ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 790

มู่ซินเย่ว์ไม่สามารถหยุดหัวเราะได้ หลังจากนั้นเธอก็สงบลง และพูดประชดประชันว่า "ฉันหัวเราะเยาะคุณที่โง่เขลา จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ความจริงอีก หัวเราะที่คุณเลี้ยงลูกให้คนอื่นมาหลายปี หัวเราะที่คุณถูกสวมเขาถึงสองครั้ง ที่ผ่านมาถูกปิดหูปิดตามาโดยตลอด"

"นี่เธอ เธอ......." ซือถูไห่ไม่สามารถพูดออกมาได้เป็นเป็นประโยค ถ้าไม่ใช่เพราะเขาถูกมัดเป็นบ๊ะจ่างทั้งตัว ตอนนี้เขาคงรีบวิ่งไปด่ามู่ซินเย่ว์มานานแล้ว

คำว่าสวมเขาประโยคนี้ เขาทนฟังไม่ได้เลย

แต่ซือถูไห่นึกขึ้นได้ว่า มู่ซินเย่ว์พูดถึง "สวมเขาสองรอบ"

สองรอบ? สองรอบนี้คือยังไง? แล้วการเลี้ยงลูกให้คนอื่นล่ะ?

"มู่ซินเย่ว์! บอกฉันมาชัด ๆ เลยสิ!" ซือถูไห่กล่าวด้วยความโกรธ

"สิ่งที่ฉันพูดยังไม่ชัดเจนอีกหรือ มู่ซย่าไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขแท้ ๆ ของคุณเลย เธอเป็นลูกนอกสมรสที่มู่หว่านเย่ว์เกิดกับผู้ชายคนอื่น น่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้คุณยังถือว่ามู่ซย่าเป็นไข่มุกบนฝ่ามือ ไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ใช่ลูกสาวของคุณ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า.......”

มู่ซินเย่ว์ยิ้มไปได้แค่ครึ่งทาง ก็มีคนเตะหลังเธออย่างแรง เธอรู้สึกเจ็บแปลบ เธอสูญเสียจุดศูนย์ถ่วง และเหวี่ยงตัวไปข้างหน้า

ตอนที่เธอล้มลง หัวของเธอไปกระแทกกับกันชนหลังของรถ ทำให้หัวแตกเลือดอาบ

"โอ้ย" มู่ซินเย่ว์ตะโกนด้วยความเจ็บปวด ปิดหน้าผากแล้วมองไปข้างหลังอย่างโกรธเคือง

เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยเป็นเหมือนปีศาจจากนรก ดวงตาสีดำของเขาแทบจะลุกเป็นไฟ

มู่ซินเย่ว์ตกใจกลัวทันที

“เยี่ย คุณเยี่ย.......”

เมื่อกี้เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้อยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ? เขามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่? !

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างเย็นชาว่า "ปกติฉันไม่ทำร้ายผู้หญิง แต่เธอไม่ใช่มนุษย์ พามันออกไปซะ!"

"ครับ!" คนจากทีมเท่อลี่ไม่รู้ว่าพวกเขามาปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไร ซ้ายคนขวาคนหิ้วปีกของมู่ซินเย่ว์แล้วลากออกไป

สําหรับเธอแล้ว แม้จะติดคุก ก็ยังดีกว่าคอกหมูที่บ้านเกิดของซือถูไห่

อย่างที่ทุกคนทราบ สิ่งที่รอเธออยู่คือสถานที่ที่น่ากลัวยิ่งกว่านรกสิบแปดขุม ซึ่งเป็นคุกพิเศษสำหรับทีมเท่อลี่

หลังจากมู่ซินเย่ว์ถูกพาตัวไป ซือถูไห่มองไปที่มู่ซย่าอย่างตัวสั่นและถามว่า "ที่มู่ซินเย่ว์พูด เป็นความจริงหรือไม่? !"

มู่ซย่าเชิดคางขึ้นและพูดอย่างไร้ความรู้สึกว่า "คุณไม่มีสิทธิ์มาถามคําถามนี้กับฉัน ซือถูไห่ คุณฆ่าแม่ของฉันอย่างโหดร้ายและยึดทรัพย์สินของตระกูลมู่มาเป็นของตัวเอง ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องชําระบัญชีทั้งหมดแล้ว! "

สมองของซือถูไห่ว่างเปล่าในทันที

อย่าพูดถึงการยึดทรัพย์สินของตระกูลเลย แค่ข้อหาฆ่าคนตายก็เพียงพอแล้วที่เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานในคุกไปตลอดชีวิต

แต่สิ่งที่ซือถูไห่สนใจมากกว่าก็คือมู่ซย่าเป็นลูกแท้ ๆ ของเขาหรือไม่ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของเขา

“มู่ซย่า ลูกเป็นเชื้อสายของใครกันแน่? !”