ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 932

ปากคือความหอมหวานของมู่ซย่า และเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ชายไม่สามารถควบคุมความปรารถนาของตัวเองได้

การอยู่ร่วมกันของทั้งสองจึงเป็นเรื่องที่ท้าทายสำหรับเยี่ยซือเจวี๋ยมาก

เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องนี้มันเลยเถิดเหนือการควบคุม เยี่ยซือเจวี๋ยจึงค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกจากมู่ซย่าอย่างไม่เต็มใจนัก

เมื่อเขาเห็นคิ้วที่ขมวดเป็นปมของมู่ซย่า จึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือเข้าไปคลายปมนั้นออก

เด็กคนนี้ต่อให้นอนหลับไปแล้ว แต่ก็ยังควบคุมเขาได้ง่ายๆ

เยี่ยซือเจวี๋ยทอดถอนใจ เขาไม่กล้าที่จะแตะต้องตัวมู่ซย่าตามอำเภอใจอีก หลังจากที่จัดการลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติแล้ว เขาจึงขึ้นมาที่เตียงเงียบๆ จากนั้นก็ใช้มือวางบนเอวของมู่ซย่า ก่อนจะหลับตาลง

เที่ยวบินจะออกเดินทางในอีกสี่ชั่วโมง เขาจึงสามารถนอนกับมู่ซย่าได้สามชั่วโมง

และเพื่อเวลาสามชั่วโมงในการนอนกอดเธอ เขายอมที่จะฝ่าพายุฝนจากฮู่เฉิงเพื่อบินกลับมายังจิงตูในชั่วข้ามคืน

“อืม...” เยี่ยซือเจวี๋ยถอนหายใจหนักๆ เขากอดเอวมู่ซย่าเอาไว้แน่น ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกับเธอ

……

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เช้าวันที่สอง

มู่ซย่าตื่นขึ้นเพราะเสียงนาฬิกาปลุก เธอลืมตาขึ้นก่อนจะหันไปทางด้านข้างอย่างเคยชิน

แต่ข้างตัวเธอกลับว่างเปล่าทำให้เธอรู้สึกงุนงงไปชั่วขณะ

ผีหลอกแล้ว! เมื่อวานเธอฝันว่าเยี่ยซือเจวี๋ยกลับมาและพวกเธอทั้งสองยังจูบกันอย่างเร่าร้อนอีกด้วย

ที่สำคัญคือความรู้สึกนั้นเหมือนจริงมาก จริงจนตอนนี้เธอยังสัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนของจูบเมื่อวานได้อยู่เลย แม้กระทั่งริมฝีปาก...

เธอจับริมฝีปากของตัวเองก่อนจะพบว่ามันบวมแดงเล็กน้อย

น่าจะเป็นอุบัติเหตุล่ะมั้ง เธอคงจะเผลอกัดปากตัวเองตอนกำลังฝันอยู่แน่ๆ ก็เลยฝันออกมาแบบนั้น

“มู่ซย่า นี่เธอคิดถึงเยี่ยซือเจวี๋ยจนบ้าไปแล้วเหรอ?”

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอฝันเรื่องแบบนี้ ที่ฮวากั๋วมีคำคำหนึ่งที่อธิบายความฝันแบบนี้นั่นก็คือ 'ความฝันชั่วคราว'

เธอบีบแก้มตัวเองอย่างหงุดหงิดใจก่อนจะลงมาขากเตียง