ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 821

เสียงของกู้หว่านหว่านเต็มไปด้วยเสียงร้องไห้

คุณแม่กู้ตกใจ รีบถามว่าเกิดอะไรขึ้น

กู้หว่านหว่านสะอื้นแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น เธอชี้แจงรายละเอียดอย่างตั้งใจ “ฉันแค่กังวลว่าของในห้องเก็บข้อมูลจะถูกมู่ซย่าทำเสียหาย แต่ผู้อำนวยการคิดว่าฉันต้องการใส่ร้ายมู่ซย่า แม่คะ ฉันทนไม่ได้แล้วจริงๆ…”

“นังหนูสารเลวนั่น!” คุณแม่กู้ก็โกรธมากเช่นกัน เธอถอนหายใจแล้วพูดว่า “ลูกรัก ลูกไม่ต้องกังวล พ่อกับแม่จะไปวันศุกร์นี้ ลูกมีสอบวันพฤหัสกับวันศุกร์ใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ”

“รอลูกสอบเสร็จ พ่อกับแม่จะรอลูกอยู่หน้าประตูโรงเรียนนะ”

“โอเคค่ะ!” กู้หว่านหว่านพยักหน้าอย่างแรง

ในที่สุดพ่อกับแม่ก็จะมาแล้ว เธอไม่เชื่อหรอกว่าเธอเอาชนะมู่ซย่าไม่ได้ แล้วพ่อแม่ของเธอจะเอาชนะมู่ซย่าไม่ได้?

……

อีกทางด้านหนึ่ง

อารอนให้ผู้ช่วยของเขาช่วยหาร้านอาหารอร่อยๆแถวนี้ให้ จากนั้นก็ขับรถมาจอดที่หน้าร้านอาหารหว่านเย่ว์

ถึงแม้ว่าหน้าร้านดูแล้วจะธรรมดาทั่วไป แต่ลูกค้าข้างในกลับหนาแน่น

ผู้ช่วยเปิดประตูรถให้อารอนแล้วพูดว่า “คุณชาย โปรดรอสักครู่ ผมจะไปเคลียร์สถานที่ให้ก่อน”

“ไม่ต้อง” อารอนโบกมือ “ฉันอยู่ที่บ้านมาตั้งนาน ไม่ได้เห็นคนเยอะๆแบบนี้มานานแล้ว อีกอย่างกินข้าวกับคนพวกนี้ก็ไม่เลว ได้สัมผัสการใช้ชีวิตของพวกเขาด้วย”

“ครับ” ผู้ช่วยคำนับแล้วพาอารอนเข้าไปข้างใน

บังเอิญมีลูกค้าโต๊ะนึงเพิ่งกินเสร็จพอดี หลังจากอารอนนั่งลงสุ่มสั่งอาหารมาบางอย่าง แล้วนั่งรออาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ

ผู้ช่วยมองไปที่เมนูอาหารที่ธรรมดาแล้วพูดกับอารอนว่า “ที่พักของคุณจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว พวกเราพาเชฟมาด้วย ถ้าอาหารที่นี่ไม่ถูกปาก ผมจะให้เชฟไปเตรียมอาหารเย็นไว้ให้คุณ”

“อืม” อารอนไม่ได้ปฏิเสธเพราะเขาก็รู้สึกว่าร้านอาหารธรรมดาแบบนี้ ไม่น่าจะทำอาหารอร่อยๆออกมาได้

เท่านี้ยังไม่พอ อารอนอดใจไม่ไหวกินส่วนผสมอื่นๆในหม้อลงไปด้วย ทั้งกินทั้งพูดว่า “ไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ!”

มองดูแล้วของบนโต๊ะนี้ดูไม่น่าอร่อยเลยสักนิด แต่กลับอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อ

ชิ้นเนื้อนั้นทั้งสดทั้งนุ่มจนละลายในปากได้เลยโดยไม่ต้องเคี้ยว ความเผ็ดที่พอดีนั้นวิเศษยิ่งกว่า ทำให้ต่อมรับรสรู้สึกถึงรสชาติใหม่อย่างที่ไม่เคยรับมาก่อน

เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเนื้อหมูจะอร่อยได้ขนาดนี้

เป็นเพราะอาหารที่ฮวากั๋วอร่อยหรือว่าอาหารที่ร้านอาหารนี้อร่อย

อารอนหันไปทางผู้ช่วยแล้วสั่งว่า “ไป ไปเรียกเถ่าแก่ร้านอาหารนี้มา ฉันต้องการซื้อร้านอาหารนี้!”

ถ้าเกิดไม่ใช่ว่าคนนอกไม่สามารถเข้าไปที่ประเทศไทยเทอรีเวียของพวกเขาได้ ตอนนี้เขาก็สามารถซื้อเชฟแล้วพากลับไปที่ประเทศไทยเทอรีเวียได้เลย

ผู้ช่วยสับสนนิดหน่อย “ทำไม…ทำไมอยู่ดีๆถึงอยากซื้อร้านอาหารร้านนี้ล่ะครับ? มันอร่อยมากเลยหรอ? ดูแล้ว…ก็ไม่น่าจะอร่อยเท่าไรเลยนะครับ”