ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 774

เอ่ยคำว่า“คอกหมู” ใบหน้าของมู่ซินเย่ว์พลันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร...เธอรู้มาตั้งนานแล้วใช่ไหม!”

มู่ซย่าไม่ตอบ เพียงแค่ออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดพามู่ซินเย่ว์กลับไปยังคอกหมู

“ไม่! ไม่เอา! ฉันไม่กลับไป!” มู่ซินเย่ว์พยายามขัดขืนอย่างบ้าคลั่ง ต้องการหลุดพ้นจากการจับกุมของบอดี้การ์ดทั้งสอง

แต่ทว่าพละกำลังของมู่ซินเย่ว์จะสามารถหลุดพ้นจากลูกน้องของเยี่ยซือเจวี๋ยได้อย่างไร?

เพียงเวลาไม่นาน มือของเธอถูกไพล่ไว้ด้านหลัง ไม่สามารถขยับได้เลยแม้แต่น้อย

“ไม่อยากกลับไปใช่ไหม?” มู่ซย่าพยักหน้าและเอ่ย “ไม่กลับไปก็ได้ แต่คุณต้องตอบรับเงื่อนไขฉันอย่างหนึ่ง”

มู่ซินเย่ว์ไม่ต้องการกลับไปยังคอกหมูและถูกมัดอยู่ภายในนั้นตลอดทั้งวัน ได้กลิ่นมูลหมูและเป็นเสมือนหนูที่เป็นมิตรกับหมู ทุกวันทำได้เพียงแค่กินอาหารของหมู

เธอกัดฟันแน่นและเอ่ย “เธอพูดมา!”

“ง่ายมาก” มู่ซย่าเอ่ยอย่างเย็นชา “เพียงแค่คุณพูดออกมาว่าคุณและซือถูไห่ทำร้ายแม่ของฉันจนตายได้อย่างไร ฉันจะปล่อยคุณไป”

แผ่นหลังของมู่ซินเย่ว์แข็งทื่อ ใบหน้าซีดเผือดจ้องมองมู่ซย่าและเอ่ย “เธออย่าคิดเพ้อเจ้อ! แม่ของเธอไม่ได้ถูกพวกเราทำร้ายจนตาย!”

แม้ว่ามู่ซินเย่ว์จะร้อนรนและอยากออกไปจากที่แห่งนี้ แต่ยังคงมีสติสัมปชัญญะ เธอรู้ว่าหากพูดออกไป อันดับแรกไม่ต้องเอ่ยว่ามู่ซย่าจะไม่มีทางปล่อยเธอ แต่เธอจะต้องติดคุกอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ไม่แน่ว่าคนเหล่านั้นอาจจะรู้เรื่องนี้และพวกเขาอาจจะตามไล่ล่าและฆ่าเธอ

ธุรกรรมการซื้อขายนี้ไม่ยุติธรรม เธอไม่ทำ!

มู่ซย่าลดสายตาลงพลางส่งเสียงหัวเราะเยือกเย็น รอยยิ้มนั้นกลับส่งไปไม่ถึงส่วนลึกของดวงตา

เธอก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว ดีดนิ้วหนึ่งครั้ง บอดี้การ์ดสองคนที่กำลังจับกุมตัวมู่ซินเย่ว์อยู่พลันเข้าใจในทันใดและลากตัวมู่ซินเย่ว์ออกไปด้านนอก

“ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันนะ! มู่ซย่า ถ้าเธอกักขังฉันไว้ภายในคอกหมูเหมือนกับพ่อของเธอ หากฉันออกไปได้เมื่อไร เธอจะต้องชดใช้!”

เมื่อเปรียบเทียบกับมู่ซินเย่ว์ เห็นได้ชัดว่าเจี่ยงฟู่หมิงนั้นสงบนิ่งกว่า เข้าใจและสามารถประเมินการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ ยอมสงบศึกชั่วคราวเพื่อความอยู่รอด

ริมฝีปากมู่ซย่าโค้งงอเล็กน้อยและเอ่ย “ฉันคิดว่าคุณต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ? คุณสามารถหนีไปให้ไกลได้และไม่มารบกวนฉันอีก แต่มู่ซินเย่ว์นั้นคิดมาตลอดว่าฉันทำร้ายลูกสาวของหล่อนจนตาย หล่อนไม่สามารถปล่อยฉันไปได้หรอก”

“งั้นคุณ คุณต้องการอะไรกันแน่?”

มู่ซย่าทัดผมไว้หลังใบหูและเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ “เมื่อกี้ฉันพูดไปแล้ว ตราบใดที่หล่อนพูดความจริง ฉันก็จะปล่อยพวกคุณไป”

“แค่นี้เหรอ?”

“ก็แค่นี้แหละ”

เจี่ยงฟู่หมิงกัดฟันแน่น จ้องมองมู่ซินเย่ว์และเอ่ยเกลี้ยกล่อม “เย่ว์เอ่อร์ คุณพูดเถอะ! ไม่มีสถานการณ์อะไรเลวร้ายไปมากกว่านี้อีกแล้ว คุณรีบพูดออกมาเถอะ!”