ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 114

พนักงานขายเดินไปหาพวกเขาทันที หลังจากที่เขาเห็นฮาร์วีย์ เขาก็พูดด้วยความลังเลว่า “คุณผู้ชายคะ รุ่นนี้เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของร้านเรา ราคาสองพันไม่ใช่สองร้อย และเราจำเป็นต้องได้ไปรับของจากร้านอื่น แน่ใจหรือว่าคุณต้องการมัน?" เขาไม่สามารถตำหนิพนักงานขายได้ที่มีความลังเลใจเช่นนี้เนื่องจากโทรศัพท์รุ่นนี้มีจำนวนจำกัด อย่างไรก็ตามโทรศัพท์รุ่นนี้เป็นที่นิยมอย่างมากและเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนชนชั้นสูง คนเงินเดือนธรรมดาไม่มีทางมีเงินถึงถึงสองพันดอลลาร์ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะสามารถเป็นเจ้าของโทรศัพท์รุ่นนี้

ในเวลานั้นฮาร์วีย์สวมเสื้อผ้าที่ได้มาจากร้านขายของริมทางและเขาดูไม่มีเงิน เขาดูไม่เหมือนคนที่สามารถควักเงินหนึ่งหมื่นห้าพันดอลลาร์ออกจากกระเป๋าได้

ฮาร์วีย์พูดไม่ออก ดูเหมือนว่าเขาจะต้องมีเสื้อผ้าที่ดูดีกว่านี้

อีวอนน์ระเบิดเสียงหัวเราะ เธอแทบไม่มีโอกาสได้เห็นฮาร์วีย์ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดเช่นนี้

ฮาร์วีย์ยิ้มใและส่ายหัว อย่างไรก็ตามเขายืนยันว่า “ไม่เป็นไร จัดการเอาโทรศัพท์มาให้ผม อ้อ ผมไม่แน่ใจว่าซิมการ์ดของผมสามารถใช้กับโทรศัพท์เครื่องนั้นได้หรือเปล่า”

ในขณะที่เขากำลังพูดฮาร์วีย์ก็หยิบบัตร ‘วินเทจ’ ออกมา และส่งสัญญาณให้พนักงานขายเปลี่ยนซิมการ์ดให้เขา

“โทรศัพท์รุ่นยายราคาสิบห้าดอลล่าร์เหรอ?” พนักงานขายเกิดความสงสัย ผู้ชายคนนี้ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์ Apple แต่เขาอยากซื้อโทรศัพท์พับได้ราคาแพงแบบนี้มันจะเป็นไปได้หรือ?

ก่อนที่ฮาร์วีย์จะได้พูดอะไรชายหนุ่มที่อีวอนน์เพิกเฉยในตอนแรกก็หัวเราะและพูดว่า “ไปเอามาให้เขาเถอะ ถ้าเขาไม่สามารถจ่ายบิลได้ ฉันจะซื้อโทรศัพท์ให้ผู้หญิงคนนี้เป็นของขวัญเอง”

“ได้ครับ มิสเตอร์แจ็คแมน” ทันทีที่พนักงานขายได้ยินชายคนนั้นก็โค้งคำนับเล็กน้อยและเดินออกไปทันที เห็นได้ชัดว่าชื่อแจ็คแมนเป็นคนมีสถานะค่อนข้างสูงในสังคม ไม่งั้นพนักงานขายคงจำเขาไม่ได้

ฮาร์วีย์เหลือบมองเขา เกิดอะไรขึ้นกับคนนั้นกัน? เขาเป็นคนที่กำลังจะซื้อโทรศัพท์ทำไมเขาคนนั้นถึงเป็นคนที่ดูตื่นเต้นไปซะหมด?

ในขณะเดียวกันมิสเตอร์แจ็คแมนเมินเฉยฮาร์วีย์หรืออาจไม่เคยสนใจเขาเลย เขาดึงนามบัตรออกมาอย่างเบามือ คีบมันด้วยสองนิ้วและส่งต่อให้อีวอนน์ด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์ จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณผู้หญิง ผมชื่อเวสตัน แจ็คแมน ผมไม่มีเจตนาอื่นที่มารบกวนคุณในวันนี้ ผมเห็นคุณเป็นผู้หญิงที่สวย สง่างาม ผมจึงอยากเชิญคุณมาสัมภาษณ์ที่บริษัทของเรา”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ เวสตัน แจ็คแมน พูดฮาร์วีย์มองมาที่เขาทันที จากนั้นเขาก็เห็นคำว่า "ผู้จัดการทั่วไปของ สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์"

สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เป็นบริษัทบันเทิงแห่งใหม่ในเมืองนิอัมมี่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา บริษัท ได้ผลิตนักร้องและนักแสดงรุ่นใหม่จำนวนไม่น้อย พวกเขาค่อนข้างมีชื่อเสียงในแวดวง เด็กสาวหน้าตาดีหลายคนใฝ่ฝันที่จะได้รับความสนใจจากตัวแทนของบริษัท ด้วยความหวังที่จะมีชื่อเสียงในสักวัน

ในขณะนั้นคนในร้านที่สังเกตเห็นพวกเขาแล้ว พวกเขาจำเวสตัน แจ็คแมนได้ ทุกคนก็อ้าปากค้าง เมื่อเขาได้ยินว่ามีคนพูดถึงเขา เวสตันก็ทำท่าทางเย่อหยิง ในสายตาของเขาผู้หญิงคนนี้ที่มีใบหน้าบอบบางและหุ่นที่เซ็กซี่ควรคุกเข่าต่อหน้ากางเกงสูทสุดหรูของเขา

อย่างไรก็ตามไม่น่าแปลกใจที่อีวอนน์ไม่พิจารณาข้อเสนอนี้ด้วยซ้ำ เธอไม่แม้แต่จะยื่นมือไปหยิบนามบัตร เธอเพียงแต่พยักหน้าและพูดว่า “สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ มีรสนิยมที่ดี”

หลังจากนั้นเธอก็เล่นโทรศัพท์ในมือต่อไป เธอลองเล่นให้ฮาร์วีย์เห็นฟังก์ชั่นใหม่บางอย่างที่เพิ่มเข้ามาในโทรศัพท์นั้น

สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์เป็นบริษัทที่ยอดเยี่ยมในสายตาคนธรรมดาคนอื่น ๆ และเวสตันก็เป็นผู้ชายที่สามารถเปลี่ยนชีวิตของเด็กผู้หญิงที่มาจากพื้นเพธรรมดาได้

ปัญหาคือเมื่อเร็ว ๆ นี้ สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ได้เชิญ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ให้ลงทุนกับ บริษัทของพวกเขา อย่างไรก็ตามสถานะของเวสตันถือว่าไม่สมควรที่จะพบกับอีวอนน์ด้วยตนเอง

อีวอนน์รู้ว่าฮาร์วีย์ระมัดระวังเป็นพิเศษเกี่ยวกับพอร์ตการลงทุนของเขาในขณะนี้ ดังนั้นฮาร์วีย์จึงไม่มีความสนใจในการร่วมลงทุน สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ มากนัก คำตอบของเธอไม่ได้มีความหมายอะไรเลยเธอแค่ยกย่องความสามารถของ สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ในการค้นพบคนที่มีพรสวรรค์ใหม่ ๆ และสำหรับคำเชิญของเขาไปทำงานให้กับ สตาร์รี่ คลาวน์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ … นั่นเป็นแค่เรื่องตลกใช่ไหม? อีวอนน์เป็นใคร? เธอจะมาสนใจเรื่องนี้ไปทำไมกัน?