ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 755

ทันทีทันใดเยี่ยซือเจวี๋ยรู้สึกว่ามีลมหายใจใกล้ตัวเข้ามา ริมฝีปากสัมผัสได้ถึงความนุ่ม ซึ่งเป็นวัตถุนิ่มๆนุ่มนวลหอมดังกลีบกุหลาบประกบลงบนฝีปากของเขา

แผ่นหลังของเขาเย็นสะท้านแข็งไปชั่วขณะหนึ่ง

สิ่งหอมรัญจวนในอ้อมกอด ชายใดจะสามารถต้านทานความเย้ายวนนี้ได้

ในขณะที่มู่ซย่าแค่ตั้งใจหยอกยั่วเขานั้น เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ปล่อยโอกาสอันเย้ายวนใจนี้ไปแน่ ฝ่ามืออันแข็งแรงของเขารีบกดรัดท้ายทอยเธอ แล้วจูบเธออย่างดูดดื่ม

ลมหายใจ ริมฝีปากที่พันกัน กลิ่นกายกลมกลืนไปในตัวซึ่งกันและกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่มู่ซย่าเป็นฝ่ายเริ่มจูบเขาก่อน เขาหรือจะปล่อยโอกาสทองนี้ไป

เยี่ยซือเจวี๋ยได้ทีบุกหนักเข้าไปอีก แทบจะกลืนกินเธอทั้งตัว

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน จนมู่ซย่ามีอาการเหมือนหายใจไม่ออก เยี่ยซือเจวี๋ยสัมผัสได้ถึงอาการผิดปกตินี้ จึงค่อยๆผละออกจากมู่ซย่าว่า “เด็กโง่ หายใจก็ไม่เป็นหรือไง”

ฮืบ…มู่ซย่าสูดอากาศเข้าเต็มปอด ในใจนึกว่าจะหลุดพ้นแล้ว จุมพิตครั้งที่สองเริ่มขึ้นอีกครั้ง

ความรู้สึกเหมือนถูกกลมกลืนเกิดขึ้นอีกรอบ คลื่นซึนามิพัดมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเยี่ยซือเจวี๋ยพอใจ

เขามองมู่ซย่าที่กำลังอ่อนเปลี้ยแทบจะละลายเป็นน้ำ แล้วพูดอย่างอ่อนหวานว่า “ท่าทางต้องฝึกซ้อมบ่อยๆละนะ”

หากไม่กลัวว่ามู่ซย่าจะขาดอากาศหายใจ เขาสามารถจูบเธอได้ทั้งวันไม่เบื่อหน่าย

มู่ซย่าทั้งอายทั้งโกรธ ถลึงตาใส่เขา

แก้มสองข้างของเธอแดงก่ำ น้ำในตาแวววาวยั่วยวน ท่าทางโกรธของเธอไม่ได้ทำให้เขาถดถอย กลับเป็นแรงยุให้เยี่ยซือเจวี๋ยขยับเข้าชิดตัวเธออีกนิดนึง

“อย่าเข้ามานะ” พูดพลางเธอรีบเอาสองมือไขว้กันปิดปากตัวเองไว้ เกรงว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะจูบเธออีก

“พอละ สำหรับการฝึกซ้อมในวันนี้ ได้เวลาเรียนละ ผมส่งคุณกลับมหาลัย”

มู่ซย่าถอนหายใจอย่างโล่งอก มีความรู้สึกเหมือนกับหลุดออกมาจากความน่าสะพรึงกลัว

ใช้เวลาไม่นาน ก็ถึงมหาวิทยาลัยจิงตู

สองคนนี้ ตัวติดกันจนลืมเวลาอาหารเที่ยง น่าทุเรศ

กู้หว่านหว่านผ่อนลมหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก้าวเท้าที่หนักหน่วงเดินเข้าในมหาลัย

คาบแรกของช่วงบ่ายคือวิชาภาษาอังกฤษ

เมื่ออาจารย์ซ่งเข้ามาถึงห้องเรียน อันดับแรกก็คือกล่าวชมเชยมู่ซย่า

“ครั้งนี้ต้องชมเชยมู่ซย่าที่ทำให้เราได้รับแผนการสอนระดับสูงจากมหาวิทยาลัยอิงหลุน เพื่อเป็นการให้รางวัลแก่มู่ซย่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอไม่ต้องส่งการบ้านละนะ ด้วยความสามารถของเธอไม่มีอะไรต้องเรียนรู้อีกแล้วสำหรับวิชานี้”

มู่ซย่าชอบใจสำหรับรางวัลนี้ พยักหน้าว่า “ขอบคุณค่ะอาจารย์ซ่ง”

“อาจารย์ต้องเป็นคนขอบคุณเธอ ว่างๆก็ติวให้เพื่อนด้วยนะ และกู้หว่านหว่านด้วย”

กู้หว่านหว่านเมื่อถูกเรียกชื่อ รู้สึกมีลางสังหรณ์บางอย่าง