ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 93

สามารถพูดได้ว่าทั้งกองถ่ายไม่มีใครสักคนเห็นซือถูชิงซานแล้วไม่ขัดตา

ทั้งหมดนี้ก็ล้วนเป็นเพราะกรรมที่เธอก่อกรรมนั้นย่อมตามสนอง!

แต่ว่าไล่นางเอกไปแล้ว การถ่ายทำได้เริ่มทำแล้ว จะหาใครมาแสดง?

หาคนมาแสดงนี่คือปัญหา ทำให้ซ่งชิงหมิงและโปรดิวเซอร์ปวดหัวในเวลาเดียวกัน

นางเอกของหนังเรื่องนี้คือเด็กสาววัยยี่สิบต้นๆที่เพิ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจ ดาราสาวที่มีทักษะการแสดงในวงการบันเทิง อายุก็ปาไปสามสิบกว่าแล้ว

ตอนนี้สภาพแวดล้อมของวงการบันเทิงขัดแย้งอย่างมากต่อนักแสดงที่มีอายุมากแล้วกลับมาเล่นเป็นเด็กหญิง ดังนั้นพวกเขาจึงออดิชั่นนักแสดงหญิงที่อายุยี่สิบต้นๆตั้งแต่เริ่มแรก แต่เพราะก่อนหน้านี้ซือถูชิงซาน”เล่นเส้น” เอาเรื่องที่ได้เป็นนางเอกแพร่กระจายไปทั่ว ดังนั้นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีก็ไม่มีใครมาอีก

นอกจากนี้การถ่ายทำภาพยนตร์ต้นฉบับได้เริ่มถ่ายไปแล้ว เวลาสั้นๆหาคน ใช้ชื่อเสียงของซ่งชิงหมิงยังยากที่หาคนที่เหมาะสมในเวลาสั้นๆ และยังมีนักแสดงที่มีตารางงานแน่นอนอีกด้วย

ในขณะนี้สมองของซ่งชิงหมิงปรากฏใบหน้าที่ใกล้เคียงกับการ์ตูนต้นฉบับ

ตาเขาเป็นประกาย พูดว่า “ฉันรู้แล้วว่าจะหาใคร!”

เขาพูดแล้ววิ่งออกไปทันที

“เฮ้เฮ้ ผู้กำกับซ่ง คุณจะหาใครเหรอ”

โปรดิวเซอร์รีบตามออกไปแต่เจอแค่เงา

เขาไม่เคยเห็นซ่งชิงหมิงวิ่งเร็วขนาดนี้มาก่อน!

ข้างนอกกองถ่าย

มู่ซย่ากำลังจะเข้าไปในรถของเยี่ยซือเจวี๋ย แต่มือยังไม่ทันเปิดประตูรถ ข้างหลังก็มีเสียงของซือถูชิงซานดังมา “พี่!พี่รอก่อน!”

มู่ซย่าหันไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เห็นแต่ซือถูชิงซานร้องไห้อย่างน่าสงสาร “พี่ ฉันรู้ว่าผิดแล้วจริงๆ พี่พูดกับคุณชายเยี่ยให้หน่อยได้ไหม ขอให้เขาอย่าโทษพวกเราทั้งครอบครัว…”

มู่ซย่าดูซือถูชิงซานอย่างละเอียด เห็นว่าแม้เธอจะร้องไห้น่าสงสาร แต่สายตาที่มีต่อเธอก็ไม่อาจปิดบังความเกลียดชังไว้ได้

มู่ซย่าเย้ยหยันในใจ ฝีมือการแสดงนี้ ไม่สมกับเป็นนางเอกเลย

เธอแสดงอาการจนปัญญา โบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ใช่พี่ไม่ช่วย แต่คุณชายเยี่ยเป็นคนพูดยาก เธอก็จริงๆเลยจะระบายอารมณ์ใส่พี่ก็ไม่น่าจะเอานามบัตรของเขาทิ้งลงพื้นต่อหน้าคุณชายเยี่ย ยังมีนะ นามบัตรใบนี่เดิมทีพี่จะให้พ่อ ทำไมเธอถึงได้ขโมยไป”

“พี่___” ซือถูชิงซานสำลัก ในใจโกรธแทบตาย แต่คำหยาบสักนิดก็ยังไม่กล้าพูด

เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว เธอทำได้แค่ขอร้องมู่ซย่า

ในตอนที่ซือถูชิงซานยอมอายเตรียมตัวลงไปคุกเข่าขอร้องมู่ซย่าอีกครั้ง ลมก็พัดผ่านข้างหน้าเธอ

เธอมองอย่างตั้งใจ เห็นผู้กำกับซ่งชิงหมิงกระหืดกระหอบปรากฏตัวตรงข้างหน้าพวกเธอ เขากังวลมากที่จะพูด แต่เพราะหายใจไม่ทัน จึงทำได้แค่ย่อตัวลงและสูดหายใจลึกๆ

นี่มาทำอะไร ตอนนี้เสียใจแล้วละซิ เลยมาขอร้องให้เธอกลับไปถ่ายหนังต่อใช่ไหม

ตอนนี้ถ้าพูดไปสำหรับเธอสามารถกลับไปถ่ายหนังแน่นอนว่าดีที่สุด ไม่สูญเสียบทบาทนางเอก บางทีซือถูไห่อาจจะเห็นแก่งานนี้ ไว้ชีวิตเธอสักครั้ง

หลังจากนั้นรอจนภาพยนตร์ของเธอเข้าฉาย เธอก็กลายเป็นดาราชั้นนำ รายได้ไม่ได้น้อยไปกว่าธุรกิจของตระกูลซือถูกับเยี่ยซื่อกรุ๊ป

ถ้าหากเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนขอร้องอีดอกมู่ซย่า!

ซือถูชิงซานรู้สึกสุขใจ แต่เพราะเมื่อกี้ซ่งชิงหมิงหยาบคายกับเธอเกินไป เธอตัดสินใจหาสถานการณ์ให้ตัวเองก่อนค่อยตอบตกลงอีกครั้ง ไม่ให้ซ่งชิงหมิงจบลงด้วยดีหรอก!ต้องให้ซ่งชิงหมิงขอร้องเธอกลับไป!

ซือถูชิงซานไม่สนใจมู่ซย่าอีกต่อไป เปิดปากพูดกับซ่งชิงหมิงอย่างหยิ่งผยอง “ตอนนี้คุณรีบร้อนขนาดนี้ สายเกินไปเสียแล้ว?ฉันจะบอกคุณให้นะ ฉันไม่ใช่คนที่คุณจะเชิญกลับไปง่ายๆ!คุณต้องมาที่บ้านฉันเพื่อขอโทษ ฉันถึงจะให้อภัยคุณ แล้วกลับไปถ่ายหนังที่กองถ่ายต่อ ยังมีอีกนะ เกี่ยวกับกองถ่าย ทุกคนต้องฟังฉัน!เข้าใจหรือยัง หืม?”