ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 746

“คุณชายน้อยเยี่ย!”

ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนอุทาน และทุกคนก็มองไปตามทิศทางที่คนนั้นชี้

ฉันเห็นชายผู้นั้นมาจากแสงไฟ สูงและหล่อเหลา มีดวงตาที่เย็นชาและลึกล้ำภายใต้ผมที่สั้นของเขา ท่าทางของเขาดูสง่างามอย่างสุดจะพรรณนา

นี่คือผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ

ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ภูมิหลัง ครอบครัว หรือความสามารถของเขา

ผู้ชายสมบูรณ์แบบมากจนผู้คนรู้สึกละอายใจในตัวเอง หนุ่มๆ อดไม่ได้ที่จะเริ่มสำรวจตัวเอง ขณะที่สาวๆจ้องตรงไปที่เยี่ยซือเจวี๋ย

โดดเด่นและรวยขนาดนี้ใครจะไม่อิจฉาล่ะ?

อย่างไรก็ตาม เมื่อมู่ซินเย่ว์และเจี่ยงฟู่หมิงเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยและบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสั่นด้วยความกลัว

ทำไมเยี่ยซือเจวี๋ยถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?

สิ่งที่มู่ซินเย่ว์ไม่รู้ก็คือตั้งแต่ตอนแรกที่มู่ซย่าเห็นมู่ซินเย่ว์ เธอก็ส่งข้อความถึงเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างรวดเร็ว

ผู้คนมากมายที่ประตูโรงเรียน มันไม่สะดวกสำหรับเธอที่จะทำมันเองหรือขอให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอออกมาจากความมืด ดังนั้นเธอจึงต้องพึ่งพามือของเยี่ยซือเจวี๋ย

เยี่ยซือเจวี๋ยชำเลืองมองเจี่ยงฟู่หมิงและมู่ซินเย่ว์ด้วยท่าทางเหมือนกำลังมองไปที่ถังขยะ จากนั้นจึงเดินไปหาเขาโดยไม่ละสายตา และกล่าวขอโทษว่า "ฉันขอโทษที่มาสาย"

ถนนรถติดมากจึงขอให้คนขับฝ่าไฟแดงไปจนสุดทาง

มู่ซย่าแสร้งทำเป็นโกรธ "ถ้าคุณมาช้ากว่านี้อีกนิดก็จะทันเวลาอาหารเย็นพอดีแล้ว"

เยี่ยซื่อเจวี๋ยยิ้มเบา ๆ และพูดว่า "โชคดีที่ทันเวลาอาหารกลางวัน"

เหอเถียนเฝ้าดูพวกเขาทั้งสองไปมา รู้สึกมีบางอย่างที่พูดยาก

เธอรู้สึกอยู่เสมอว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้ดูจะแตกต่างไปจากเมื่อก่อน แต่เธอไม่สามารถบอกได้แน่ชัดว่าแตกต่างกันอย่างไร เธอรู้สึกอิ่มเอิบใจขึ้นมาทันที

มู่ซย่าพูดติดตลกและพูดอย่างจริงจัง "เธอไม่ให้ความร่วมมือกับฉันในการไปโรงพยาบาล เธอต้องการความช่วยเหลือจากคุณ"

มุมปากของเจี่ยงฟู่หมิงกระตุก เขากัดฟันและพูดว่า "คุณชายน้อยเยี่ย คุณผู้หญิงสบายดี แม้ว่าจะเกิดเรื่องขึ้น พวกเราจะไม่โทษคุณมู่เด็ดขาด รับประกันได้ด้วยบุคลิกของผมได้เลย"

"ขออภัย ผมไม่สนใจบุคลิกของคุณ" หลังจากที่เยี่ยซือเจวี๋ยพูดจบ เขาก็ไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขา และสั่งบอดี้การ์ด "พาเธอไป!"

"ไม่! ฉันไม่ไป!" มู่ซินเย่ว์รีบคว้าแขนเสื้อของเจี่ยงฟู่หมิง

เจี่ยงฟู่หมิงกำลังจะปกป้องมู่ซินเย่ว์ แต่เมื่อบอดี้การ์ดตัวสูงและกำยำเข้ามา ก็หิ้วเขาไปราวกับอุ้มไก่

นี่ไม่ใช่การจับกุม นี่คือพลังของการไม่ปิดบังในการปราบปรามและทำให้น่าอับอาย

ใบหน้าของเจี่ยงฟู่หมิงมืดลง เขากำลังจะต่อสู้ บอดี้การ์ดทุบที่หลังคอของเจี่ยงฟู่หมิง

เจี่ยงฟู่หมิงรู้สึกว่าดวงตาของเขามืดลงและหมดสติไปทันที

ตำแหน่งที่ทุบนั้นละเอียดอ่อนมาก ไม่ทำร้ายผู้คน แต่จะทำให้คนเป็นลมชั่วคราวเท่านั้น

ต่อมาแม้ว่าเจี่ยงฟู่หมิงต้องการฟ้องเยี่ยซือเจวี๋ย แต่แพทย์นิติเวชก็ไม่สามารถตรวจพบการบาดเจ็บใดๆได้