ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 858

มู่ชิงชิงเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและมีชื่อเสียงมากที่สุดของโรงพยาบาลหลัวซือ และการผ่าตัดครั้งนี้เธอเป็นผู้นำลงมือเอง

เดิมทีเมื่อมู่ชิงชิงได้เห็นอาการบาดเจ็บของจวินเฮ่าเซวียน ก็รีบปฏิเสธการผ่าตัดทันที เพราะมีโอกาสเสี่ยงมากที่จะล้มเหลว และเธอก็ไม่สามารถที่จะทำลายสถิติความล้มเหลวที่เป็นศูนย์ของตนได้

แต่เมื่อเธอรู้ว่าอีกฝ่ายคือจวินเฮ่าเซวียน เธอก็รีบรับการผ่าตัดทันที

แม้ว่าจะมีความเสี่ยงสูง แต่หากมันสำเร็จขึ้นมาแล้วละก็ ไม่แน่ว่าครั้งนี้เธออาจจะได้เลื่อนขั้นจากผู้อำนวยการขึ้นไปยังอีกขั้นหนึ่ง

แต่แล้ว มู่ชิงชิงก็เริ่มผิดหวังอีกครั้ง

อาการบาดเจ็บของจวินเฮ่าเซวียนนั้นร้ายแรงเป็นอย่างมาก นี่ยังไม่รวมบาดแผลจากภายนอก เฉพาะบาดแผลจากกระสุนปืนก็มีถึงหกจุดแล้ว และจุดที่ร้ายแรงที่สุดก็คือหัวใจห้องบนขวา ซึ่งมันตรงหัวใจพอดี

กว่าจะถูกส่งตัวมาถึงโรงพยาบาลครึ่งชั่วโมง ตัวของคนก็เย็นไปหมดแล้ว

ไม่มีเพชร เธอก็ไม่ควรทำงานกระเบื้อง

สีหน้าของมู่ชิงชิงดูทรมานเหลือเกิน หลัวอี้รอนานมากก็ไม่ได้รับคำตอบ ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจแล้วถาม “ฉันถามเธออยู่ ไม่ได้ยินหรือยังไง？”

เมื่อมู่ชิงชิงรู้สึกตัวก็รีบกล่าวคำขอโทษขึ้น “ขอโทษ คุณชายตระกูลตงด้วยค่ะ บาดแผลจากกระสุนปืนของคุณชายจวินสาหัสมาก ฉันเกรงว่าจะไม่มีความสามารถนี้”

“อะไรคือไม่มีความสามารถ！ใครจะรับประกันให้ฉันได้บ้างว่าจะสามารถช่วยเขากลับมาได้？！”

เส้นเลือดบนหน้าผากของหลัวอี้ปูดขึ้นมา หากมู่ชิงชิงไม่ใช่ผู้หญิง ตอนนี้เขาก็คงจะซักไปยังใบหน้าของเธอให้สลบไปแล้ว

มู่ชิงชิงไม่เคยเห็นหลัวอี้ที่มีภาพลักษณ์ใจดีจะโกรธได้มากขนาดนี้มาก่อน

เธอตกใจจนหน้าซีดเผือดพูดด้วยความสั่งกลัว “ขอ ขอโทษค่ะคุณชายตระกูลตง ตอนที่ฉันรับเคสนี้มา ผลตรวจของซีทียังไม่ออกมา เลยไม่ทราบว่าเขายังโดนลูกกระสุนปืนอยู่ตรงกลางหัวใจ และอีกอย่างสมรรถภาพทางร่างกายของคุณชายจวินก็ดีกว่าของคนทั่วไป หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นคนจากไปนานแล้ว”

“หุบปาก！”หลัวอี้สั่งเสียงเย็น “ฉันไม่สนว่าพวกเธอจะใช่วิธีอะไรก็ตาม จะต้องช่วยชีวิตคนให้ได้！”

มู่ชิงชิงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากตอบตกลงกับแพทย์คนอื่นๆ

“คุณปู่！”

จวินหรงเซวียนกำลังจะรีบวิ่งเข้าไปหา บอดี้การ์ดด้านข้างที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจากตระกูลจวินก็รีบเข้าไปคว้าตัวของนายท่านจวินจากทางด้านหลังไว้ได้เสียก่อน

“คุณปู่！”จวินหรงเซวียนรีบวิ่งเข้าไปหา ช่วยพยุงตัวของนายท่านเอาไว้เช่นกัน และถามอย่างเป็นห่วงว่า “คุณปู่ท่านเป็นยังไงบ้างครับ？”

เมื่อกี้นายท่านจวินเพียงแค่กังวลมากเกินไป จนหมดแรงไปสักพัก และทันใดนั้นสติสัมปชัญญะของเขาก็กลับมาชัดเจนขึ้น

“ฉันไม่เป็นไร”ชายชราโบกมือไปมาแล้วพูดขึ้น “บอกให้หมอเปิดประตู ฉันจะเข้าไปดูเขา！”

“คุณปู่ ท่านดูแลร่างกายของตนเองก่อนจะดีกว่านะครับ ร่างกายของพี่ดีขนาดนั้น จะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน แต่เป็นท่าน หากว่าเขาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าท่านเป็นอะไรไป จะต้องต่อว่าผมอย่างแน่นอน”

“ไม่จำเป็น！”นายท่านจวินพูดอย่างไม่สนใจ “ฉันบอกว่าฉันไม่ได้เป็นไรไง ฉันจะเข้าไปดูเขา！”