสิ่งนี้มาอยู่กับฉันได้อย่างไร มู่ซย่า ต้องเป็นเธอแน่ๆ! เธอทั้งกำกับและแสดงเอง พยายามใส่ร้ายฉัน! ฉันไม่มีลูก และไม่ง่ายเลยที่จะตั้งท้องสักครั้งหนึ่ง แล้วอยู่ดีๆทำไมฉันถึงต้องอยากแท้งด้วยล่ะ?”

“ฉันก็ยังอยากถามคุณอยู่ว่าทำไมคุณถึงอยากทำแท้งไงคะ?” มู่ซย่าเม้มริมฝีปากเล็กน้อย พร้อมกับรอยยิ้มลับๆบนใบหน้าของเธอ

เมื่อมู่ซินเย่ว์มองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่ซย่า ก็รู้สึกเย็นวาบที่หลังของเธอ

มู่ซย่าน่าจะไม่รู้อะไรสินะ?

เป็นไปไม่ได้! เธอรู้ได้อย่างไร? เธอถูกไล่ออกจากบ้านไปนานแล้ว

“ฉันไม่ได้อยากแท้งแต่เธอต่างหากที่อยากให้ฉันแท้ง!” มู่ซินเย่ว์กัดมู่ซย่ากลับไปหนึ่งคำ

“คุณมันผู้หญิงอสรพิษจริงๆ!” แม้แต่เหอเถียนก็อดไม่ได้ที่จะกร่นด่าออกมา

เธอนึกไม่ออกเลยว่าจะถ้ามู่ซย่าโดนกับดักแล้วผู้หญิงคนนี้แกล้งทำแท้งได้สำเร็จ จะเกิดอะไรขึ้นกับมู่ซย่า

บางทีเธออาจจะติดคุกสิบหรือแปดปีในกรณีนี้ เช่นนั้นชีวิตของมู่ซย่าก็จะพังพินาศไปทั้งชีวิต!

ต้องเกลียดมู่ซย่ามากขนาดไหน ถึงวางแผนร้ายเช่นนี้ได้?

มู่ซย่ามองไปที่มู่ซินเย่ว์กึ่งยิ้มและพูดอย่างเย็นชาว่า "มู่ซินเย่ว์ ฉันออกจากบ้านซือถูแล้ว เราต่างก็ไม่ล้ำเส้นกัน ทำไมคุณถึงต้องการทำร้ายฉันแบบนี้ คุณกำลังวางแผนอะไรกันแน่?”

“เฮ้ นางฟ้ามู่ เธอจะต้องทนทุกข์ทรมานเพราะใจดีแบบนี้นะ”

มู่ซินเย่ว์ฟังแล้วก็คันปาก

ใจดีงั้นเหรอ?

มู่ซย่าไม่สมควรได้รับคำนี้!

เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะแยกตัวออกจากนักเรียนสองคนที่จับเธอไว้ จ้องมองมู่ซย่าด้วยนัยน์ตางูพิษ และสาปแช่งอย่างโหดเหี้ยม "มู่ซย่า เธอทำร้ายฉันเช่นนี้ เธอจะต้องไม่ตายดี!"

“จริงเหรอ?” แววตาของมู่ซย่าเมินเฉย และบนใบหน้าไม่แสดงออกอะไรเกินความจะเป็น

"เธอคอยดูเลย!"

มู่ซินเย่ว์ใช้มือปัดกล่องอาหารแบบใช้แล้วทิ้งที่ห้อยอยู่บนหัวของเธอออก และคิดที่จะออกไปหลังจากพูดสิ่งนี้เสร็จ

“เดี๋ยวก่อน!” มู่ซย่าเรียกให้เธอหยุดก่อน