ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 896

“เยี่ยซือเจวี๋ย...” มู่ซย่าส่งเสียงออกมา กอดคอเยี่ยซือเจวี๋ยไว้อย่างไม่รู้ตัว

เยี่ยซือเจวี๋ยถือโอกาสเอาริมฝีปากของเขาแนบที่หูของเธอและพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ตอนนี้ไม่มีใครมารบกวนพวกเราแล้ว”

เมื่อตอนที่เขาลงจากรถ เขาจงใจปิดเสียงโทรศัพท์

เช่นนี้ ใครก็ไม่สามารถมารบกวนเรื่องระหว่างเขากับมู่ซย่าได้

มู่ซย่ากัดริมฝีปาก ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เพียงแค่ซบหน้าลงบนไหล่เขาอย่างเงียบๆ

ครั้งที่แล้วเธอก็ยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลย แต่คราวนี้เธอพร้อมที่จะมอบตัวเองให้กับเยี่ยซือเจวี๋ยแล้ว

เพียงไม่กี่วินาทีทั้งสองก็มาถึงเตียงใหญ่ในห้องนอนแล้ว

เยี่ยซือเจวี๋ยเกือบจะละทิ้งความสงบตามปกติของเขา และหลังจากจูบที่เร่าร้อนอีกครั้ง เขาก็ยื่นมือออกไปลูบคลำขายาวของมู่ซย่าอย่างทนไม่ไหว

จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะค่อยๆเลื่อนมือขึ้น ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะจูบมู่ซย่าต่อ...

แต่สองวินาทีต่อมา มือของเยี่ยซือเจวี๋ยจู่ๆก็หยุดการเคลื่อนไหว และร่างกายก็เกร็งขึ้นมา

มู่ซย่าถูกเยี่ยซือเจวี๋ยจูบอย่างคลั่ง ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายของเยี่ยซือเจวี๋ยแข็งทื่อไปทั้งตัว

เธอมองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ยด้วยความสงสัยและถามว่า "เป็นอะไรไป?"

เห็นเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยค่อยๆยกมือขวาขึ้น ก็มีคราบเลือดสีแดงจางๆเปื้อนอยู่

มู่ซย่าชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่า...

ประดำเดือนเธอมานี่เอง

ตั้งนานไม่มา กลับมาวันนี้...

ใบหน้าของมู่ซย่าจากที่แดงอยู่แล้ว แต่คราวนี้แดงยิ่งกว่าเดิม

เยี่ยซือเจวี๋ยมองที่เธอและยิ้มอย่างเจื่อนๆ "ผมคิดว่าคงจะดีถ้าไม่มีใครมารบกวนพวกเราแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า..."

"ฉันขอโทษ..." มู่ซย่าไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี แต่เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าใจของเยี่ยซือเจวี๋ย ก็อดไม่ได้ที่จะขอโทษออกมา

เยี่ยซือเจวี๋ยใช้มืออีกข้างที่ไม่เปื้อนบีบไปที่ติ่งหูของเธออย่างเอ็นดูแล้วพูดว่า “ยัยบ๊องเอ๊ย มีอะไรจะต้องขอโทษล่ะ ยังไงในไม่ช้าคุณก็เป็นของผมอยู่ดี”

ใบหน้าของมู่ซย่าร้อนรุ่ม เห็นเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยเลื่อนมือไปตรงท้องน้อยของเธอ

“ปวดท้องไหม?”

มู่ซย่าส่ายหน้าและพยักหน้าพูดว่า “บางครั้งก็ปวด บางครั้งก็ไม่ แต่ครั้งนี้ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย”

ถ้าเธอรู้สึก เธอก็คงไม่ต้องรอให้เยี่ยซือเจวี๋ยเตือนเธอเรื่องประจำเดือนมา

เยี่ยซือเจวี๋ยบีบหน้าของเธออีกครั้งและพูดว่า "เอาล่ะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ สองสามวันนี้อย่าสัมผัสน้ำเย็นล่ะ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านล่าง"

ขณะที่เยี่ยซือเจวี๋ยพูด เขาจูบเธอเบาๆที่หน้าผาก จากนั้นหันหลังและเดินออกไป

มู่ซย่าเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในห้องนอน เธอรู้สึกว่าไม่เคยเสียหน้าเท่านี้มาก่อนในชีวิต

เธอน่าจะเป็นผู้หญิงคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ทำเรื่องแบบนั้น แต่ถูกอีกฝ่ายสังเกตได้ว่าผู้หญิงของตัวเองนั้นประจำเดือนมา?

เมื่อนึกถึงมือที่เปื้อนเลือดของเยี่ยซือเจวี๋ยนั้น...

“เห้อ......”

มู่ซย่าร้องคร่ำครวญ เอาหมอนปิดหน้าตัวเองไว้อย่างเสียใจ จากนั้นก็กลัวว่าเลือดจะเปื้อนผ้าปูที่นอนจึงรีบลุกขึ้นไปทำความสะอาดตัว

สถานการณ์ของเยี่ยซือเจวี๋ยที่ชั้นล่างก็ไม่ดีมากนัก

ลูกธนูขึ้นสายเต็มเหนี่ยวแล้ว ไม่ปล่อยออกไปคงไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงช่วยตัวเองภายในห้องน้ำ

......

ชั้นบน

เนื่องจากรู้สึกขายหน้า มู่ซย่าจึงอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลานานถึงจะออกมา

ในที่สุดเธอก็เกลี้ยกล่อมตัวเองจนเสร็จ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปชั้นล่าง แต่กลับไม่พบเยี่ยซือเจวี๋ยในห้องน้ำชั้นล่าง

ไปไหนล่ะ?

ไม่ใช่ว่าโกรธแล้วเหรอ?

ขณะที่มู่ซย่ากำลังรู้สึกกังวล จากนั้นก็ได้ยินเพียงเสียงตึงตังดังมาจากในห้องครัว

“เยี่ยซือเจวี๋ย?”

เธอเดินเข้าไปด้วยความงงงัน เยี่ยซือเจวี๋ยก็ออกมาพร้อมกับถือถ้วยสีแดงเข้มพอดี ข้างในมีไข่ลวกสองฟองอยู่ในนั้น

เห็นได้ชัดว่านี่คือชาน้ำขิงน้ำตาลทรายแดงที่ชงมาให้เธอ