ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 796

“โชคดีที่ฉันยังเชื่อว่ากู้หว่านหว่านและมู่ซย่าคืนดีกันแล้ว ถ้าฉันไม่ได้อ่านข่าว ฉันคงคิดว่ามู่ซย่าถูกพ่อของเธอชักนำให้หลงทางไปแล้ว"

"กู้หว่านหว่านเป็นบุคคลที่มีหยินและหยางเป็นอันดับหนึ่งจริง ๆ ต่อไปพวกเราควรคุยกับเธอน้อยลงดีกว่า"

เมื่อกู้หว่านหว่านได้ยินที่พวกเขาพูด เธอโกรธมากจนจิกเล็บของเธอลงบนโต๊ะ

จนได้ยินเสียง "กลึก" และเล็บของเธอก็หัก

"ฟู่—" กู้หว่านหว่านร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เห็นร่องรอยของเลือดที่ซึมออกมาบนพื้นเล็บของเธอ

บ้าเอ้ย บ้าเอ้ย บ้าเอ้ย! !

เธอก่นด่าความอยุติธรรมของโลกใบนี้ในใจอย่างบ้าคลั่ง

ขณะนั้นเอง มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ประตูห้องเรียน จากนั้นประตูห้องเรียนก็ถูกเปิดออก

เป็นโอวหยางโม่

"ขอโทษนะทุกคน ที่อาจารย์มาช้า เปิดหนังสือเรียนไปหน้าที่ 110 วันนี้ไม่มีบทเรียนใหม่ อาจารย์ขอทบทวนบทเรียนก่อนหน้านี้ให้กับพวกเธอแล้วกัน แต่ก่อนอื่นเรามาเช็คชื่อกันก่อน”

ดังที่โอวหยางโม่พูด เขาเปิดบัญชีรายชื่อนักเรียนเพื่อเช็คชื่อ

ไม่มีใครขานตอบเมื่อเขาเรียกชื่อของมู่ซย่า

โอวหยางโม่มองไปที่โต๊ะนั่งของมู่ซย่าอย่างไม่พอใจ และถามจวินหรงเซวียนที่เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของเธอว่า "จวินหรงเซวียน มู่ซย่ายังไม่มาเรียนเหรอ?"

จวินหรงเซวียนพยักหน้า "ที่บ้านเธอมีธุระ ดังนั้นเธอจึงขอลาหยุดสองวัน"

“หึ” โอวหยางโม่สบถอย่างเย็นชา แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

เธอเป็นนักเรียนประเภทไหนที่มาเรียนสามวันขาดเรียนสองวัน?

แต่แล้วโอวหยางโม่ก็รู้สึกโล่งใจ เพราะเมื่อมู่ซย่าอยู่ใกล้ ๆ เขามักจะรู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่ทุกครั้ง แต่ตอนนี้ เมื่อเธอไม่ได้มาอยู่ใกล้ ๆ เขาก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น

ถ้ามู่ซย่าไม่แม้แต่จะมาสอบ เธอก็ไม่ต้องมาเข้าเรียนชั้นเรียนนี้แล้วงั้นเหรอ?

ถึงเวลานั้น เขาจะได้ไม่ต้องเห็นหน้ามู่ซย่าอีกต่อไป

นักเรียนกว่าครึ่งห้องยกมือของตนขึ้น

โอวหยางโม่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ พื้นฐานของนักศึกษาในชั้นเรียนเตรียมอุดมนั้นดีมาก การเข้ามหาวิทยาลัยอังกฤษทั้งสามแห่งไม่น่าจะยากเท่าไร

อย่างไรก็ตาม บังเอิญว่าสายตาของโอวหยางโม่กวาดออกไปเห็นจวินหรงเซวียนก็ยกมือขึ้นด้วยเช่นกัน

เขากระตุกมุมปากของเขา เพราะจวินหรงเซวียนไม่ได้เป็นนักศึกษาที่เข้าตาเขา

คนที่เข้ามาทางประตูหลัง เทียบไม่ได้กับคนที่เขาเลือกเอง และเขาจะไม่ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับคนประเภทนี้

"ถ้าอย่างนั้นกู้หว่านหว่าน......." ในที่สุดสายตาของโอวหยางโม่ก็มองมาที่กู้หว่านหว่าน เขาเอ่ยปากว่า "คําถามนี้ยังมีแนวคิดในการแก้ปัญหาอยู่อีกแบบหนึ่ง เธอมาลองเขียนที่กระดานดำหน่อย"

"ค่ะ อาจารย์" กู้หว่านหว่านได้คิดแนวคิดการแก้ปัญหาแบบที่สองไว้นานแล้ว ทันทีที่เธอก้าวขึ้นไปบนโพเดียมก็เขียนคำตอบด้วยชอล์คทันที

แต่เมื่อเขียนผลลัพธ์ คําตอบที่ได้ออกมาคือ 0.418 ซึ่งแตกต่างจากคําตอบที่ถูกต้อง

"นี่......." จู่ ๆ กู้หว่านหว่านเปลี่ยนสีหน้าทันที