ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 977

ทันทีที่กล้องส่องมา ทุกคนก็ตกตะลึง

พวกเขาเพิ่งได้ยินมู่ซย่ารายงานคำตอบ แม้ว่าจะตกใจ แต่ก็ไม่ได้กระแทกใจผู้คนเท่ากับการดูมู่ซย่าแก้ปัญหาด้วยตาของพวกเขาเอง

"บ้าไปแล้ว! ฉันจะบ้าไปแล้ว! เธอคิดวิธีแก้ปัญหาแบบนี้ได้อย่างไรในเวลาที่สั้นเช่นนี้?"

“อัจฉริยะก็คืออัจฉริยะ พรสวรรค์ก็คือพรสวรรค์ พรสวรรค์ของมู่ซย่านั้นไม่ผิดแน่ และยังมีกำแพงกั้นเอาไว้ระหว่างฉันกับคนมีพรสวรรค์ !”

ฟางเย่ว์จะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

“ฮือ ฮือ ฉันควรคำนับไหว้ลูกพี่เพื่อแสดงความขอบคุณที่เธออยู่ชั้นเดียวกับฉันไหมเนี่ย”

เหอเถียนกระตุกมุมปากของเธอ "นายก็พูดเกินไปแล้ว"

ฟางเย่ว์ส่ายหัว "ไม่! จากนี้ไปมู่ซย่าจะไม่ใช่ลูกพี่ของฉันอีกต่อไป แต่เป็นพ่อของฉัน! พ่อมู่ ได้โปรดรับไหว้ผมด้วย!"

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็โค้งคำนับไปทางเวทีจริงๆ

ผู้คนรอบข้างต่างก็ตลกฟางเย่ว์ แต่กู้หว่านหว่านนั้นกลับไม่หัวเราะออกมาเลย

สีหน้าของเธอเรียกได้ว่าดูแย่กว่าตอนร้องไห้อีก บนใบหน้าของเธอเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีขาว และในที่สุดเธอก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้น ก้าวข้ามขาของคนที่อยู่ทางขวา และวิ่งตรงไปทางประตูหอประชุม

ถ้าไม่ระบายออกมา เธอว่าเธอคงจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ!

ที่โต๊ะของผู้ปกครอง สีหน้าของแม่กู้ก็ดูแย่ผิดปกติ

เธอไม่ได้โง่ หลังจากตอบคำถามไปเมื่อครู่นี้ ในที่สุดเธอก็ตระหนักได้ว่าเธอประเมินมู่ซย่าต่ำไป

แต่เธอนึกไม่ออกเลยว่าทำไมยัยสารเลวที่ได้รับการศึกษาจากบ้านนอกถึงสามารถทนต่อแรงกดดันและตอบคำถามของโอวหยางโม่ในใจได้

เช่นนี้ สือซูเจินจะทิ้งตระกูลกู้แล้วยอมรับอีนังสารเลวนั้นหรือเปล่า?

ความเป็นไปได้นั้น...ก็จะไม่มีอยู่จริง